Θυμάμαι πόσο μεγάλη εντύπωση μου είχε κάνει η εν λόγω ιταλική ταινία όταν ήμουν πιτσιρικάς. Το θέαμα φαίνεται μεγαλειώδες και άκρως εντυπωσιακό στα μάτια ενός νεαρού ηλικιακά θεατή αλλά σίγουρα όχι και στα μάτια του ενήλικου και πιο ώριμου. Θέλω να πω ότι το «Killer Crocodile» είναι από εκείνες τις ταινίες που απομυθοποιείς με το πέρασμα του χρόνου όχι όμως μέχρι τελικής απόρριψης και χλεύης. Θαρρώ πως ακόμα και σήμερα μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς δίπλα σε άλλα φιλμ τρόμου με ζώα, ξεπερνώντας μάλιστα πολλά απ’ αυτά.
Στο «Killer Crocodile» παρακολουθούμε το δολοφονικό ξέσπασμα ενός υπερμεγέθους κροκόδειλου σε κάποιο τροπικό ποταμό. Εκεί έχουν μόλις καταφτάσει 5 περιβαλλοντολόγοι για να ερευνήσουν τον ποταμό στον οποίο ρίχτηκαν τοξικά απόβλητα κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και φαίνεται ότι σχετίζονται με την εμφάνιση του κροκόδειλου. Εκτός από το φονικό ζώο, όμως, έχουν να αντιμετωπίσουν και τους απρόθυμους τοπικούς άρχοντες που αρνούνται κάθε ανάμειξη ή ευθύνη για τα παραπάνω.
To «Killer Crocodile» γυρίστηκε ταυτόχρονα με το sequel «Killer Crocodile 2» που κυκλοφόρησε το 1990.
Σαν να έχουμε μεταφορά του «Jaws» σε λιμναίο περιβάλλον αν και δεν θα κατηγορούσαμε το «Killer Crocodile» ως αντιγραφή του έπους του Spielberg σε καμία περίπτωση. Το φιλμ παρεκκλίνει παρά τα υπαρκτά κλισέ που χαρακτηρίζουν τις περισσότερες ταινίες animal horror τύπου. Δεν μπορώ να πω ότι ο κροκόδειλος είναι τόσο ρεαλιστικός οπτικά αλλά δεν τον λες και γελοίο. Ειδικά οι επιθέσεις του προσφέρουν καλές ποσότητες gore και πλούσιο χαβαλέ.
Ναι, πρέπει να δείτε το «Killer Crocodile» με ανάλαφρη διάθεση και όρεξη για χαβαλέ. Τότε σίγουρα θα το ευχαριστηθείτε παρά τις τεχνικές του αδυναμίες (που δεν είναι και λίγες). Δυστυχώς το ελαττωματικό ντουμπλάρισμα χαλάει λίγο την εικόνα αλλά ακόμα κι έτσι το φιλμ παραμένει διασκεδαστικό. Ορισμένοι χαρακτήρες είναι αδιάφοροι, κάποιοι άλλοι όμως, όπως ο ντόπιος κυνηγός που ξεχειλίζει μαγκιά, εντείνουν τον χαβαλέ παρότι έχουν το αντίστοιχό τους στο «Jaws» (ά ρε Spielberg). Αλλά θα ήταν δύσκολη η πρωτοτυπία σε κάθε περίπτωση. Πέρα από τα φασαριόζικα χτυπήματα του κροκόδειλου μπορούμε να απολαύσουμε και την όμορφη, δασώδη φωτογραφία.
Θετικά: Καλές ποσότητες gore, συμπαθητικός κροκόδειλος, ωραία φωτογραφία.
Αρνητικά: Έλλειψη πρωτοτυπίας, ελαττωματικό ντουμπλάρισμα, κιτς αισθητική.
Συμπέρασμα: Διασκεδαστική low budget ταινία με φονικό κροκόδειλο. Παρά τα φανερά μειονεκτήματά της, βλέπεται πολύ ευχάριστα και προσφέρει ικανοποιητικές ποσότητες gore.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η σεκάνς της δολοφονικής επίθεσης του κροκόδειλου στην ξύλινη προβλήτα. Περιέχει και αίμα και αγωνία ταυτόχρονα!
- Το παρανοϊκό φινάλε με μπόλικα λίτρα αίματος κι αυτό!
