Αυτό το συμπαθητικό φιλμάκι ανήκει θα λέγαμε στην κατηγορία των «παιδικών» ταινιών τρόμου αφενός λόγω της θεματολογίας του, αφετέρου λόγω του νεαρού των βασικών πρωταγωνιστών του. Σκηνοθετημένο και γραμμένο από τον δημιουργό των δύο «Jeepers Creepers» Victor Salva, το «Clownhouse» καταπιάνεται με τον διαδεδομένο παιδικό φόβο για τους κλόουν.
Πρωταγωνιστούν τρία αδέρφια εκ των οποίων ο μικρότερος με το όνομα Casey, διακατέχεται από έντονη φοβία για τους κλόουν. Μια νύχτα που οι γονείς τους, τα αφήνουν μόνα στο σπίτι, τα παιδιά επισκέπτονται ένα κοντινό τσίρκο. Εκείνη την ημέρα γνωστοποιείται ότι τρεις ασθενείς το έσκασαν από ένα τοπικό άσυλο φρενοβλαβών και καταζητούνται από τις αρχές. Οι μοίρες των φυγάδων θα διασταυρωθούν με αυτές των τριών αγοριών και ο μικρός Casey θα αντιμετωπίσει -στην πραγματικότητα αυτή τη φορά- τη μεγαλύτερη φοβία του. Οι φρενοβλαβείς σκοτώνουν τρεις κλόουν του τσίρκου, μεταμφιέζονται σε κλόουν χρησιμοποιώντας τα ρούχα και το make-up των θυμάτων τους και στη συνέχεια εισβάλλουν στο σπίτι των ανυποψιάστων αγοριών. Ένα αγωνιώδες κρυφτοκυνηγητό ξεκινά κατά τη διάρκεια της νύχτας…
Η απλή αυτή υπόθεση εγγυάται 80 λεπτά ανάλαφρης διασκέδασης όσο κι αν το ερμηνευτικό μέρος χωλαίνει, όσο κι αν τα κλισέ είναι παρόντα (π.χ. οι διηγήσεις ιστοριών τρόμου τη νύχτα δίπλα στο τζάκι, το ηλεκτρικό ρεύμα που διακόπτεται μυστηριωδώς), όσο κι αν το cast είναι αδιάφορο…με εξαίρεση την παρθενική εμφάνιση του Sam Rockwell (The Green Mile, Moon κ.α.) στον ρόλο του μεγαλύτερου αδερφού. Το «Clownhouse» σίγουρα τρομάζει τα παιδιά (άλλωστε και ο γράφων σε νεαρή ηλικία το είδε και κατατρόμαξε) αλλά ανά διαστήματα μπορεί να προκαλέσει ήπιες τρομάρες και στους μεγαλύτερους ηλικιακά θεατές. Το νυχτερινό τοπίο και το κλειστό περιβάλλον του σπιτιού των τριών αγοριών όπου εκτυλίσσεται κατά κύριο λόγο η δράση, εντείνουν την όποια ατμόσφαιρα τρόμου υπάρχει εδώ.
Το Clownhouse αποτελεί μελανή στιγμή για τον δημιουργό του Victor Salva, καθώς αποδείχτηκε ότι ο Αμερικανός σκηνοθέτης κακοποίησε σεξουαλικά τον δωδεκάχρονο πρωταγωνιστή Nathan Forrest Winters κατά τη διάρκεια της παραγωγής του φιλμ. Καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση και μετά από 15 μήνες αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή.
Όμως δεν βρίσκεται μόνο εκεί η γοητεία του «Clownhouse». Οι ίδιοι οι παρανοϊκοί κλόουν καταφέρνουν να δείχνουν τρομακτικοί, ειδικά ο «αρχηγός» τους. Οι στιγμές αγωνίας στο σπίτι μετά την εισβολή των κλόουν είναι πολλές και έντονες. Σε αυτό βοηθάει η έξοχη μουσική η οποία άλλοτε αργή και ατμοσφαιρική και άλλοτε γρήγορη ενισχύει το αγωνιώδες κλίμα όντας απόλυτα ταιριαστή με τα γεγονότα. Επιτυχημένο είναι γενικά το ξεδίπλωμα της εισβολής στο σπίτι που ξεκινάει από την απλή παρακολούθηση της νέας «λείας» έξω από το σπίτι και που κορυφώνεται με την σώμα με σώμα επίθεση των κλόουν στα ανυποψίαστα θύματα εντός του οικήματος.
Στα μειονεκτήματα θα τοποθετούσα εύκολα ορισμένους ερασιτεχνισμούς κατά τη διάρκεια του κυνηγητού και μερικών συγκρούσεων των κλόουν με τα παιδιά. Πράγματι ορισμένες από τις εν λόγω σκηνές δείχνουν κακοφτιαγμένες και ψεύτικες. Παρακολουθούμε για παράδειγμα τους κλόουν να κουτουλάνε βλακωδώς σε εξογκώματα τοίχων ή να στέκονται υπερβολικά εύκολα αποσβολωμένοι στα χτυπήματα σανίδων που τους καταφέρνουν τα παιδιά. Αυτές οι σκηνές έπρεπε να είχαν δουλευτεί περισσότερο διότι η έλλειψη ρεαλισμού έχει μοιραία τις αρνητικές επιπτώσεις της στο τρομακτικό κλίμα που προσπαθεί φιλότιμα να διατηρήσει το φιλμ. Ευτυχώς όμως δεν είναι τόσες πολλές και το «Clownhouse» παραμένει σχετικά τρομακτικό. Επιπροσθέτως, εκτιμώ ότι με παραπάνω δόσεις gore, το έργο θα λαμβανόταν πολύ πιο σοβαρά υπόψη από τους θεατές. Κρίμα που το τσιγκουνεύτηκαν τόσο πολύ. Κατά τ’ άλλα έχουμε μια φιλότιμη προσπάθεια που κερδίζει τη συμπάθειά μας.
