Το θρυλικό αστυνομικό μυθιστόρημα «Ten Little Indians» (γνωστό και ως «Ten Little Nigers» ή «And Then There Were None») της Agatha Christie έχει επηρεάσει αμέτρητο αριθμό ταινιών που περιστρέφονται γύρω από το μυστήριο και τους φόνους. Μία από τις πιο αξιοπρόσεκτες ταινίες της δεκαετίας των 00s που αποδίδει φόρο τιμής στο κλασικό έργο της «Βασίλισσας του Εγκλήματος» είναι το «Identity» του James Mangold (Girl, Interrupted, Walk The Line κ.α.).
Με ελκυστικό cast που απαρτίζεται από σημαντικά ονόματα ηθοποιών, το «Identity» μας μεταφέρει σ’ ένα απομονωμένο motel στην έρημο της Νεβάδα όπου εκεί θα συναντηθούν δέκα άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι κατά τη διάρκεια μιας βροχερής νύχτας. Οι διαφορετικοί χαρακτήρες περιλαμβάνουν μια ξοφλημένη ηθοποιό των 80s και τον οδηγό της λιμουζίνας της, ένα νιόπαντρο ζευγάρι, δύο γονείς με το μικρό τους γιό, μία πόρνη, έναν αστυνομικό και τον συλληφθέντα δολοφόνο που μεταφέρει.
Η απροσπέλαστη πλημμύρα των δρόμων τούς έχει εγκλωβίσει στο motel που διευθύνεται από έναν αλλόκοτο άντρα αλλά αυτό δεν είναι το μοναδικό πρόβλημά τους. Σύντομα θα αρχίσουν να δολοφονούνται από έναν μυστηριώδη μανιακό. Μήπως τελικά οι άγνωστοι έχουν κάτι κοινό που τους συνδέει;
Παρά την επιρροή από το γνωστό μοτίβο της Agatha Christie το «Identity» κατορθώνει να διαμορφώσει την δική του ξεχωριστή ταυτότητα δείχνοντας φρέσκο κι αυτό το χρωστάει σε μεγάλο βαθμό στην ραφιναρισμένη σκηνοθετική δουλειά του Mangold. Πολλά είναι τα πλεονεκτήματα της ταινίας. Υπάρχουν συχνές ανατροπές, καλοφτιαγμένο μυστήριο, ακατάπαυστη αγωνία, υψηλή ένταση, ταχύς ρυθμός, σκοτεινά και βροχερά πλάνα που δημιουργούν τρομακτική ατμόσφαιρα και ένας serial killer που ξεγλιστρά σα χέλι μέσα στο πανδοχείο και τον περιβάλλοντα χώρο για να σπείρει τον πανικό στα ανυποψίαστα θύματά του.
Το «Identity» ήταν το τελευταίο φιλμ του σπουδαίου Frederick Coffin ο οποίος απεβίωσε το ίδιο έτος.
Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στο διπλό ταμπλό όπου «παίζεται» το φιλμ αφού εκτός από τις σκηνές αλλοφροσύνης στο motel παρακολουθούμε και την προσπάθεια ενός ψυχίατρου να πείσει κάποιους δικαστές να χαριστούν στον «ασθενή» του. Δεν χρειάζεται να ειπωθούν περισσότερα πέρα από μια σύντομη αναφορά στην σημαντική συμβολή του επιτελείου των ηθοποιών οι οποίοι με τις ερμηνείες τους ανεβάζουν τον πήχη του φιλμ καθιστώντας το ποιοτικό και ιδιαίτερα ευχάριστο.
Ξεχωρίζουν οι John Cusack, Ray Liotta, Amanda Peet και Alfred Molina χωρίς να σημαίνει ότι οι υπόλοιποι είναι αδιάφοροι. Σε κάποιους απλά δεν δίνεται πολύς χρόνος για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους. Πιθανώς μερικοί να ψιλοξενερώσουν με το φινάλε αν και ο γράφων το βρήκε γενικά καλό χωρίς να εντυπωσιαστεί όμως. Αναφορικά με τη βία, αυτή είναι κάπως συγκρατημένη με λίγες σοκαριστικές σκηνές χωρίς όμως να υποβαθμίζει το φιλμ.
Εν ολίγοις, το «Identity» είναι μια δυναμική ταινία, με σφιχτοδεμένο μοντάζ και με πολλά στοιχεία που μπορούν να ικανοποιήσουν τον απαιτητικό θεατή. Συνδυάζει πετυχημένα τον τρόμο και το μυστήριο χωρίς να κάνει αισθητά τα λίγα ελαττωματικά σημεία του και τα κλισέ (π.χ. τηλέφωνα που δεν έχουν σήμα ή δεν λειτουργούν). Να το τσεκάρετε!
