Πέντε ιστορίες τρόμου από την πένα του βασιλιά του συγγραφικού τρόμου Stephen King και υπό τη σκηνοθεσία του μεγάλου George Romero έχουν ως αποτέλεσμα το «Creepshow» του 1982. Πρόκειται για φόρο τιμής στα EC Comics της δεκαετίας του ’50 των οποίων η θεματολογία σχετιζόταν με τον τρόμο και όχι μόνο. Οι τρεις ιστορίες γράφτηκαν από τον Stephen King ειδικά για το φιλμ (Fathers’ Day, Something to Tide You Over, They’ re Creeping Up on You) ενώ οι άλλες δύο προέρχονταν από προηγούμενα μικρά διηγήματά του (The Lonesome Death of Jordy Verill ,The Crate). Στην εισαγωγή βλέπουμε τον γιο του Stephen King να υποδύεται έναν πιτσιρικά που ο πατέρας του τού απαγορεύει να διαβάζει κόμικς τρόμου, πετώντας μάλιστα στα σκουπίδια το κόμικ Creepshow. Όμως το τρομακτικό πλασματάκι που εμφανίζεται στο παράθυρο του πιτσιρικά έχει άλλη άποψη και μας εισάγει στις πέντε ιστορίες.
Fathers’ Day: Ένας στριμμένος πατέρας που είχε δολοφονηθεί από την κόρη του την ώρα που ζητούσε επίμονα το κέικ του, επιστρέφει από τον τάφο για να την εκδικηθεί μαζί με τους κληρονόμους της περιουσίας του. Η ιστορία έχει χαβαλέ, είναι σκοτεινή, η μορφή του νεκρού πατέρα προκαλεί μια ήπια ανατριχίλα αλλά η αφήγηση ψιλοκουράζει.
The Lonesome Death of Jordy Verill: One man’s show είναι η ιστορία αυτή και πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο Stephen King. Υποδύεται έναν αφελή και χρεωμένο αγρότη που μόλις ανακαλύπτει το απομεινάρι ενός μετεωρίτη κοντά στη φάρμα του, το μαζεύει με την ελπίδα ότι θα του αποφέρει μεγάλα κέρδη. Δυστυχώς για τον αγρότη η πράσινη ουσία που απελευθερώνει ο μετεωρίτης επιφέρει δυσάρεστες συνέπειες για τον ίδιο και σταδιακά μια καταπράσινη βλάστηση αρχίζει να φυτρώνει ασταμάτητα στο σώμα του δύστυχου άνδρα. Η ιστορία δεν είναι τρομακτική αλλά χιουμοριστική και δραματική ταυτόχρονα.
Something to Tide You Over: Στην ιστορία αυτή ο πρωταγωνιστής εντοπίζεται στο πρόσωπο του Leslie Nielsen ο οποίος ενσαρκώνει έναν ψυχοπαθή σύζυγο που τιμωρεί τη γυναίκα του και τον εραστή της με έναν ιδιόρρυθμο τρόπο. Τους θάβει στην άμμο μιας παραλίας αφήνοντας μόνο το κεφάλι τους να προεξέχει. Εκεί έχουν την ευκαιρία να επιβιώσουν αν κρατήσουν επιτυχώς την αναπνοή τους όταν καταφτάνουν τα κύματα. Θα την χαρακτηρίζαμε ιστορία εκδίκησης και το cast προσφέρει πολύ καλές ερμηνείες. Σφιχτοδεμένη ιστορία με αγωνία χωρίς να χάνει την χιουμοριστική νότα της πουθενά.
The Crate: Ο επιστάτης ενός κολεγίου ανακαλύπτει στο υπόγειο του κτίσματος ένα ξύλινο κιβώτιο σφραγισμένο από τον 19ο αιώνα. Ενημερώνει τον καθηγητή Dexter Stanley και ανοίγουν το κιβώτιο το οποίο περιέχει μια φρικτή έκπληξη: ένα σαρκοφάγο πλάσμα άγνωστης ταυτότητας που κατασπαράζει όσους το πλησιάζουν. Ο καθηγητής Dexter ζητάει πανικόβλητος τη βοήθεια του συναδέλφου του Henry Northrup για να ξεφορτωθούν το επικίνδυνο κιβώτιο αλλά αυτός έχει διαφορετική άποψη για τη χρησιμότητά του. Βλέπετε…δεν αντέχει άλλο τη στρίγκλα γυναίκα του (Adrienne Barbeau)! Πρόκειται μάλλον για την καλύτερη ιστορία απ’ όλες. Έχει gore, το πλάσμα είναι καλοφτιαγμένο και τρομακτικό ενώ η πλοκή και οι ερμηνείες στέκονται σε ικανοποιητικά επίπεδα.
They’re Creeping Up on You: Στην συγκεκριμένη ιστορία παρακολουθούμε την αγωνιώδη μάχη που δίνει ένας αλαζόνας και μοχθηρός επιχειρηματίας με ορδές κατσαριδών στο διαμέρισμά του. Δεν είναι άσχημη αλλά οι κατσαρίδες και μόνο την κάνουν ανατριχιαστική. Την ιστορία κρατάει όρθια η ερμηνεία του E.G. Marshall στο ρόλο του ψυχάκια επιχειρηματία που φοβάται τον κάθε μικροοργανισμό.
Οι φήμες λένε ότι στην τελευταία ιστορία (They’re Creeping Up On You!) το ρόλο του παρανοϊκού μεγιστάνα επρόκειτο να παίξει αρχικά ο μεγάλος Σουηδός ηθοποιός Max von Sydow.
Συμπερασματικά, το «Creepshow» έχει εκείνα τα χαρακτηριστικά που το καθιστούν μια διασκεδαστική ταινία τρόμου. Μέχρι σήμερα εκτιμάται ως «κλασικό» από πολλούς λάτρεις του είδους παρά τις αδυναμίες του. Σίγουρα όμως από τη συνεργασία Stephen King και George Romero περιμέναμε περισσότερα πράγματα.
Θετικά: Συμμετοχή σπουδαίων ηθοποιών, το αιμοβόρο τέρας της 4ης ιστορίας, η πολύ καλή ερμηνεία του E.G. Marshall στην τελευταία ιστορία.
Αρνητικά: Άνιση ποιότητα ιστοριών, το γεγονός ότι σήμερα οι περισσότερες ιστορίες μοιάζουν κάπως ακίνδυνες και «παιδικές».
Συμπέρασμα: Κλασική ανθολογία τρόμου που σήμερα η ακτινοβολία της έχει ξεθωριάσει αισθητά. Πάντως βλέπεται ευχάριστα παρά την «φθορά» της και το σημαντικό επιτελείο ηθοποιών την βοηθά να γίνει αξιομνημόνευτη.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Ένα κομμένο κεφάλι που σερβίρεται στο πιάτο από την πρώτη ιστορία!
- Η άγρια όψη και η δολοφονική μανία του τερατώδους πλάσματος της τέταρτης ιστορίας.
- Η δυνατότητα των κατσαρίδων να ξεσκίζουν σάρκες όπως δίνεται στην τελευταία αηδιαστική ιστορία!
