Σίγουρα από τα κλασικά θρίλερ-τρόμου των 80s και από τις ταινίες που ο ξανθομάλλης Rutger Hauer δίνει ρεσιτάλ χαιρεκακίας και φονικής αποτελεσματικότητας. Το «The Hitcher» παντρεύει τρόμο, περιπέτεια, δράση και αγωνία σε ένα δυναμικότατο μίγμα που μπορεί να απολαύσει το ευρύ κοινό. Ο Ολλανδός ηθοποιός υποδύεται έναν παρανοϊκό φονιά για τον οποίο δεν παίρνουμε πολλές πληροφορίες. Ξέρουμε απλά το όνομά του και ότι «αρέσκεται» στο να κάνει ωτοστόπ. Οι οδηγοί που τον παίρνουν στο όχημά τους έχουν άσχημη κατάληξη. Όλα όμως αλλάζουν όταν ο παρανοϊκός θα μπει στο αμάξι ενός φοβιτσιάρη αρχικά νεαρού που βρέθηκε στον επαρχιακό αυτοκινητόδρομο για να παραδώσει το αυτοκίνητο στο San Diego. Παρά τις αρχικές απειλές ο πιτσιρικάς κατορθώνει να τον ξεφορτωθεί αλλά μόνο προσωρινά. Ο μανιακός τον ακολουθάει σε κάθε επόμενο σταθμό και του κάνει τη ζωή εφιάλτη. Το χειρότερο όμως είναι ότι οι φόνοι που προκαλεί ο μανιακός φορτώνονται από λάθος στον νεαρό οδηγό ο οποίος πλέον αποκτά και έναν δεύτερο εχθρό, τους αποφασισμένους μπάτσους που προσπαθούν να συλλάβουν τον κακόφημο φονιά.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα του φιλμ Eric Red το φιλμ εμπνεύστηκε από το διάσημο τραγούδι των Doors «Riders on the Storm».
Δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι άλλο περί της υπόθεσης αφού είναι σαφής η απλοϊκότητά της. Κι εκεί βρίσκεται η επιτυχία του «The Hitcher». Αποτελεί παράδειγμα του πώς να φτιάξει κάποιος μια καλή ταινία που να καθηλώνει αξιοποιώντας ένα τόσο απλό κεντρικό θέμα. Οι σκηνές δράσεις είναι πειστικές και άκρως απολαυστικές, οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών ρεαλιστικές και καθίσταται φανερό ότι το φιλμ είναι γυρισμένο με όρεξη και μεράκι. Ελάχιστα σημεία του έργου είναι «νεκρά». Ο Rutger Hauer έχει την απόλυτη φάτσα παρανοϊκού και το μάτι του γυαλίζει τρομακτικά. Ένα άλλο σημείο που πρέπει να τονιστεί είναι η σταδιακή μεταμόρφωση του νεαρού οδηγού από φοβισμένο πλάσμα σε αποφασισμένο εκδικητή. Μεταξύ των δύο αντρών αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη σχέση αντιπαλότητας που κορυφώνεται στο αιματοβαμμένο φινάλε. Η συμμετοχή της ταλαντούχας Jennifer Jason Leigh είναι περισσότερο συμπληρωματική χωρίς πάντως η όμορφη ηθοποιός να τα πηγαίνει άσχημα. Το απομακρυσμένο περιβάλλον της ερημικής επαρχίας είναι το καταλληλότερο για την εξέλιξη της δράσης και αναδίδει την απαραίτητη ατμόσφαιρα απόγνωσης. Επομένως ορμήστε άφοβα σ’ αυτό το κλασικό 80s θρίλερ. Είναι σίγουρο ότι θα το ευχαριστηθείτε. Κρίμα που δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για το sequel του 2003 και το remake του 2007.
Θετικά: Αυξημένη δράση, πειστικά απειλητικός μανιακός, ατμόσφαιρα απελπισίας, δυναμικά αναπτυσσόμενη αντιπαλότητα μεταξύ πρωταγωνιστή και κακού.
Αρνητικά: Ίσως η έλλειψη αλλαγής περιβάλλοντος να κουράσει μερικούς θεατές.
Συμπέρασμα: Από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες τρόμου-θρίλερ των 80s με πολλή δράση και σασπένς. Προτιμήστε αυτό έναντι του sequel ή του remake.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η μακάβρια σκηνή που ένας σκύλος γλύφει έναν νεκρό, γεμάτο αίματα, αστυνομικό.
- Η ανατίναξη ενός βενζινάδικου απ’ όπου ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να φύγει προτού γίνει μπάρμπεκιου. Η σκηνή είναι γυρισμένη σε αργή κίνηση και μας καθηλώνει.
- Η τρελή σκηνή που ο παρανοϊκός ρίχνει ένα ελικόπτερο!
- Ένας ανατριχιαστικός διαμελισμός όπου το θύμα ήταν δεμένο μεταξύ δύο φορτηγών!
