Η άφιξη του δαίμονα (An American Haunting, 2005) Review

Σίγουρα τα ονόματα των Donald Sutherland και Sissy Spacek αποτελούν τη βασική αιτία για να δει κάποιος το «An American Haunting». Κατά τα’ άλλα σαν φιλμ δεν προσφέρει τίποτε καινούριο στη σκηνή του τρόμου εκτός ίσως από τη γνωριμία μας με τον θρύλο της Bell Witch, μια ιστορία του αμερικάνικου φολκλόρ με θέμα τις υποτιθέμενες επιθέσεις μιας κακιάς μάγισσας στον οίκο ενός οικογενειάρχη ονόματι John Bell Sr. στην πόλη Adam του Tennessee, κάπου στις αρχές του 19ου αιώνα.

Πατώντας λοιπόν πάνω σ’ αυτό το θρύλο, το φιλμ «An American Haunting» ξεκινάει με εικόνες από τη σύγχρονη εποχή όπου μια νεαρή κοπέλα βασανίζεται από φρικτούς εφιάλτες. Λίγο μετά η μητέρα της βρίσκει στο σπίτι τους ένα γράμμα με απαισιόδοξο περιεχόμενο το οποίο διηγείται την ιστορία της μάγισσας που ταλαιπώρησε τους Bell οι οποίοι κατοικούσαν στον ίδιο χώρο. Από εκεί και πέρα παρακολουθούμε τα γεγονότα του παρελθόντος όπου ο Sutherland πρωταγωνιστεί ως ο πατέρας της οικογένειας (John Bell) αλλά και ως υπαίτιος για το κακό που χτύπησε την οικογένειά του.

Η ιστορία ξεκίνησε μετά από μια δικαστική διαμάχη που είχε με μια άλλη κάτοικο της πόλης για εδαφικά-οικονομικά θέματα. Παρότι η εκκλησία που έχει αναλάβει την υπόθεση ψέγει τον κ. Bell για την ανήθικη συμπεριφορά του, εντούτοις η τελική ετυμηγορία δεν δικαιώνει στο βαθμό που θα έπρεπε την αντίπαλό του με αποτέλεσμα η εξοργισμένη γυναίκα –που έχει και τη φήμη μάγισσας- να καταριέται τον Bell και ειδικότερα τη νεαρή κόρη του.

Κι άλλες ταινίες τρόμου έχουν βασιστεί στο μύθο της Bell Witch εκτός από το «An American Haunting». Αυτές είναι οι «The Blair Witch Project» (1999), «Bell Witch Hunting» (2004) και «Bell Witch: The Movie» (2007).

Η κοπέλα είναι αυτή που θα σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος της κατάρας αφού σύντομα μια απροσδιόριστη δαιμονική παρουσία εισβάλλει στο δωμάτιό της τις νύχτες και την βασανίζει με ποικίλους τρόπους. Την σέρνει στο πάτωμα, την ακινητοποιεί στο κρεβάτι, την σηκώνει στον αέρα, την χαστουκίζει με μανία κλπ. Η οικογένειά της προσπαθεί να την βοηθήσει μαζί μ’ έναν ιερέα και τον δάσκαλο της κόρης τους ο οποίος φαίνεται να την βλέπει ως κάτι παραπάνω από μια απλή μαθήτρια του. Όμως η αντιμετώπιση των δυνάμεων του κακού δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.

Το «An American Haunting» κινείται στα γνώριμα μονοπάτια των υπερφυσικών θρίλερ με θεματικό άξονα το δίπτυχο δαιμονισμός-εξορκισμός. Βέβαια εδώ δεν υπάρχει κάποια διαρκής και προσηλωμένη προσπάθεια εξορκισμού του κακού από τον ιερέα παρά μόνο λίγες σκόρπιες και αφελείς παροτρύνσεις του εν λόγω κληρικού για να απομακρυνθεί ο δαίμονας. Βασικά κάπου εδώ εντοπίζεται και το κύριο πρόβλημα του φιλμ: δεν έχει έναν σαφή προσανατολισμό. Το σενάριο μοιάζει αναποφάσιστο και προχειρογραμμένο. Οι χαρακτήρες φαίνονται αδιάφοροι με ερμηνείες απλά αξιοπρεπείς, παρότι η εικόνα ενός κουρασμένου Sutherland είναι εμφανής.

Τα δε κόλπα με τα οποία ο σκηνοθέτης προσπαθεί να μας τρομάξει είναι χιλιοπαιγμένα, τουτέστιν παράθυρα και πόρτες που ανοιγοκλείνουν απότομα, εκκωφαντική καταιγίδα τις νύχτες, τετριμμένες σκηνές επίθεσης του δαίμονα στην κόρη των Bell, μυστηριώδεις οπτασίες δαιμονικών παιδιών κ.ο.κ. Όχι ότι δεν υπάρχει σασπένς και ένταση κατά τη διάρκεια των δαιμονικών επιθέσεων και μάλιστα η ταχεία κίνηση της κάμερας που απεικονίζει την κίνηση και την εσωτερική οπτική της δαιμονικής οντότητας συντηρεί ένα αγωνιώδες κλίμα που περιστασιακά μας ταρακουνάει. Άλλωστε δεν ισχυρίζομαι ότι το «An American Haunting» είναι κακή ταινία. Είναι όμως κατώτερη των προσδοκιών και αυτό που λέμε «της σειράς». Στα συν η μουντή φωτογραφία, ειδικά στα εξωτερικά πλάνα του γύρω δάσους που αναδίδουν μια μουντάδα, μια απελπισία, ό,τι πρέπει για ταινία τρόμου. Ok, δεν χάνετε το χρόνο σας αν δείτε «An American Haunting» αλλά μην έχετε υψηλές απαιτήσεις. Δύσκολα θα την θυμάστε μετά από διάστημα λίγων εβδομάδων.

Η μουντή φωτογραφία, η έντονη κινητικότητα της κάμερας την ώρα των κινήσεων της υπερφυσικής οντότητας στο σπίτι, η φολκλορική πινελιά μέσω του θρύλου της Bell Witch.

Τα τετριμμένα τρικ υπερφυσικού τρόμου, η έλλειψη προσανατολισμού στο σενάριο.

Η αγωνιώδης σκηνή της καταδίωξης της άμαξας των Bell από έναν μαύρο λύκο μέσα στο μουντό δάσος.
Το φινάλε. Χωρίς να είναι μεγαλειώδες, κάνει έναν ενδιαφέρων παραλληλισμό του σήμερα με το παρελθόν δίνοντας ένα αξιοπρεπές τέλος σ’ ένα άνισο κατά τα’ άλλα φιλμ.