Η ταινία «Horns» ξεκινώντας δείχνει πολλά υποσχόμενη αλλά πιστεύω πως κάπου στην πορεία το χάνει λιγάκι. Το μειονέκτημά της, κατά την άποψή μου, είναι η μεγάλη της διάρκεια. Αυτό ήταν που με κούρασε ιδιαίτερα στην ταινία. Κατά τα άλλα, είναι μια ωραία ταινία αγωνίας, μυστηρίου και φαντασίας με μερικές σκηνές αισθητικής τρόμου που μέσα από αυτή βλέπουμε την ιστορία της αγάπης δυο νεαρών παιδιών που είναι μαζί από τα παιδικά τους χρόνια.
Το cast των ηθοποιών είναι αρκετά καλό με ονόματα που είναι γνωστά. Πρώτος και καλύτερος ο Daniel Radcliffe στο ρόλο του πρωταγωνιστή Ig Perrish, η Heather Graham, που τρόμαξα να την γνωρίσω, στον ρόλο της άπληστης για δημοσιότητα σερβιτόρας Veronica, ο Dave Morse στο ρόλο του πατέρα της κοπέλας του Ig, ο James Remar, γνωστός και από την συμμετοχή του στην σειρά Sex and the city, στο ρόλο του πατέρα του Ig.
Η ταινία είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Joe Hill, γιος του Stephen King, Horns.
Η φωτογραφία είναι εξαιρετική, το φυσικό τοπίο δίνει παραπάνω πόντους στην ταινία, η ατμόσφαιρα της ταινίας έχει αρκετό μυστήριο για το ποιος τελικά είναι ο δολοφόνος. Αρκετό μαύρο χιούμορ που σαρκάζει τον άνθρωπο και τις σκοτεινές του σκέψεις. Σε βάζει σε σκέψεις για το πόσο πραγματικά μπορείς να γνωρίζεις κάποιον με τον οποίο έχεις περάσει μια ζωή μαζί. Για το πού είναι ικανός να φτάσει κάποιος για να πετύχει το σκοπό του. Από εφέ, θα τα δείτε μόνο στο τέλος της ταινίας και όντως είναι εντυπωσιακά. Η εναλλαγή παρελθόντος και παρόντος γίνεται ομαλά.
Εν κατακλείδι, η ταινία είναι καλή με την αγωνία να κορυφώνεται στο τέλος. Κάποιοι ίσως να βρουν το τέλος λιγάκι ρομαντικό αλλά τα εφέ ίσως να τους αποζημιώσουν. Καλές ερμηνείες, ωραία ιδέα, αγωνία μέχρι το τέλος της ταινίας για το τι θα συμβεί.
