Μετάλλαξη και διαστρεβλωμένη επιστήμη. Ένα θέμα (ή δύο, ανάλογα πώς το βλέπει κανείς) που έχει παιχτεί ουκ ολίγες φορές στο cinema τρόμου με ποικίλα αποτελέσματα. Στο «Growth» δυστυχώς γίνεται κακοδιαχείριση του εν λόγω θέματος εις βάρος των συγκινήσεων και του σασπένς που θα αναμέναμε από τέτοιου είδους ταινίες.
Το μέτριο story αφηγείται πώς ένα παλιό πείραμα του 1989 μετάλλαξε προς το ισχυρότερο τους κατοίκους ενός νησιού αυξάνοντας τις σωματικές και νοητικές τους ικανότητες. Η ευθυμία δεν κράτησε πολύ αφού οι παρενέργειες του πειράματος προκάλεσαν το θάνατο των περισσότερων ντόπιων. Μια κοπέλα που επέζησε από το μακελειό επιστρέφει στο νησί με παρέα για να πουλήσει την εκεί περιουσία της. Τα παράσιτα-απομεινάρια του αρχικού πειράματος είναι ακόμα στην περιοχή, έτοιμα να βρουν καταφύγιο στα σώματα των σημερινών κατοίκων και των νεοφερμένων ξαναζωντανεύοντας τον εφιάλτη.
Το «Growth» είναι μια άσκοπη και άγευστη ταινία. Το μεγάλο πρόβλημα εντοπίζεται στην αδυναμία να σου κρατήσει το ενδιαφέρον παρουσιάζοντας μια αφήγηση που χωλαίνει στη μεγαλύτερη διάρκειά της. Άλλα ελαττωματικά σημεία είναι οι κλισαρισμένοι χαρακτήρες (όπως ο τρελοεπιστήμονας με τα μεγαλεπήβολα σχέδια) και οι όχι τόσο προσεγμένες ερμηνείες.
Τα παράσιτα με την σκουληκοειδή μορφή τους παρουσιάζουν μια σχετικά καλοφτιαγμένη εικόνα και τα εφέ μετακίνησής τους στα θύματα-ξενιστές τους τα πάνε γενικώς καλά, χωρίς να γίνεται όμως πουθενά ένα μεγάλο μπαμ, μια εντυπωσιακή σκηνή που να σου μένει για καιρό στη μνήμη ρε παιδί μου.
Στην ιαπωνική αγορά το φιλμ είναι γνωστό με την ονομασία «Parasite Queen».
Ενίοτε οι σκηνές δράσεις δίνονται σε slow motion πλάνα τα οποία δυστυχώς αποκαλύπτουν μια τεχνική προχειρότητα και μια γενικότερη αφέλεια θυμίζοντας παρακμιακή τηλεσειρά. Δεν μπορείς να ταυτιστείς σχεδόν καθόλου με κανέναν χαρακτήρα με εξαίρεση ίσως έναν ξανθομάλλη νεαρό που ταλανίζεται για πολλή ώρα από τα παράσιτα σε σχέση με τα υπόλοιπα θύματα. Το φινάλε προσπαθεί να πλάσει κλίμα συγκίνησης αλλά…τζίφος και εδώ. Ούτε δάκρυ δεν έτρεξε από τα ματάκια μας.
Αν επιθυμείτε καλογραμμένες και καλοσκηνοθετημένες ταινίες παρεμφερούς περιεχομένου αναζητήστε καλύτερα τις δουλειές του μετρ του είδους David Cronenberg και των ταλαντούχων ομοϊδεατών του. Αδιάφορες ταινιούλες σαν το «Growth» προσφέρονται μόνο για χασμουρητά.
