Έχετε βαρεθεί τις συνηθισμένες κωμωδίες τρόμου; Αναζητάτε γενικά την πρωτοτυπία στο σημερινό στερεμένο από φρέσκες ιδέες cinema τρόμου; Εάν ναι, τότε το «Grabbers» προτείνεται για εσάς! Αυτή η ιδιάζουσα Ιρλανδοβρετανική παραγωγή, χωρίς να είναι αριστούργημα, κάνει μια μικρή έκπληξη στο χώρο των κωμωδιών τρόμου ρίχνοντας στο τραπέζι φρέσκο ψάρι…έτσι για να προσαρμόσουμε τα γραφόμενα στο αλιευτικό περιβάλλον του νησιού ψαράδων της ταινίας.
Το «Grabbers» έχει το πλεονέκτημα να παρουσιάζει μια πρωτότυπη και ολίγον τρελή ιδέα πάνω στην οποία οικοδομεί την δράση του, κερδίζοντας αρχικά τη συμπάθεια και τέλος το χειροκρότημα για το ικανοποιητικό θέαμα που προσφέρει. Η ιστορία τοποθετείται στη φανταστική νήσο Έριν της Ιρλανδίας, όπου μια μικρή κοινότητα ψαράδων δέχεται εισβολή από εξωγήινα πλάσματα που μοιάζουν με χταπόδια. Μετά από την πρώτη επιτυχημένη επέλαση των εξωγήινων, μια υποψιασμένη ομάδα ντόπιων αντιλαμβάνεται ότι η μόνη αποτελεσματική άμυνα που μπορούν να αντιτάξουν στους εξωγήινους είναι το τόσο αγαπημένο στο νησί αλκοόλ! Βλέπετε, για τα εξωγήινα πλάσματα το αλκοόλ ισοδυναμεί με δηλητήριο με αποτέλεσμα να μη μπορούν να βλάψουν όσους ντόπιους έχουν πέσει σε κατάσταση μέθης! Κι από αυτήν ακριβώς την αδυναμία ξεκινάει η προσπάθεια της μικρής ομάδας να αντιμετωπίσει την απειλή.
Πριν την έναρξη των γυρισμάτων, ο σκηνοθέτης έβγαλε έξω για ποτό τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές της ταινίας (Richard Coyle και Ruth Bradley) τραβώντας πλάνα από την αληθινή κατάσταση μέθης στην οποία βρέθηκαν!
Αυτή η καινοτόμος ιδέα υλοποιείται πετυχημένα με το φιλμ να επιδεικνύει χαρακτηριστική ευκολία στο να σε κερδίζει από την αρχή. Από το δυναμικό ξεκίνημα με την θανατηφόρα επίθεση των εξωγήινων στο ολιγομελές πλήρωμα ενός καραβιού μέχρι και τη γνωριμία μας με τους άστατους χαρακτήρες που θα πρωταγωνιστήσουν, το «Grabbers» κυλάει πολύ εύκολα δίνοντας το στίγμα του για το ανάλαφρο αλλά όχι ακίνδυνο μοτίβο που θα ακολουθήσει. Η συνέχεια είναι επίσης ενδιαφέρουσα άλλοτε με την δράση των εξωγήινων πλασμάτων και άλλοτε με την ανάδειξη των ξεκαρδιστικών χαρακτήρων που μαγνητίζουν με τις ιδιορρυθμίες και τα τσαπατσούλικα καμώματά τους.
Οι επιθέσεις των εξωγήινων περιέχουν αίμα και χαβαλέ, με φανερή όμως προτίμηση για το δεύτερο. Εδώ εντοπίζεται κατά τη γνώμη μου και ένα από τα λίγα μειονεκτήματα του «Grabbers» καθώς το ξεκίνημα άφηνε υποσχέσεις για μεγαλύτερο μακελειό που δεν έρχεται ποτέ…αν και κάποια κομμένα κεφάλια από δω κι από κει φωνάζουν ότι το φιλμ δεν είναι και για παιδάκια. Η γενικότερη ποιοτική εικόνα υποστηρίζεται κι από τα προσεγμένα ειδικά εφέ της μορφής των εξωγήινων. Η εντυπωσιακή φωτογραφία από το πανέμορφο φυσικό τοπίο της Ιρλανδίας κάνει με τη σειρά της ακόμα πιο ελκυστικό το έργο.
Αξίζει λοιπόν και με το παραπάνω να πάρετε μια γεύση από το μεθυστικό αλκοόλ του «Grabbers» που ήδη διαπνέεται από έναν αέρα «καλτίλας» (εκτός από μυρωδιά οινοπνεύματος!) και που μας ταξιδεύει στις ένδοξες, cheesy εποχές των «Gremlins» και «Night of the Creeps». Οι σποραδικές υπερβολές του σεναρίου ξεπερνιούνται εύκολα και το φιλμ μοιάζει με μια μικρή όαση στην κατακλυσμένη από επαναλήψεις σκηνή του τρόμου. Επαναλήψεις που έχουν ήδη επεκταθεί και στο δυνατό ιδίωμα των κωμωδιών τρόμου. Με τις υγείες σας λοιπόν!
