Είναι εμφανές πλέον και στον πιο ανεκτικό ότι ο σπουδαίος κάποτε Brian Yuzna περνάει μια παρατεταμένη περίοδο παρακμής, με τις τελευταίες του ταινίες από το 2004 κι έπειτα να είναι εντελώς απαράδεκτες. Το «Amphibious» που εμφανίζεται 5 χρόνια μετά το άθλιο «Beneath Still Waters», δυστυχώς συνεχίζει την κακή παράδοση. Όντας αδύναμο σε πολλά επίπεδα, μπορεί να ειδωθεί μόνο στα πλαίσια ενός κακόγουστου αστείου ή για πολύ χαβαλέ και κάψιμο που λέμε.
Με τι έχουμε να κάνουμε εδώ λοιπόν; Ένα υπερμέγεθες προϊστορικό αμφίβιο που απελευθερώθηκε μετά το ρήγμα του καταστροφικού τσουνάμι που χτύπησε τις παράκτιες περιοχές του Ινδικού πριν μερικά χρόνια, σκορπά τον τρόμο στις θάλασσες της Σουμάτρας. Εκεί βρίσκεται μια υδροβιολόγος αναζητώντας ίχνη προϊστορικών ειδών με τη βοήθεια ενός καπετάνιου. Ταυτόχρονα μια σπείρα λαθρέμπορων έχει στήσει μια πλατφόρμα ψαρέματος στην ίδια θαλάσσια περιοχή και κάνει μπίζνες. Οι τύχες των δύο παρατάξεων συναντώνται, αλλά με εχθρικές διαθέσεις. Πού να’ ξεραν ότι όλοι τους κινδυνεύουν από το τρομερό πλάσμα που παραμονεύει στα καταγάλανα νερά της θάλασσας…
Το «Amphibious» γυρίστηκε σε διάφορες τοποθεσίες της Ινδονησίας και είναι η 14η σκηνοθετική προσπάθεια του Brian Yuzna.
Το «Amphibious» παρουσιάζει μοτίβα που έχουμε δει πολλάκις στο cinema τρόμου. Δεν περιμέναμε πρωτοτυπίες βέβαια από ένα τέτοιο φιλμ αλλά έστω μια διασκεδαστική ταινία με σκηνοθετική, ερμηνευτική και σεναριακή επάρκεια. Τίποτα απ’ αυτά δεν υπάρχει όμως με αποτέλεσμα την καταβύθιση του «Amphibious» στον πάτο της ίδιας του της θάλασσας. Πραγματικά οι ερμηνείες βρίσκονται σε τραγικά επίπεδα με ελάχιστες εξαιρέσεις. Οι χαρακτήρες είναι όλοι αδιάφοροι και το αδέξιο σενάριο αδυνατεί να διατηρήσει το ενδιαφέρον του θεατή. Μέχρι και τα εφέ που θα μπορούσαν να σώσουν λίγο την κατάσταση εμφανίζουν άθλια εικόνα κι αυτό αποδεικνύεται καταστροφικό για μια ταινία που τα είχε πραγματικά ανάγκη.
Μόνο οι υψηλές ποσότητες gore ικανοποιούν καθώς και μερικά επιβλητικά πλάνα των κρυστάλλινων, γαλανών νερών της θάλασσας. Ειδικά το πρώτο θα αφήσει σίγουρα ενθουσιασμένους τους φίλους των αιματοχυσιών και των ακροτήτων παρότι ορισμένες φορές εισάγονται στο μακελειό κωμικές νότες κάνοντας τα δρώμενα περισσότερο ανάλαφρα απ’ όσο πρέπει. Κρίμα που το τέρας είναι γελοίο στην ολότητά του και δεν μοιάζει απειλητικό ούτε μια στιγμή. Γενικότερα η συνολική εικόνα του «Amphibious» είναι απελπιστική προκαλώντας την αναπόφευκτη απόρριψη ακόμα και του ελάχιστα απαιτητικού φίλου του τρόμου. Αχ ρε Brian…
