Από την εποχή που έγινε δημοφιλής η ζομποαποκάλυψη με γρήγορα ζόμπι (δηλαδή μέσα στη δεκαετία 2000-2009), το cinema τρόμου μάς έδωσε αμέτρητες παραγωγές για να ικανοποιήσει τη δίψα του κοινού. Όπως ήταν αναμενόμενο, η ποιότητα πολλών ζομποταινιών του εν λόγω κύματος παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα. Στην κατηγορία των αδιάφορων ή ορθότερα αδύναμων ταινιών με ζόμπι ανήκει και το «Anger of the Dead» που εξετάζουμε εδώ.
Το «Anger of the Dead» είναι ιταλική παραγωγή με σεναριογράφο και σκηνοθέτη τον πρωτάρη Francesco Picone και παραγωγό τον αμφιλεγόμενο Uwe Boll. Χωρίς να διαφοροποιείται από τις υποθέσεις της μεγάλης μάζας ζομποταινιών, το φιλμ παρουσιάζει μια μικρή ομάδα επιζώντων από εξάπλωση επιδημίας ζόμπι που προσπαθεί να φτάσει σε ένα μακρινό καταφύγιο. Την ύπαρξη του τελευταίου μαθαίνει μέσω ασύρματου μηνύματος.
Το «Anger of the Dead» είναι η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που σκηνοθετεί ο Francesco Picone.
Δύο άντρες και μια έγκυος γυναίκα είναι οι πρωταγωνιστές. Παράλληλα, κάπου αλλού βλέπουμε μια νεαρή γυναίκα να είναι φυλακισμένη και να βασανίζεται από μια μικρή παραστρατιωτική ομάδα. Οι ιστορίες κάποια στιγμή ενώνονται και η δράση κορυφώνεται. Ποιος θα καταφέρει να βγει ζωντανός από την επικίνδυνη αυτή περιπέτεια; Τα ζόμπι πάντως καραδοκούν παντού.
Όπως καταλαβαίνετε δεν έχουμε τίποτα καινούριο εδώ. Πολλοί θεώρησαν το «Anger of the Dead» αντιγραφή της διάσημης horror σειράς «The Walking Dead» και δεν έχουν άδικο. Γενικότερα το φιλμ των Picone και Boll επαναλαμβάνει μοτίβα που έχουν παιχτεί ξανά και ξανά στις παρεμφερείς ταινίες και σειρές τρόμου. Ίσως αυτό να μην ήταν τόσο αρνητικό αν η ταινία ήταν λίγο πιο «ζωντανή», λίγο πιο δυναμική και δημιουργική ρε παιδί μου. Σε πολλά διαστήματα έπιασα τον εαυτό μου να χασμουριέται από την έλλειψη δράσης, gore και αγωνίας.
Οι ερμηνείες δεν είναι και οι χειρότερες αλλά βρίσκονται στο όριο μεταξύ ξύλινων και σοβαρών. Ο βασικός κακός της υπόθεσης που ταλαιπωρεί την άτυχη αιχμάλωτη κοπέλα βγάζει μια πειστικότητα ενώ και η έγκυος πρωταγωνίστρια ξεχωρίζει ελαφρώς από τους άλλους χωρίς να μιλάμε για κάποια φοβερή υποκριτική. Καλή δουλειά έχει γίνει στο μακιγιάζ των ζόμπι. Οι φάτσες τους είναι φρικιαστικές και αποκρουστικές. Σε όλη την ταινία παρατηρείται ατμόσφαιρα κατάθλιψης και απελπισίας. Κρίμα που δεν διακρίναμε περισσότερη έμπνευση στο σεναριακό κομμάτι.
Για να μην γράφουμε πολλά, νομίζω έγινε κατανοητή η ετυμηγορία μας για το «Anger of the Dead». Μόνο αν είστε αθεράπευτος οπαδός των ζομποταινιών και θέλετε να τα έχετε δει όλα συστήνεται το παρόν φιλμ. Αν αναζητάτε καινοτομίες στρίψτε αλλού. Η δίψα του κόσμου για ζόμπι δεν υποχώρησε τη δεκαετία του 2010-2019 και ούτε φαίνεται να υποχωρεί άμεσα. Γι’ αυτό οι κινηματογραφιστές που δραστηριοποιούνται στον τρόμο θα πρέπει να φέρουν πραγματικά πρωτότυπες ιδέες στο τραπέζι αν θέλουν το συγκεκριμένο ιδίωμα να διατηρήσει το ενδιαφέρον των θεατών.
