Μετά την γενικά πετυχημένη πορεία των δύο «Joy Ride» του 2001 και του 2008 αντίστοιχα, έρχεται και το αναπόφευκτο sequel όντας η τρίτη ταινία στη σειρά. Δημιουργός του τρίτου φιλμ είναι ο δραστήριος Declan O’Brien (σενάριο και σκηνοθεσία) που τον γνωρίζουμε κυρίως από την συμβολή του στο Wrong Turn franchise και συγκεκριμένα με τα Wrong Turn 3, 4 και 5.
Όπως και το δεύτερο μέρος, έτσι και το «Joy Ride 3: Roadkill» κυκλοφόρησε πρόσφατα απευθείας σε DVD υπενθυμίζοντας για άλλη μια φορά ότι ένα ιδανικό πεδίο για δημιουργία τρόμου σε μια ταινία είναι η άσφαλτος. Ο παρανοϊκός φορτηγατζής με το παρατσούκλι Rusty Nail ξαναπιάνει δουλειά έχοντας βάλει στόχο αυτή τη φορά μια παρέα νέων που μετακινούνται με τα αυτοκίνητά τους προς τον Καναδά για να συμμετάσχουν σε αγώνες αυτοκινήτων. Όμως η απόφασή τους να κόψουν δρόμο αποβαίνει μοιραία καθώς πέφτουν πάνω στον Rusty Nail και τον τσαντίζουν πολύ. Ο τρελός φορτηγατζής δεν δυσκολεύεται να μετατραπεί σε φονική μηχανή και ξεπαστρεύει τους νέους έναν προς έναν με εξαιρετικά βίαιες μεθόδους.
Προβλέψιμες καταστάσεις θα έλεγε κανείς και σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να διαφωνήσουμε μαζί του. Ωστόσο, παρά την αναμενόμενη εξέλιξη έχουμε πάντα την αισιοδοξία ότι θα δούμε μια ενδιαφέρουσα ταινία με αγωνία, gore, επαρκείς ερμηνείες και στοιχειώδη σοβαρότητα γενικότερα στον τρόπο που στήθηκε. Δυστυχώς στο «Joy Ride 3: Roadkill» δεν παίρνουμε όλα τα παραπάνω στον βαθμό που τα θέλαμε με το φιλμ να είναι το χειρότερο μέχρι τώρα στη σειρά. Κατ’ αρχήν οι χαρακτήρες είναι αδιάφοροι. Κανένας δεν μπορεί να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον με τίποτα. Μερικοί μάλιστα γίνονται και αντιπαθητικοί όπως η ξανθιά χαζογκόμενα που ουρλιάζει συνεχώς με ψεύτικο τρόπο προκαλώντας πονοκέφαλο και εκνευρισμό. Οι δε ερμηνείες όλων αυτών κυμαίνονται στη μετριότητα.
Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στην επαρχία Manitoba του Καναδά.
Πάμε τώρα στον κακό της υπόθεσης, τον Rusty Nail. Είναι ο χειρότερος φονιάς όλου του franchise. Ο ηθοποιός που τον υποδύεται παραείναι light για αυτό τον ρόλο ενώ και η επιλογή του σκηνοθέτη να αποκαλύψει από την αρχή το πρόσωπό του, στερεί από την ταινία τα στοιχεία της απειλής και της έκπληξης. Η φωνή του είναι επίσης αντιπαθητική. Πέρα απ’ αυτά, το ίδιο το σενάριο κάνει πολλά νερά κυρίως με την παρουσίαση εντελώς ψεύτικων, ανόητων και παράλογων γεγονότων. Για παράδειγμα οι νέοι κωλύονται να καλέσουν την αστυνομία όταν διαπιστώνουν για τα καλά τον κίνδυνο προβάλλοντας αστείες δικαιολογίες όπως ο φόβος της σύλληψής τους. Η δε αστυνομία όποτε μπλέκεται στην δράση τίθεται εκτός μάχης απίστευτα εύκολα.
Άλλο αναληθοφανές στοιχείο είναι η υπερβολική ευκολία με την οποία ο Rusty Nail αιχμαλωτίζει τα θύματά του καθώς και η υπερβολικά ανθεκτική φύση του. Δεν γίνεται π.χ. να τον έχουν χτυπήσει με αμάξι και αυτός σε χρόνο μηδέν να σηκώνεται και να απομακρύνεται με το φορτηγό του χωρίς να γίνεται αντιληπτός από τους παρευρισκόμενους αντιπάλους του. Ούτε είναι λογική η ευκολία με την οποία το ογκώδες φορτηγό του συναγωνίζεται σε ταχύτητα το αγωνιστικό αυτοκίνητο των νέων.
Ευτυχώς που υπάρχει και το gore για να σώσει κάπως την κατάσταση μαζί με λίγες σκηνές υψηλού σασπένς στην άσφαλτο. Όσον αφορά το αιματοκύλισμα, το «Joy Ride 3: Roadkill» ακολουθεί την συνταγή του δεύτερου «Joy Ride». Δηλαδή θα συναντήσουμε πολλούς βίαιους φόνους μέσα από εξαιρετικά σαδιστικές και ευρηματικές εκτελέσεις. Σίγουρα θέλει γερό στομάχι για να τους αντέξετε αφού τα εφέ τους είναι πειστικότατα. Κατά τα’ άλλα το «Joy Ride 3: Roadkill» παραμένει αδύναμο σαν φιλμ τρόμου γενικά, ξεπέφτοντας στο επίπεδο του φτηνιάρικου και «άμυαλου» splatter. Ίσως να μην έχει και λόγο ύπαρξης θα έλεγε κανείς…
