Ταξίδι Χωρίς Επιστροφή (From Beyond the Grave, 1974) Review

Αυτή η σπονδυλωτή ταινία της Amicus Productions είναι η τελευταία από μια σειρά σπουδαίων σπονδυλωτών ιστοριών τρόμου της βρετανικής εταιρίας και μάλλον η λιγότερο ενδιαφέρουσα. Επενδύοντας στις σιγουράντζες Peter Cushing, Donald Pleasence, Angela Pleasence, Ian Bannen και David Warner το φιλμ προσπαθεί να συντηρήσει τη γοτθική ατμόσφαιρα που μας είχαν συνηθίσει οι παλιότερες παρεμφερείς δουλειές της Amicus. Εν μέρει το κατορθώνει αλλά η ποιότητα των επιμέρους ιστοριών είναι δυστυχώς κατώτερη των προσδοκιών του μέσου οπαδού του παλιού, ατμοσφαιρικού τρόμου. Η κεντρική ιστορία από την οποία ξεπηδάνε οι υπόλοιπες επικεντρώνεται σ’ έναν ηλικιωμένο πωλητή αντικών (Peter Cushing) τον οποίο επισκέπτονται διάφοροι πελάτες προσπαθώντας να τον ξεγελάσουν ή να τον κλέψουν. Όμως τα αντικείμενα που παίρνουν από το κατάστημα τους φέρνουν αντιμέτωπους με μια εφιαλτική περιπέτεια την οποία και παρακολουθούμε ως ξεχωριστή ιστορία. Αλλά ας δούμε αναλυτικά τις 4 ιστορίες που παρουσιάζονται εδώ.

Η ταινία είναι γνωστή και με τους τίτλους «Creatures» και «Creatures from beyond the Grave». Στην ελληνική αγορά έχει κυκλοφορήσει και ως «Οι Βρυκόλακες βγήκαν από τους τάφους τους».

The Gatecrasher: Ο πολύς David Warner έχοντας αγοράσει με κομπίνα έναν παλιό καθρέπτη από το μαγαζί του Cushing διαπιστώνει ότι μια μυστηριώδης παρουσία κατοικεί στο αντικείμενο και ζητάει συνεχώς θυσίες. Ο αγοραστής του επηρεασμένος κιόλας νοητικά από τον καθρέφτη φέρνει στο σπίτι γυναίκες τις οποίες και σφάζει ως προσφορά. Για πόσο όμως; Η ιστορία κινείται σε γνώριμα και προβλέψιμα μεταφυσικά μονοπάτια. Δεν ενθουσιάζει ούτε απογοητεύει εντελώς. Είναι απλά υποφερτή.

An Act of Kindness: Donald Pleasence και Ian Bannen ενώνουν τις δυνάμεις τους σ’ αυτή την ενδιαφέρουσα αλλά κάπως κουραστική ιστορία. Ο Bannen υποδύεται τον απαξιωμένο από τη γυναίκα και τον γιο του οικογενειάρχη. Μια μέρα κλέβει ένα στρατιωτικό παράσημο από το μαγαζί του Cushing για να καλοπιάσει έναν παλαίμαχο στρατιώτη (Donald Pleasence) με τον οποίο γνωρίστηκε πρόσφατα. Ο οικογενειάρχης γνωρίζεται και με την κόρη (Angela Pleasence) του παλαίμαχου και σύντομα αναπτύσσουν ερωτικό δεσμό. Η κοπέλα όμως ασκεί μαγικές πρακτικές με επικίνδυνα αποτελέσματα…Συμπαθητική αφήγηση, εξαιρετικές ερμηνείες από τα πρωτοκλασάτα ονόματα αλλά κουράζει με το νωχελικό ρυθμό της.

The Elemental: Σ’ αυτή την ιστορία η απατεωνιά εις βάρος του Cushing γίνεται με αλλαγή της ετικέτας της τιμής μιας μικρής θήκης. Κατά συνέπεια ο αγοραστής πρόκειται να βιώσει την απειλή ενός «elemental», μιας μυστηριώδους αόρατης ύπαρξης που επιχειρεί να βλάψει τη σύζυγό του. Για να προφυλαχτεί καλεί στο σπίτι του μια «μάγισσα» η οποία προσπαθεί να τον απαλλάξει από το δαιμονικό πνεύμα. Θα τα καταφέρει; Πρόκειται για την πιο αδύναμη ιστορία του φιλμ. Η στιγμή του εξορκισμού του «elemental» μοιάζει περισσότερο με χαβαλετζίδικο πανηγύρι στο οποίο οι ηθοποιοί δεν φαίνεται να έχουν πάρει πολύ σοβαρά τους ρόλους τους. Τα εφέ φαίνονται ξεπερασμένα.

The Door: Σ’ αυτό το section ο Cushing φαίνεται να τα βρίσκει με τον πελάτη του. Το πωληθέν προϊόν είναι μια παλιά πόρτα με καλοσχεδιασμένες ανάγλυφες παραστάσεις. Η πόρτα τοποθετείται από τον αγοραστή της μπροστά από συρτάρια με χαρτική ύλη. Ωστόσο δεν πρόκειται για μια οποιαδήποτε πόρτα αφού αποδεικνύεται ότι λειτουργεί ως μαγική πύλη που οδηγεί στο δωμάτιο του Sir Michael Sinclair, ενός κακόβουλου μυστικιστή που κατασκεύασε την πόρτα με σκοπό να παγιδεύει ανθρώπινες ψυχές και να ζει αιώνια. Εμπνευσμένο σενάριο, εντυπωσιακά μπλε σκηνικά εντός του δωματίου και αυξανόμενο σασπένς από τη στιγμή που ο αγοραστής και η γυναίκα του μπαίνουν στο δωμάτιο χαρακτηρίζουν ετούτη την ιστορία. Το φιλμ κλείνει με μια περιπετειώδη συνάντηση του Peter Cushing μ’ έναν θρασύ ληστή εντός του μαγαζιού, ένα πικάντικο τελείωμα που αναμέναμε έτσι κι αλλιώς.

Γενικά πάντως η γεύση που σου μένει από το «From Beyond The Grave» είναι γλυκόπικρη. Λίγο η έλλειψη έμπνευσης στην πλειοψηφία των segments, λίγο η βραδυκίνητη εξέλιξη μαζί με κάποιες προβλέψιμες ιδέες που εκείνη την εποχή δεν θεωρούνταν φρέσκες, μας δημιουργούν εύλογη αμηχανία. Η ταινία μπορεί να παραλληλιστεί με μια κάποτε δραστήρια και λειτουργική μηχανή που σήμερα έχει σκουριάσει χάνοντας την υψηλή της απόδοση. Σίγουρα περιμέναμε περισσότερα από το συγκεκριμένο εγχείρημα.

Καλές ερμηνείες, γοτθική ατμόσφαιρα, η πολύ καλή τέταρτη ιστορία.

Ιστορίες κατώτερες των υψηλών προσδοκιών που συχνά κουράζουν, αργός ρυθμός, πολλές τυπικότητες και προβλέψιμες καταστάσεις.

Το ειρωνικό φινάλε της 2ης ιστορίας.
Το όμορφα χρωματισμένο (μπλε) δωμάτιο της τελευταίας ιστορίας.
Το μοτό «Offers you cannot resist» που είναι γραμμένο στην πόρτα του καταστήματος του Peter Cushing.