Μετά από 10 σχεδόν χρόνια που εμφανίστηκε η τελευταία ταινία του Evil Dead, μια ταινία από το πιο τρομακτικό franchise της δεκαετίας του ’80 έρχεται να αφυπνίσει τους horror σινεφίλ η πέμπτη ταινία της σειράς το Evil Dead Rise τραβώντας κάθε θεατή στην μεγάλη οθόνη. Έχοντας χιλιάδες fans «Το καταραμένο άσμα» η δαιμονική “επιστροφή” έγινε γρήγορα γνωστή περιμένοντας όλοι το release της νέας σκοτεινής ωδής στον τρομακτικό αυτόν χώρο του Evil Dead.
Η ταινία αποτελεί μια από τις πιο πολυσυζητημένες και επιτυχημένες horror ταινίες του 2023. Η υπόθεση βρίσκει τον θεατή από τα πρώτα κιόλας λεπτά, δίνοντάς του την γλυκιά γεύση τρόμου που θα πάρει για την επόμενη μιάμιση ώρα αφού η μάχη μεταξύ καλού και κακού δεν σταματάει σε όλη την διάρκεια της ταινίας υπενθυμίζοντάς μας την καλή cult κουλτούρα ανατριχίλας του franchise.
Η ταινία ξεκινάει με την κλασσική καλύβα στο δάσος του Σαμ Ράιμι χτίζοντας ήδη το παραδοσιακό στοιχείο του franchise, στην συνέχεια η πλοκή τρέπεται στην κεντρική ιστορία μιας οικογένειας. Όλα ξεκινάνε όταν μετά από ένα σεισμό ο γιός Ντάννυ (Μόργκαν Ντέιβις) βρίσκει το Βιβλίο των Νεκρών και ελευθερώνει μια δαιμονική οντότητα η οποία κατασπαράζει την ψυχή της μητέρας και κεντρικής ηρωίδας Έλλη (Αλίσα Σάδερλαντ). Ύστερα, από αυτό ξεκινάει μια τρελή πορεία στο τρενάκι του τρόμου ανάμεσα στην μητέρα και την αδερφής της, η οποία προσπαθεί να προστατέψει τα ανίψια της.
Ο Bruce Campbell όπου πρωταγωνιστούσε και στην πρώτη ταινία του Evil Dead του 1981 κάνει την ηχογραφημένη φωνή που ακούει ο Ντάννυ όταν βρίσκει το Necronomicon. Επιπλέον, η σκηνή με το αιματολουτρό στο ασανσέρ είναι εμπνευσμένη από την θρυλική ταινία The Shining του Kubrick.
Ο σκηνοθέτης Λι Κρόνιν χρησιμοποιεί εσκεμμένα ένα μόνο διαμέρισμά και τον διάδρομο της εισόδου για να προκαλείσαι στον θεατή μια εξαιρετικά σκοτεινή και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που γίνεται αρκετά ενοχλητική. Επιπλέον, κατά την διάρκεια της ταινίας χρησιμοποιούνται έξυπνά εφέ και ιδιαίτερα σκηνοθετικά πλάνα, όπως η στιγμή με το ματάκι της πόρτας όπου σου προκαλεί τρομερή ανατριχίλα και η δαιμονική Έλλη έρχεται σε πρώτη επαφή με τον θεατή δημιουργώντας την αίσθηση της απειλής και του άμεσου φόβου.
Η ταινία αυτή είναι ακόμη μια απόπειρα του σκηνοθέτη Λι Κρόνιν να θίξει το θέμα της μητρότητας και συγκεκριμένα το άγχος κάθε γυναίκας για το πώς και αν θα καταφέρει να ακολουθήσει το μητρικό “πρότυπο”. Αυτή η αγωνία παρουσιάζεται και από τις δύο πλευρές και εκείνη της ήδη υπάρχουσας μητέρας που αγωνιά για τα παιδιά της και για εκείνη που πρόκειται να γίνει μητέρα και αν θα τα καταφέρει.
Συμπερασματικά, μιλάμε για μια ταινία που έφερε μια “φρέσκια” εκδοχή του franchise με καλές ερμηνείες εξαιρετικά σκηνοθετικά πλάνα και υπερβολικό αίμα, το οποίο θα μπορούσα να πω πετυχαίνει άψογα τον σκοπό του να σου προκαλείσαι μια αηδία κόβοντάς σου την όρεξη για ποπκορν, εξάλλου μην ξεχνάμε ότι ο σκοπός κάθε καλής σπλατεριάς είναι να σε αποτρέψει από το να καταβροχθίσεις χιλιάδες βουτυρωμένες λευκές μπάλες, ωστόσο πάρτε άφοβα ποτά και νερά καθώς η ταινία κρατάει μόλις μιάμιση ώρα ένα από τα μεγαλύτερα αρνητικά στοιχεία της αφού θα μπορούσε να μας προσφέρει λίγη ακόμα ώρα gore πλοκής.
