Στο άκουσμα της είδησης πως η low budget σειρά ταινιών «Leprechaun» θα επαναδημιουργηθεί με νέες ταινίες από την Lionsgate και τα WWE Studios με κυρίευσε αμηχανία. Αφενός η όλη ιδέα των remakes δεν με βρίσκει ένθερμο υποστηρικτή, αφετέρου η original ταινία και τα sequels δεν είχαν κερδίσει έτσι κι αλλιώς μεγάλη εκτίμηση στους κόλπους του horror κοινού ανήκοντας στην αμφιλεγόμενη κατηγορία των B movies. Τι μπορούσαμε να περιμένουμε λοιπόν από ένα τέτοιο εγχείρημα;
Όχι πολλά είναι η αλήθεια και βλέποντας το νέο φιλμ που τιτλοφορείται «Leprechaun: Origins» οι επιφυλάξεις μου επιβεβαιώθηκαν. Κατ’ αρχήν ο τίτλος είναι κάπως παραπλανητικός. Δεν υπάρχουν σαφείς συνδέσεις του νέου φιλμ με το γνήσιο του 1993 ούτε εξηγείται επαρκώς κάποια «προέλευση». Ας πάμε όμως στα πιο ουσιώδη. Η ταινία επιχειρεί να διαφοροποιηθεί υφολογικά από τις original ταινίες υιοθετώντας μια πιο ακραία και σκοτεινή οπτική. Αυτό αρχικά φαίνεται από την έλλειψη κωμικών και fantasy στοιχείων που χαρακτήριζαν το παραδοσιακό «Leprechaun» ενώ και το ίδιο το «τέρας» δεν έχει καμία σχέση με εκείνο το κακομούτσουνο τερατάκι-πειραχτήρι που μας είχε κρατήσει παρέα στις παλιότερες ταινίες.
Για την ακρίβεια το «ξωτικό» του ιρλανδικού φολκλόρ έχει μετατραπεί σε ένα άγριο, παραμορφωμένο και ορμητικό πλάσμα που σχεδιαστικά θυμίζει κάπως εκείνα τα κτηνώδη πλάσματα από το «The Descent» (Η Κάθοδος – 2005). Επιπλέον, οι κωμικοί διάλογοι και μονόλογοι του αρχικού Leprechaun έχουν αντικατασταθεί από τους βρυχηθμούς του ιδιόρρυθμου νέου τέρατος. Αυτό είναι και ένα από τα βασικά μειονεκτήματα του «Leprechaun: Origins». Το νέο τερατάκι αδυνατεί να κερδίσει τη συμπάθειά μας. Η μεταμόρφωσή του είναι σκέτη αποτυχία.
Μετά υπάρχουν και τα αμιγώς δομικά στοιχεία που προβληματίζουν. Το σενάριο είναι προβλέψιμο, αφελές και υπερβολικά τυπικό με το κλισαρισμένο «Καλύβα στο Δάσος» μοτίβο να εμφανίζεται για πολλοστή φορά. Η νεανική παρέα είναι αδιάφορη -με εξαίρεση ίσως την δυναμική κοπέλα που ασχολείται με τον κελτικό πολιτισμό- και γενικά δεν μπορούμε να συμπαθήσουμε εύκολα κάποιον χαρακτήρα. Πολλές ενέργειες των χαρακτήρων είναι βλακώδεις και ακατανόητες όπως η επιστροφή τους στην καλύβα για να σκοτώσουν το τέρας.
Τα γυρίσματα του «Leprechaun: Origins» έγιναν στο Βανκούβερ του Καναδά.
Ευτυχώς που υπάρχουν τουλάχιστον κάποιες μεμονωμένες αλλά πολύ βίαιες σκηνές με το gore να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα. Κάποια ένταση και αγωνία υπάρχει, ειδικά στις σκηνές δράσης, αλλά μην φανταστείτε ότι θα μείνετε και καθηλωμένοι στις οθόνες σας. Ο ύποπτος ρόλος των ντόπιων που οδηγούν τους νέους στην καλύβα δίνει λίγους πόντους αλλά ούτε οι χαρακτήρες αυτοί έχουν ενταχθεί στην πλοκή αποτελεσματικά. Ας σταματήσω εδώ όμως τα σχόλιά μου για το πρώτο φιλμ του reboot. Το «Leprechaun: Origins» απέτυχε – όποιος κι αν ήταν τελικά ο σκοπός του. Θα προτιμήσω το αρχικό φιλμ, όσο cheesy ή φτηνιάρικο κι αν είναι. Τουλάχιστον τότε, είχα διασκεδάσει περισσότερο…
Θετικά: Λίγες αγωνιώδεις, δυναμικές και ιδιαίτερα gory σκηνές φόνων.
Αρνητικά: Πολλές σεναριακές κακοτοπιές με πολλά κλισέ και κοινοτυπίες, αντιπαθητικό τέρας, πολλοί αδιάφοροι χαρακτήρες, αποτυχημένη μεταλλαγή ύφους σε σχέση με το original φιλμ.
Συμπέρασμα: Ανούσιο και προχειροφτιαγμένο reboot ενός μικρού cult φιλμ τρόμου των 90s. Προσπεράστε χωρίς ενδοιασμούς.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Το ανατριχιαστικό ξερίζωμα ενός σκουλαρικιού από τη γλώσσα μιας κοπέλας!
- Μια καλοζυγισμένη τσεκουριά σε πρόσωπο…λάθος στόχου όμως!
- Το ξερίζωμα της σπονδυλικής στήλης ενός άτυχου θύματος!
- Ένας εντυπωσιακός –αν και λίγο αφελής– αποκεφαλισμός προς το φινάλε.
