Το «Brand New Cherry Flavor» είναι ένα ακόμα δημιούργημα του παραγωγικού δημιουργού σειρών Nick Antosca (A Friend of the Family, The Act) που εντάχθηκε στο πρόγραμμα του Netflix τον Αύγουστο του 2021. Βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Todd Grimson. Η μία και μοναδική σεζόν απαρτίζεται από 8 επεισόδια των οποίων η διάρκεια ποικίλει από 36 λεπτά μέχρι 52 λεπτά περίπου. Είναι μια σειρά με κεντρικό θέμα την εκδίκηση η οποία πραγματοποιείται σε μεταφυσικό πλαίσιο με αξιοποίηση σκοτεινής μαγείας.
Πρωταγωνίστρια η φιλόδοξη σκηνοθετικά Lisa Nova (Rosa Salazar) η οποία μεταβαίνει στο Los Angeles κάπου στο 1990 για να βρει παραγωγό για την τελευταία της αξιοπρόσεκτη ταινία τρόμου. Ο παραγωγός που βρίσκει όμως την ξεγελάει και τις αρπάζει τα δικαιώματα της ταινίας στερώντας της και την σκηνοθεσία. Η συντετριμμένη σκηνοθέτρια αποφασίζει να εκδικηθεί καταφεύγοντας σε μια τοπική, μυστηριώδη μάγισσα που παρασκευάζει διάφορα αηδιαστικά σκευάσματα. Η Lisa Nova καταναλώνει μερικά από αυτά και σύντομα βιώνει τρομακτικές υπερφυσικές εμπειρίες.
Οι γάτες γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της αλλά με επίπονο, σοκαριστικό τρόπο. Η εκδίκηση αρχίζει σιγά σιγά να παίρνει σάρκα και οστά με απτά αποτελέσματα αλλά κάποια στιγμή θα ξεπεράσει τα όρια που είχε φανταστεί η σκηνοθέτρια. Πλέον όμως έχει μπει για τα καλά σε έναν σκοτεινό κόσμο δαιμονικής μαγείας από τον οποίο είναι πολύ δύσκολο να ξεμπλέξει. Αλλά και τα κίνητρα της μάγισσας ενδέχεται να είναι διαβολικά, πέρα από οτιδήποτε είχε πιστέψει η ηρωίδα μας.
Οι πιο παρατηρητικοί θα προσέξουν ότι σε κάθε επεισόδιο υπάρχει πανσέληνος ανεξάρτητα από τις ημέρες που περνούν στα επεισόδια και μεταξύ αυτών.
Με αυτήν την περίεργη υπόθεση, το «Brand New Cherry Flavor» προσπαθεί να τρομάξει τον θεατή. Αξιοποιώντας κυρίως το gore μέσα από απρόσμενα λουτρά αίματος και λιγότερο τα «φαντάσματα», σίγουρα καταφέρνει να προκαλέσει αηδία στους θεατές με τα ευαίσθητα στομάχια. Κάποιες σκηνές βίας όπως εξόρυξη ματιών και αποκεφαλισμοί είναι αληθινά σοκαριστικές. Ωστόσο η σειρά αποτυγχάνει να μας τρομάξει αφού δεν διαθέτει την απαιτούμενη απειλητική ατμόσφαιρα ούτε τις ευρηματικές ιδέες που θα κατάφερναν κάτι τέτοιο.
Σοβαρό πρόβλημα αποτελεί το σενάριο. Μοιάζει κάπως ασύνδετο, με εξελίξεις που μαρτυρούν προχειρότητα και έλλειψη έμπνευσης. Ένα παράδειγμα αυτής της προχειρότητας ιδεών είναι η στιγμή που ένας πληρωμένος φονιάς πηγαίνει στο σπίτι της μάγισσας για να σκοτώσει την σκηνοθέτρια. Το κάνει μέσα στο φως της ημέρας κάνοντας μια τυπική επίσκεψη από την κεντρική είσοδο όπου συνομιλεί με την ιδιοκτήτρια. Ε, μετά από λίγο βλέπει τους φρουρούς-ζόμπι εκεί δίπλα και…εντάξει ρε παιδιά θα περάσω άλλη στιγμή για το task.
Αντί δηλαδή να δούμε μια ωραία, καλοσκηνοθετημένη και αγωνιώδη σεκάνς όπου ο τύπος θα επιχειρούσε να εισβάλλει στο σπίτι κατά τη διάρκεια της νύχτας προσπαθώντας να μην γίνει αντιληπτός και τελικά θα συναντούσε τον όλεθρό του με βίαιο τρόπο, είδαμε μια αχρείαστη σκηνή όπου και ο τύπος «προδόθηκε» και η ατμόσφαιρα παρέμεινε σε μηδενικά επίπεδα απειλής. Δυστυχώς δεν αρκούν τα προσεγμένα εφέ, το ευφάνταστο μακιγιάζ και το ανελέητο gore για να γυρίσεις ένα επιτυχές πόνημα τρόμου. Ως φίλοι του horror κινηματογράφου και των horror σειρών δεν τρομάξαμε σχεδόν καθόλου.
Ένα άλλο μειονέκτημα που εντόπισα είναι η συμμετοχή πολλών δευτερευόντων χαρακτήρων που χαραμίστηκαν άδικα. Όταν φτιάχνεις μια σειρά οκτώ επεισοδίων πρέπει να έχεις στο νου ότι δεν μπορείς να εντάξεις τόσο πολλούς χαρακτήρες στα δρώμενα εκτός αν είσαι «τέρας» έμπνευσης και δημιουργικότητας. Εδώ ούτε σοβαρή σκιαγράφηση χαρακτήρων είδαμε, ούτε έξυπνη τοποθέτησή τους στις εξελίξεις. Κάποιοι χρησίμευσαν απλά για την αύξηση του gore, εντελώς διεκπεραιωτικά δηλαδή.
Στα θετικά θα προσέθετα οπωσδήποτε τις αξιόλογες ερμηνείες και ειδικά την δυναμικότατη παρουσία της πρωταγωνίστριας Rosa Salazar. Η τύπισσα έπαιξε εκπληκτικά έναν δύσκολο και απαιτητικό ρόλο επιβεβαιώνοντας ότι έχει πολλά να δώσει ακόμα, γενικά στον κινηματογράφο. Εξαιρετικός ήταν και ο κακός της υπόθεσης, ο παραγωγός που την εξαπάτησε, υποδυόμενος από έναν φανταστικό Eric Lange. Παίζει άψογα τον «γλίτσα» πλούσιο, γκομενιάρη και εκμεταλλευτή. Πέρα από αυτά, το «Brand New Cherry Flavor» δεν έχει κάτι άλλο να μας πει. Κρίμα γιατί το περίμενα καλύτερο κρίνοντας από όσα είχα διαβάσει πρωτύτερα. Αντίθετα είδα έναν ανέμπνευστο αχταρμά από μαγεία, υπερφυσικό και splatter χωρίς συνοχή.
