Το «Bloodride» είναι μια mini τηλεοπτική σειρά σε μορφή ανθολογίας από τη Νορβηγία που μπήκε στο πρόγραμμα του Netflix το 2020. Περιέχει 6 επεισόδια με διάρκεια που πλησιάζει τη μισή ώρα. Κάθε ιστορία είναι ανεξάρτητη από την άλλη, όμως όλες απορρέουν από την ίδια πηγή, την λεγόμενη «ιστορία-περιτύλιγμα». Η τελευταία είναι απλή και χωρίς διαλόγους.
Βλέπουμε συγκεκριμένα έναν ψηλο-creepy οδηγό να επιβιβάζεται στο λεωφορείο του μέσα στη βροχερή νύχτα και να το οδηγεί προς άγνωστη κατεύθυνση. Οι επιβάτες του λεωφορείου φαίνονται κάπως αλλόκοτοι. Το κάθε επεισόδιο μας δείχνει την τρομακτική ιστορία του εκάστοτε επιβάτη. Η κάμερα ζουμάρει απειλητικά πάνω του ώστε να μας προϊδεάσει ποιου την ιστορία θα δούμε στην οθόνη μας. Επίσης ο οδηγός τον κοιτάει με το ανατριχιαστικό βλέμμα του.
Πολύ ωραίος τρόπος εισαγωγής. Ισχύει όμως το ίδιο και για τις ιστορίες; Χμμμ…εν μέρει θα λέγαμε. Στο πρώτο επεισόδιο (Ultimate Sacrifice) παρακολουθούμε την απληστία μιας μητέρας που μετακόμισε με την οικογένειά της στην εξοχή αφήνοντας την πόλη. Η μανία της εν λόγω γυναίκας με τον πλούτο θα την οδηγήσει σε απρόβλεπτες συμπεριφορές όταν μαθαίνει από τους ντόπιους ότι μπορεί να αποκτήσει χρήματα θυσιάζοντας ζωντανά πλάσματα σε μια παλιά πέτρα των Βίκινγς.
Στη δεύτερη ιστορία/επεισόδιο (Three Sick Brothers) ένας νεαρός άντρας που είχε διαμείνει σε ψυχιατρείο για 3 χρόνια, βγαίνει να διασκεδάσει με τα αδέρφια του αλλά η διασκέδασή τους θα πάρει δυσάρεστη τροπή. Το 3ο επεισόδιο (Bad Writer) επικεντρώνεται σε μια νεαρή συγγραφέα που αρχίζει να χάνει τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντασία. Στο 4ο επεισόδιο (Lab Rats) ένας μεγιστάνας φαρμακοποιός φυλακίζει σε ένα διαφανές «κλουβί» τους υπαλλήλους του και τη σύζυγό του μέχρι να αποκαλυφθεί ποιος από όλους έκλεψε ένα στικάκι του μεγιστάνα με σημαντικά εταιρικά δεδομένα.
Η σειρά εντάχθηκε στο μενού του Netflix στις 13 Μαρτίου 2020.
Στην πέμπτη ιστορία (The Old School) μια νεαρή δασκάλα πιάνει δουλειά σε ένα επαρχιακό σχολείο που άνοιξε μετά από 40 χρόνια και έρχεται αντιμέτωπη με τα φαντάσματα παιδιών που εκπαιδεύονταν κάποτε στο ίδιο σχολείο αλλά εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς. Στο 6ο και τελευταίο επεισόδιο (The Elephant in the Room) δύο νεοπροσληφθέντες υπάλληλοι πηγαίνουν στο πάρτι μασκέ της εταιρίας τους και προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο γύρω από την πτώση μιας παλιότερης υπαλλήλου από την ταράτσα του κτιρίου.
Όπως καταλαβαίνετε, υπάρχει μεγάλη ποικιλία στο είδος των ιστοριών κι αυτό είναι το μεγάλο ατού του «Bloodride». Τα θέματα αλλάζουν άρδην από το ένα επεισόδιο στο άλλο και δεν βαριέσαι πουθενά. Τα περισσότερα επεισόδια χρησιμοποιούν ευρηματικά twists για να σοκάρουν τον θεατή. Άλλοτε το σοκ προέρχεται από λίγες σκηνές φρικιαστικής βίας όπως μαχαιρώματα και ακρωτηριασμοί.
Αν και η ανθολογία αυτή είναι σχετικά προσεγμένη, παρατηρούμε ορισμένα προβλήματα κυρίως στο κομμάτι των ερμηνειών. Οι ερμηνείες παρουσιάζουν σκαμπανεβάσματα και εκεί που νομίζεις ότι βλέπεις μια αξιοπρεπή σειρά με σοβαρούς ηθοποιούς, έρχονται μερικές στιγμές που η υποκριτική ικανότητα κάποιων μοιάζει ανεπαρκής. Ελάχιστες (ευτυχώς) στιγμές η σειρά φλερτάρει με τον ερασιτεχνισμό θυμίζοντας χαμηλής ποιότητας και προϋπολογισμού ταινίες.
Το συνολικό αποτέλεσμα πάντως κατορθώνει να ξεπεράσει τη βάση έστω και στο παρά πέντε. Αν πρέπει να επιλέξω την καλύτερη ιστορία τότε είμαι ανάμεσα στην δεύτερη και την τελευταία. Χειρότερη αναδεικνύεται -εύκολα νομίζω- η προτελευταία ιστορία όντας αρκετά πεζή, φτωχή σεναριακά και ερασιτεχνικά δομημένη. Το «Bloodride» λοιπόν είναι μια σχετικά καλή πρόταση αν σας αρέσουν οι mini σειρές τρόμου και ειδικά οι ανθολογίες. Δείτε το όμως χωρίς υψηλές προσδοκίες ώστε να προβληματιστείτε λιγότερο για τις περιστασιακές αδυναμίες του.
