Όταν είδα πρόσφατα το συγκεκριμένο φιλμ, σκέφτηκα πάραυτα, ότι έπρεπε να γράψω την κριτική του ανυπερθέτως. Ενώ όλοι γνωρίζουμε την συνεχή άνοδο του ισπανικού κινηματογράφου, με ταινίες που στις περισσότερες πρωταγωνιστεί η σταρ Βelen Rueda, και άλλες που έχει βάλει τις πινελιές του, ο πασίγνωστος Guillermo Del Toro,η θέαση αυτού του έργου, με έκανε να ξεχάσω προς στιγμήν, το φανταστικό στοιχείο που υπάρχει άπλετο σε άλλες ταινίες και να βγάλω το καπέλο μου σε ένα μεστό και σοβαρό αστυνομικό thriller με μπόλικες δόσεις neo-noir, που το συγκρίνω ακόμα και με κυκλοφορίες της δεκαετίας του 60’ ή του 70’.
Η ατμόσφαιρα είναι μοναδική, αφήνοντας κατά μέρος τυχόν χιουμοριστικές ηλιθιότητες και χαζές ατάκες δίχως νόημα και εστιάζοντας ακραιφνώς στην αστυνομική υπόθεση, που διέπεται από σκληρές εικόνες και εγκλήματα. Το δίδυμο των αστυνομικών, αποτελείται από τους Javier Gutierrerz, στον ρόλο του σκληρότερου και από τον νεότερο και πιο σοφιστικέ Raul Arevalo.
Το Marshland (La Isla Minima) κέρδισε 10 ισπανικά βραβεία Goya μεταξύ των οποίων καλύτερης ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας, καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου και καλύτερου ηθοποιού για τον Javier Gutiérrez.
Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον, μια και η ιστορία επικεντρώνεται γύρω από αυτούς, ενώ ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να αποδοθεί και στον δημιουργό της μουσικής υπόκρουσης που σιγοπαίζει στις περισσότερες σκηνές της ταινίας, σε συνάρτηση με τα αψεγάδιαστα ηχητικά εφέ, που δένουν απόλυτα με το όλο σκηνικό.
Ο σκηνοθέτης Alberto Rodriguez, κάνει καλή δουλειά με την σειρά του και δίνει στο φιλοθεάμων κοινό, ένα δημιούργημα γεμάτο ένταση και αγωνία, που κάνει τον πιο έμπειρο θεατή να βρίσκει διάχυτους επηρεασμούς από παλαιότερα αστυνομικά θρίλερ, τα οποία άφησαν εποχή, χωρίς ταυτόχρονα να χάνει την αυθεντικότητα του. Πάντα τέτοια!
Θετικά:
Σοβαρότητα στο σενάριο και την σκηνοθεσία, χωρίς βλακώδεις αστειότητες για να ελαφρύνει δήθεν το κλίμα.
Νεο-noir στοιχεία που δίνουν μία μοναδική νότα στο όλο δημιούργημα.
Το δίδυμο των αστυνομικών δένει απόλυτα με την υπόθεση του έργου και ο ένας συμπληρώνει τον άλλον με μοναδικό τρόπο.
Αρνητικά: Θα έπρεπε να είναι πιο αναλυτικό το τέλος για κάποια πράγματα, που αφορούσαν τον αρρωστημένο εγκληματία και τις τυχόν προεκτάσεις του, καθώς και το παρελθόν του ενός αστυνομικού.
Συμπέρασμα: Είναι από τις ταινίες που χαίρεσαι να βλέπεις, ειδικά αν είσαι fan των αστυνομικών thrillers. Όταν έφτασε στο τέλος της, αυτό που σκέφτηκα ήταν ότι θα ευχόμουν να έκανα κάθε φορά τέτοιες επιλογές, χωρίς να υπάρχει ο αιώνιος κίνδυνος να βαρεθώ ή να σιχτιρίσω την ώρα και την στιγμή που διάλεξα να δω κάτι.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Όταν βλέπεις τι απέγιναν τα δύο εξαφανισμένα κορίτσια. Φρικιαστικές εικόνες και περιγραφές, ακολουθούν στην συνέχεια.
- Το στοιχείο του μυστηρίου που ενυπάρχει άπλετο σε όλη σχεδόν την ταινία.
- Η σκηνή στο τέλος, όπου ο ένας εκ των δύο αστυνομικών, μαχαιρώνει ασταμάτητα τον αρρωστημένο εγκληματία.
