Από τις καλές στιγμές στην πορεία του Ιταλού σκηνοθέτη Lamberto Bava είναι αυτό εδώ το giallo/slasher από το πρώτο μισό των 80’s. Ακολουθώντας μια μακρά παράδοση στις ταινίες αυτού του στιλ, όπου το μυστήριο και οι αιματηρές σφαγές συνδυάζονται για να προσφέρουν μια δυναμική τηλεοπτική εμπειρία, το «A Blade in the Dark» πατάει στα γνώριμα μονοπάτια χωρίς να σημαίνει ότι στερείται πρωτοτυπίας, φρεσκάδας και έμπνευσης.
Κεντρική φιγούρα στο εν λόγω φιλμ είναι ένας πιανίστας ο οποίος νοικιάζει μια έπαυλη προκειμένου να συνθέσει τη μουσική μιας νέας ταινίας τρόμου. Ωστόσο, σύντομα θα βρεθεί μπροστά σε παράξενες εκπλήξεις οι οποίες αφορούν νεαρές γυναίκες που εισβάλλουν στο σπίτι του και εξαφανίζονται μυστηριωδώς, καταστροφή μέρους της ηχογράφησης του από άγνωστο άτομο καθώς και υποψίες για την ύπαρξη ενός δολοφόνου που τριγυρνάει στην περιοχή του σπιτιού. Ουσιαστικά όλα αυτά φαίνονται να σχετίζονται με την πρώην ένοικο που ακούει στο όνομα Linda για την οποία ο ήρωας μας προσπαθεί να μάθει περισσότερα και να ξεδιαλύνει το μυστήριο.Ο πιανίστας είναι πεπεισμένος ότι τουλάχιστον δύο κοπέλες που τον επισκέφτηκαν έχουν πέσει θύματα του φονιά και ίσως τα πτώματα τους να βρίσκονται κάπου στο σπίτι. Στην πλοκή συμμετέχουν μεταξύ άλλων και η φιλενάδα του πιανίστα στην οποία φορτώνει τις εμμονές του για την ύπαρξη του δολοφόνου και ένας αλλόκοτος μπανιστιρτζής συντηρητής που εργάζεται στο οίκημα. Τελικά ποιο είναι το μυστικό της Linda και πώς σχετίζεται με τα γεγονότα που εκτυλίσσονται;
Ενδιαφέρουσα υπόθεση οπωσδήποτε που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Ειδικά όταν ο δολοφόνος αρχίζει να πιάνει δουλειά εξαλείφοντας τα θύματά του, η αγωνία ανεβαίνει στο κατακόρυφο. Θετικό χαρακτηριστικό αποτελεί η εξαίρετη μουσική, κατά βάση από το πιάνο του ίδιου του κεντρικού πρωταγωνιστή. Επίσης υπάρχουν οι ιδιαίτερα ατμοσφαιρικές σκηνές όπου ο πιανίστας ψαχουλεύει το τεράστιο σπίτι περνώντας από σκοτεινούς διαδρόμους και σκοτεινά υπόγεια οι οποίες καταφέρνουν να μεταδώσουν ένα γνήσιο feeling τρόμου στον θεατή. Εκεί που χάνει η ταινία είναι στις ατσούμπαλες ερμηνείες οι οποίες εκδηλώνονται με μερικούς αστείους διαλόγους καθώς και στο ελαττωματικό ντουμπλάρισμα. Οι σκηνές φόνου είναι γενικά καλές χωρίς να παρακολουθούμε κάποιο υπερπλούσιο λουτρό αίματος. Βέβαια αυτό δεν μειώνει την αξία της ταινίας η οποία δεν στηρίζεται τόσο στο αιματοκύλισμα όσο στην σκοτεινή ατμόσφαιρα και την παραγωγή μυστηρίου.
Το «A Blade in the Dark» αρχικά προοριζόταν για τέσσερα αυτοτελή επεισόδια που θα προβάλλονταν στην ιταλική τηλεόραση και στο τέλος του καθενός θα πραγματοποιούταν ένας φόνος. Τελικά κατέληξε ως αυτοτελή ταινία καθώς οι ιθύνοντες της τηλεόρασης το θεώρησαν υπερβολικά βίαιο για να παιχτεί στο τηλεοπτικό δίκτυο.
Συνοπτικά το «A Blade in the Dark» είναι μια αξιοπρεπής ταινία τρόμου της ιταλικής giallo σχολής και προτείνεται περισσότερο για σαββατόβραδα παρέα με φίλους και το κατάλληλο φαγοπότι.
Θετικά: Καλογραμμένο σενάριο με αρκετό μυστήριο, σκοτεινή και απειλητική ατμόσφαιρα, ταιριαστή ατμοσφαιρική μουσική, 2-3 εξαιρετικά βίαια φονικά, το ανατριχιαστικό περιβάλλον εντός των διαδρόμων της βίλας όπου εκτυλίσσονται τα περισσότερα συνταρακτικά γεγονότα.
Αρνητικά: Κακό και αταίριαστο ντουμπλάρισμα, ορισμένες ανεπαρκείς ερμηνείες, μερικοί αφελείς διάλογοι.
Συμπέρασμα: Ενδιαφέρον giallo των πρώιμων 80s. Πέρα από κάποια εμφανή μειονεκτήματα καταφέρνει τόσο να τρομάξει όσο και να μπερδέψει ευχάριστα τον θεατή με το μυστηριώδες και ανατρεπτικό σενάριό του.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η στοιχειωμένη μουσική από το πιάνο του πρωταγωνιστή συμβάλλει αποφασιστικά στη δημιουργία της κατάλληλης σκοτεινής και απειλητικής ατμόσφαιρας.
- Ο δεύτερος φόνος όπου μία άτυχη κοπέλα βλέπει το κεφάλι της να γίνεται ένα με το νιπτήρα και το χέρι της να καρφώνεται στο διπλανό έπιπλο από το μαχαίρι του φονιά!
- Η αποκάλυψη του τρομακτικού μυστικού τη Linda στο φινάλε.
Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι είναι μία από τις καλύτερες ταινίες του Lamberto Bava. Ένα
κομψοτέχνημα στον χώρο των giallo films,που δεν μπορεί
να αφήσει κανέναν λάτρη του είδους, ασυγκίνητο. Φοβερή μουσική επένδυση σε μία
απομονωμένη βίλλα ενός συνθέτη με ιστορίες θαμμένες στο παρελθόν αλλά και σε
κούτες στο υπόγειο του ενδιαιτήματος.
Η ταινία αυτή μπλέκει πολλά στοιχεία σε ένα. Οι μυστηριώδεις φόνοι σε
συνάρτηση με το μυστήριο που απορρέει από ιστορίες και απωθημένα του
παρελθόντος, την κάνουν να βλέπεται πολύ ευχάριστα, χωρίς να έχει να ζηλέψει
κάτι από πιο γνωστά films του είδους.
Εκεί που θα πρέπει να δώσει κάποιος βάση και που σίγουρα συγκαταλέγεται στα
πλέον θετικά της εν λόγω ταινίας, είναι η έλλειψη κουραστικών διαλόγων ανάμεσα
σε ντετέκτιβς που προσπαθούν να διαλευκάνουν την υπόθεση. Επικεντρώνεται στο
ζουμί και στις θελκτικές παρουσίες, μια και είναι πλέρια σε ωραίες υπάρξεις που
όμως κρύβουν πολλά. Ο δολοφόνος σε αντίθεση με κάποιες άλλες του είδους, είναι
άγνωστος ως το τέλος και θα φανερωθεί στον ακροατή, έπειτα από πολλές
ανατροπές.
Εν κατακλείδι, θα έλεγα ότι η ταινία αυτή είναι ιδανική για ένα
Σαββατόβραδο που μένετε σπίτι, με καλή παρέα και ποπ-κορν. Εμένα, σίγουρα δεν
με άφησε παραπονεμένο.