Η πρωτότυπη αυτή καναδέζικη ταινία είναι ένα μείγμα ψυχολογικού τρόμου και fantasy/sci-fi αισθητικής. Ξεκινάει με υποσχέσεις τις οποίες διατηρεί ζωντανές μέχρι τα μισά και βάλε περίπου. Έχοντας όμως ανεβάσει πολύ τον πήχη, ίσως παραπάνω απ’ όσο άντεχε η εφευρετικότητα του δημιουργού της, κάπου αρχίζει να χάνει καύσιμα προς την τελική κούρσα, πλησιάζει σε τέλμα και τελικά προσγειώνεται ανώμαλα υποκύπτοντας στον πειρασμό των εύκολων λύσεων που ναι μεν οδηγούν στην έξοδο αλλά απογοητεύουν τους μέχρι τότε πιστούς θεατές της που περίμεναν περισσότερα.
Πέντε νέοι αποφασίζουν να μεταβούν σε μια μακρινή συναυλία των Coldplay με…αεροπλάνο που πιλοτάρει η μία από τις δύο κοπέλες της παρέας. Και ενώ αρχικά η πτήση τους εξελίσσεται ευχάριστα και ανέμελα, διάφορα παράξενα γεγονότα την μετατρέπουν σε πραγματικό εφιάλτη δίχως τέλος! Το αεροπλάνο τους εισέρχεται σε μια απρόβλεπτη κατά τα φαινόμενα συννεφιά. Η αρχάρια πιλότος δεν έχει την απαραίτητη πείρα για να αντεπεξέλθει σε τέτοιες συνθήκες.
Παρόλα αυτά δεν το βάζει κάτω κάνοντας το παν για να βγουν όλοι τους σώοι από την περιπέτεια. Δυστυχώς για τα παιδιά τα σοβαρά προβλήματα μόλις τώρα αρχίζουν καθώς η συννεφιά μοιάζει ατελείωτη, τα όργανα χειρισμού δυσλειτουργούν, η επικοινωνία με την ξηρά χάνεται, τα καύσιμα τελειώνουν, ο γκόμενος της πιλότου παθαίνει κρίση πανικού και οι ψυχολογικές αντοχές όλων βρίσκονται στα όριά τους…
Ο σκηνοθέτης του φιλμ Kaare Andrews είναι κυρίως γνωστός για την καριέρα του στα comics, τόσο ως συγγραφέας όσο και ως σκιτσογράφος/σχεδιαστής.
Τελειώσαμε; Όχι! Μαζί με όλα τα προαναφερθέντα βάσανα, ένας υπερφυσικός, ανείπωτος τρόμος παραμονεύει στο σκοτεινό τοπίο των σύννεφων. Ένα τεράστιο πλάσμα με πλοκάμια που εμφανίζεται από το πουθενά είναι έτοιμο να κατασπαράξει τους νέους και να διαλύσει το αεροσκάφος τους!
Σαφώς το «Altitude» δεν είναι κακή ταινία. Το μεγάλο της προτέρημα είναι η κλιμακούμενη αγωνία η οποία δεν μας εγκαταλείπει ούτε λεπτό από τη στιγμή που το αεροσκάφος παγιδεύεται στα σκοτεινά σύννεφα. Δεν θυμάμαι πολλές ταινίες τρόμου να με κρατούν για τόσο μεγάλο διάστημα καθηλωμένο στην οθόνη μου.
Ok, μπορεί μερικές ενέργειες των πρωταγωνιστών για να γλιτώσουν απ’ τους κινδύνους να μην είναι ρεαλιστικές όπως αυτή που ένας τολμηρός απ’ την παρέα βγαίνει στην ουρά του αεροπλάνου κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες για να ξεμπλοκάρει τον «ανελκυστήρα» δεμένος με σχοινί. Όμως η εν λόγω σκηνή καθώς και πολλές άλλες «φανταστικές» αποδεικνύονται τρομερά ερεθιστικές και αγωνιώδεις χωρίς τελικά να ενοχλούν. Τουναντίον ενισχύουν το σασπένς σε μια αλλόκοτη ταινία που πολλά παράδοξα επιτρέπονται! Επιπλέον διαθέτει σπουδαία εφέ τόσο για το πλοκαμοειδές πλάσμα όσο και για τις εξωτερικές λήψεις του αεροπλάνου όπου η χρήση CGI θριαμβεύει.
Αξιοπρεπείς είναι και οι ερμηνείες με την όμορφη πιλότο να κερδίζει τη συμπάθεια των θεατών κυρίως λόγω της επιμονής και τους θάρρους που επιδεικνύει. Ωστόσο, το μη αναστρέψιμο σκάλωμα του σεναρίου και οι απλοϊκές έως και παιδαριώδεις απαντήσεις που δίνονται για το τι συμβαίνει προσγειώνουν ανώμαλα το αεροπλάνο του «Altitude» χωρίς ευτυχώς να το θρυμματίσουν ολοσχερώς.
Περιστασιακές σεναριακές κακοτοπιές συναντάμε και πριν την τελειωτική πτώση αλλά το μεγάλο πρόβλημα εντοπίζεται σταθερά προς τις τελικές αποκαλύψεις. Άλλη μια μεγάλη ευκαιρία για κάτι πραγματικά ανατρεπτικό χάθηκε εδώ.
