Το τρίτο μέρος της τριλογίας του George Romero ( με τα άλλα δύο μέλη να είναι τα Night of the Living Dead και Dawn of the Dead) είναι και το πιο αμφιλεγόμενο από όλα. Τα horror fanboys ήθελαν περισσότερο αγωνία και δράση, οι σινεφίλ ήθελαν καυστική κοινωνική κριτική από αυτή που έκαναν τα δύο προηγούμενα φιλμ να ξεχωρίζουν από την κενή βία που διακατείχε τις περισσότερες ταινίες του είδους. Το αποτέλεσμα προφανώς δεν ευχαρίστησε κανέναν τότε παρόλα αυτά η Μέρα των Νεκρών κατάφερε να αποκτήσει το δικό της κοινό με την πάροδο του χρόνου, με τους καινούριους θεατές να την εκτιμάνε για αυτό που είναι.
Μια από τις τελευταίες ομάδες ανθρώπων ενώνονται ώστε να καταφέρουν να επιβιώσουν. Η ομάδα αυτή αποτελείται από την Sarah και τον Dr Logan που είναι επιστήμονες και προσπαθούν, αν και έχουν διαφορετικές απόψεις, να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους ώστε να δώσουν ένα επιστημονικό νόημα σε αυτό που συμβαίνει και αν καταφέρουν να βρούνε μια λύση ώστε να αντιστραφεί η ασθένεια. Τα υπόλοιπα μέλη της ομάδος είναι μερικοί άξεστοι στρατιωτικοί με αρχηγό τους τον Rhodes και το τσιράκι του τον Steel και πλαισιώνονται από τον πιλότο και τον ασυρματιστή. Κινητήρια δύναμη του σεναρίου είναι η διαφορετική προσέγγιση που έχουν οι δύο ομάδες στο πρόβλημα των ζόμπι. Αυτές οι διαφορές προκαλούν τριγμούς και υψηλές εντάσεις και το παιχνίδι για την κατάληψη της εξουσίας θα προκαλέσει αναταραχές που σε κάνουν να σκέφτεσαι αν η αληθινή απειλή είναι τα ζόμπι ή ο διπλανός σου.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας και αποκαλούμενος “Godfather of all zombies”, George Romero, έχει αποκαλέσει αυτή την ταινία, την αγαπημένη του της τριλογίας.
Η ταινία έχει έναν τόνο απόγνωσης και μηδενισμού. Το να είσαι πιθανώς ανάμεσα στους μοναδικούς ανθρώπους που απέμειναν δεν είναι εύκολο χάπι να καταπιείς. Το σκηνικό (υπόγεια στρατιωτική βάση και καταθλιπτικά εργαστήρια) αμβλύνει αυτό το αίσθημα κλειστοφοβίας. Αντίθεση σε όλο αυτό είναι η ελπίδα που γεννιέται μέσα από τις προσπάθειες του Dr Logan στο να ημερεύσει ένα ζόμπι στο οποίο μαθαίνει η καλύτερα θυμίζει πως είναι να κανείς καθημερινές ανθρώπινες δραστηριότητες όπως να ξυρίζεσαι και να ακούς μουσική. Αυτή η υποπλοκή είναι αρκετά σημαντική καθώς είναι η πρώτη φορά που τα ζόμπι παίρνουν μια ανθρώπινη διάσταση και νιώθεις πως για την κατάσταση τους φταίει η ασθένεια. Όλα αυτά διαγράφονται από τις ψυχωτικές αντιδράσεις των στρατιωτικών που βλέπουν τα ζόμπι σαν θανάσιμους εχθρούς και θέλουν να τα αφανίσουν όλα με την βία.
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στα καταπληκτικά ειδικά εφέ. Ο μετρ του είδους Tom Savini αποκαλεί την δουλεία του στο Day of the Dead σαν το αριστούργημά του. Τα ζόμπι είναι ανατριχιαστικά και αψεγάδιαστα, και κάθε πληγή είναι ρεαλιστικότατη. Όσο αναφορά την υποκριτική, είναι hit or miss, μερικές στιγμές είναι υπερβολική και άλλες όπως πρέπει να είναι.
Θετικά: Δεν είναι μια ακόμη ρηχή ταινία τρόμου, έχει ένα βάθος. Επίσης αξίζει να την δει κανείς μόνο για τα ειδικά εφέ.
Αρνητικά: Δεν υπάρχει αρκετή αλληλεπίδραση μεταξύ ζόμπι και ανθρώπων και είναι σχετικά αργή ταινία.
Συμπέρασμα: Το «μαύρο πρόβατο» της τριλογίας, είναι μια πιο ανθρώπινη προσέγγιση στον μύθο των ζόμπι και κατά την γνώμη μου είναι κλασσική του είδους. Ο θεατής θα πρέπει να την δει με πιο ανοικτό μυαλό και όχι απλά να περάσει η ώρα και δεν θα απογοητευθεί.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η στιγμή που ο Bub το ζόμπι ακούει μουσική.
- Ο θάνατος ενός στρατιώτη που τον πλακώνουν χιλιάδες ζόμπι.
- Η θάνατος του Rhodes.
