Και ποιος δεν γνωρίζει το κλασικό παραμύθι των Γερμανών αδερφών Γκριμ, Hansel & Gretel. Όλοι μας στην παιδική ηλικία το είχαμε διαβάσει ή μας το είχαν διαβάσει. Μπορεί να ήταν παραμύθι αλλά οπωσδήποτε η φιγούρα της μάγισσας με τις κανιβαλιστικές ορέξεις ήταν ένα διαχρονικά τρομακτικό στοιχείο. Μετά από πολλές διασκευές στο θέατρο και στην όπερα ήρθε η ώρα να το δούμε και στη μεγάλη οθόνη, με ελαφρώς αλλαγμένο τίτλο, δηλαδή ως Gretel & Hansel.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Oz Perkins δεν είναι κανένας καινούριος στο χώρο του κινηματογράφου αν και σκηνοθετικά δραστηριοποιήθηκε τα τελευταία 5-6 χρόνια. Αναμφισβήτητα ο Perkins με τη σκηνοθεσία που παραδίδει στο «Gretel & Hansel» δείχνει ότι έχει ταλέντο, ότι διαθέτει έμπνευση και δημιουργικότητα. Τα ατμοσφαιρικά πλάνα στο δάσος και η παγίωση ατμόσφαιρας παραμυθιού είναι εν πολλοίς δικό του κατόρθωμα.
Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο όμως και για το σενάριο του Rob Hayes. Το φιλμ μεταφέρει πιστά τον κεντρικό κορμό του παραμυθιού των αδερφών Γκριμ και οι λίγες τροποποιήσεις (π.χ. η μεγαλύτερη ηλικία της Γκρέτελ) δεν είναι αταίριαστες με την ιστορία που ήθελε να μας πει. Ωστόσο, τα γεγονότα εξελίσσονται κάπως άτσαλα και η τελική γεύση είναι μάλλον γλυκόπικρη.
Τα γυρίσματα έγιναν στο Δουβλίνο αλλά και στην British Columbia του Καναδά.
Τα δύο παιδιά απομακρύνονται υπερβολικά γρήγορα από το αρχικό τους σπίτι. Παραπανίσιοι χαρακτήρες ξεπετάγονται από το πουθενά για να χαθούν εντελώς αναπάντεχα όπως ο κυνηγός που έρχεται σε επαφή με τα παιδιά προς το ξεκίνημα της περιπέτειάς τους. Η μητέρα των δύο παιδιών πέρα από μία τρομακτική σκηνή δεν έχει να προσφέρει τίποτε άλλο ούτε μαθαίνουμε κάτι για την κατάληξή της όπως στο παραμύθι.
Ενίοτε οι διάλογοι χωλαίνουν αλλά ευτυχώς όχι σε σημείο τραγελαφικό. Αξιοπρεπείς είναι οι ερμηνείες της Sophia Lillis (It, It :Chapter 2) ως Γκρέτελ και της Alice Krige ως γριάς μάγισσας η οποία πραγματικά βγάζει αληθινό τρόμο με τις εκφράσεις του προσώπου της. Τα ειδικά εφέ είναι επίσης προσεγμένα. Και πάλι όμως κάτι φαίνεται να μην πηγαίνει καλά στο «Gretel & Hansel». Να είναι ο αργοκίνητος ρυθμός και το προχειρογραμμένο σενάριο? Σίγουρα παίζουν το ρόλο τους.
Ίσως όμως ο κύριος λόγος που το «Gretel & Hansel» υστερεί να είναι η ίδια η πηγή του. Φαίνεται ότι το συναρπαστικό αυτό παραμύθι θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτελεσματικά σαν ταινία μικρού μήκους ή σαν segment εικοσάλεπτης-μισάωρης διάρκειας στο πλαίσιο σπονδυλωτής ταινίας τρόμου. Διότι ως full length ταινία αναπόφευκτα πρέπει να γεμίσει τη διάρκεια με αμφίβολης χρησιμότητας σκηνές με κίνδυνο να ζημιωθεί το τελικό αποτέλεσμα. Όπως και έγινε…
