Το «In a Violent Nature» είναι ένα από τα πιο καινοτόμα και αιματοβαμμένα slasher των τελευταίων ετών. Θα έλεγε κανείς ότι συνιστά μια μικρή έκπληξη για το 2024 σε μια υποκατηγορία που από πολλούς θεωρείται κορεσμένη. Κι όμως ο τολμηρός κινηματογραφιστής Chris Nash (ABCs of Death 2) κεντράρει την κάμερά του στη φιγούρα του περιπλανώμενου σφαγέα ακολουθώντας κάθε βήμα του πριν και κατά τη διάρκεια των αιματηρών φόνων του.
Με άλλα λόγια το φιλμ αντί να αφηγείται τα δρώμενα από την πλευρά των πρωταγωνιστών και υποψήφιων θυμάτων, κάνει το εντελώς αντίστροφο, δείχνοντάς τα από την οπτική του μανιακού. Το τέχνασμα αυτό δεν είναι εντελώς καινούριο – το είχαμε δει λόγου χάρη στο «Tucker & Dale vs. Evil» (2010) – αλλά είναι σίγουρα ασυνήθιστο. Και μιας και το τελικό αποτέλεσμα μου άρεσε, θεωρώ το πείραμα πετυχημένο σε μεγάλο βαθμό.
Η υπόθεση είναι κάπως…«ψεύτικη» θα λέγαμε αφού ο μανιακός σηκώνεται από τον χωμάτινο τάφο του για έναν απίθανο λόγο. Μια παρέα νέων βρήκε το μενταγιόν του νεκρού φονιά στο κάτω μέρος ενός πύργου της πυροσβεστικής στην ύπαιθρο και το πήραν μαζί τους. Το ανήσυχο κουφάρι του φονιά βγαίνει χαλαρά από το υπέδαφος και κατευθύνεται προς το πλησιέστερο δάσος με σκοπό να ανακτήσει το μενταγιόν του. Στην πορεία σφάζει ανελέητα όσους ζωντανούς βρίσκει στο διάβα του με εξαιρετικά δημιουργικούς τρόπους!
Αυτή η σαχλή και απλοϊκή υπόθεση, μετουσιώνεται σε ένα ρεσιτάλ βαρβαρότητας που όμοιό του είχαμε να δούμε καιρό. Ο δολοφόνος ονόματι Johnny, μπορεί να είναι βουβός, όμως είναι και ασυγκράτητα κτηνώδης. Σφάζει τα θύματά του με αποφασιστικότητα και φαντασία, χωρίς να τους αφήνει την παραμικρή ελπίδα σωτηρίας. Η συνολική εμφάνισή του φαίνεται «εμπνευσμένη» από τον εμβληματικό Jason του «Friday the 13th». Αντί όμως για μάσκα του χόκεϊ, φοράει μάσκα πυροσβέστη.
Τα γυρίσματα έγιναν σε περιοχές του Οντάριο στον Καναδά το 2021.
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει για την διαφορετική σκηνοθετική λογική που ακολουθείται εδώ όσον αφορά τον μανιακό και το περιβάλλον δράσης. Η κάμερα ακολουθεί για μεγάλη διάρκεια της ταινίας τον ίδιο το φονιά. Βλέπουμε δηλαδή τη δική του «οπτική» κατά κάποιο τρόπο. Επίσης ο σκηνοθέτης έχει φροντίσει να κάνει την ατμόσφαιρα ρεαλιστική αφαιρώντας κάθε μουσική υπόκρουση, αφήνοντας μόνο τους ήχους της φύσης να συνοδεύουν την δράση του φονιά. Η συνταγή πέτυχε κάνοντας το φιλμ πιο απειλητικό από πολλά συγγενικά του φιλμ.
Ίσως αυτή η αδιάκοπη εστίαση στο βάδισμα του φονιά να γίνεται λίγο κουραστική σε σημεία. Θα καταλάβω δηλαδή την γκρίνια ενός μέρους του κοινού για την παρατεταμένη διάρκεια που η ταινία αφιερώνει στους «περιπάτους» του κακού της. Δεν το βλέπουμε συχνά είναι η αλήθεια και παρά την επίτευξη ρεαλισμού μερικοί θεατές μπορεί να ξενερώσουν. Εγώ πάλι συνιστώ ψυχραιμία και να δώσουν στην ταινία μία ακόμα ευκαιρία, βλέποντάς την με μια πιο καλά προετοιμασμένη διάθεση.
Αν τώρα ξεπεράσουμε την ιδιαιτερότητα των μονοπλάνων με τον σφαγέα και αφοσιωθούμε στο τρομακτικό, φονικό του έργο, θα εντυπωσιαστούμε από την ατελείωτη βία και την ευρηματικότητα με την οποία την εφαρμόζει το παλληκάρι μας. Ειλικρινά αν δεν έχετε γερό στομάχι μην δείτε την ταινία αφού οι φόνοι που λαμβάνουν χώρα είναι απίστευτα αποτρόπαιοι! Αν βέβαια είστε λάτρης του splatter, θα λατρέψετε το «In a Violent Nature» και θα θέλετε να βλέπετε τους φόνους ξανά και ξανά. Σπάνια βλέπουμε τέτοια αιματηρή ποικιλία θανάτων!
Στα αρνητικά του έργου τώρα θα συμπεριλάμβανα την αδιάφορη τελική σεκάνς στο αυτοκίνητο. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί ο Nash επέλεξε να στερήσει πόντους από την ταινία του με έναν τόσο εύκολο και φτηνό τρόπο. Το σενάριο παρουσιάζει επίσης μερικές επιπολαιότητες και στην υπόλοιπη διάρκειά του αλλά η επιβλητική παρουσία του αιμοδιψούς Johnny επισκιάζει τις όποιες κακοτοπιές. Θα ήθελα μια σημαντική διαφοροποίηση στην όψη του φονιά ο οποίος υστερεί κάπως από δημιουργικότητα. Δεν στερείται όμως καθόλου από ανελέητη βία γι’ αυτό σας συνιστώ να προσέξετε καλά προτού αναμετρηθείτε μαζί του.
