Άσε το κακό να μπει (Let Me In, 2010) Review

Όταν ο ίδιος ο Stephen King χαρακτήρισε το παρόν φιλμ θρίαμβο για το cinema τρόμου και καλύτερη αμερικάνικη ταινία τρόμου των τελευταίων 20 ετών νομίζω τα πράγματα μιλούν από μόνα τους. Όχι ότι δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς με την άποψη του μεγάλου συγγραφέα στις λεπτομέρειες αλλά απ’ όποια πλευρά κι αν το δούμε το «Let Me In» ήταν μια ανέλπιστα δυναμική ώθηση στο horror genre και ειδικά στην παρακμασμένη συνομοταξία των vampire films όπου η έλλειψη φρέσκων ιδεών και η παρουσία πολλών μετριοτήτων είχε υποβαθμίσει αισθητά την δυναμική της εν λόγω συνομοταξίας στα μάτια των horror fans. Η συγκεκριμένη αμερικάνικη παραγωγή (με τη συνδρομή της επίσης αναγεννημένης Hammer Films για να μην παραλείπουμε σημαντικές λεπτομέρειες) αποτελεί μεν «remake» του επίσης εξαιρετικού «Let The Right One In» από τη Σουηδία και πάνω απ’ όλα κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Σουηδού συγγραφέα John Ajvide Lindqvist, ωστόσο η μεγάλη της επιτυχία έγκειται στο ότι μπορεί πανάξια να σταθεί μόνη της χάρη στην εξαιρετική σκηνοθεσία του Matt Reeves (από τον οποίο θαυμάσαμε και το τρομερό «Cloverfield» λίγο νωρίτερα) και στις μεγαλειώδεις ερμηνείες των δύο κύριων πρωταγωνιστών του, Kodi Smit-McPhee και Chloë Grace Moretz.

Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τον παιδικό έρωτα που αναπτύσσουν δύο μικρά παιδιά ο Owen και η Abby στο Los Alamos του New Mexico. Ο Owen είναι ένα φοβητσιάρικο, θλιμμένο αγόρι που συχνά γίνεται στόχος πειραγμάτων από τους συμμαθητές του. Ο μοναχικός μικρός ζει με τη μητέρα του σε μια δύσκολη οικογενειακή συγκυρία καθώς οι γονείς του έχουν δρομολογήσει διαζύγιο. Η ζωή του Owen αποκτά ενδιαφέρον όταν στο διπλανό διαμέρισμα μετακομίζει ένα ιδιόρρυθμο κοριτσάκι με τον πατέρα της. Τα δύο παιδιά σφυρηλατούν μια πολύ έντονη σχέση που βαθμιαία εξελίσσεται σε κάτι παραπάνω από φιλία. Αυτό που δεν γνωρίζει όμως ο μικρός Owen είναι ότι η νέα του φίλη δεν είναι φυσιολογικός άνθρωπος αλλά βαμπίρ και χρειάζεται κατανάλωση αίματος για την επιβίωσή της. Υπεύθυνος για την προμήθεια αίματος είναι ο φαινομενικός πατέρας της Abby. Τα βράδια βγαίνει από το σπίτι και φορώντας μια σακούλα στο πρόσωπο επιτίθεται σε ανυποψίαστα θύματα σκοτώνοντας τα και απομυζώντας το αίμα τους που προορίζεται για τη μικρή προστατευόμενή του. Μια νύχτα όμως η φονική βόλτα δεν εξελίσσεται επιτυχώς με αποτέλεσμα ο αστυνομικός της περιοχής (Elias Koteas) που ερευνά τις φονικές επιθέσεις να υποψιάζεται ότι κάτι περίεργο συμβαίνει στο διαμέρισμα της μικρής Abby. Κάποια στιγμή έρχεται και η ώρα της αλήθειας. Πόσο έτοιμος είναι ο μικρός Owen να δεχθεί την πραγματικότητα για την αληθινή φύση της αγαπημένης του φίλης και πόσα είναι διατεθειμένος να κάνει γι’ αυτήν;

Πάνω από 24 εκατομμύρια δολάρια συγκέντρωσε το «Let Me In» παγκοσμίως. Ταυτόχρονα έθεσε υποψηφιότητα αλλά και κέρδισε πολλά κινηματογραφικά βραβεία. Ειδικά η Chloë Grace Moretz κέρδισε 6 ξεχωριστά βραβεία που αφορούσαν τη συμμετοχή της όπως το βραβείο Saturn για καλύτερη ερμηνεία νεαρού ηθοποιού.

Η καλογραμμένη αυτή ιστορία απογειώνεται από τη σκηνοθετική μαεστρία του Reeves και την πετυχημένη χημεία των δύο μικρών ηθοποιών. Το «Let Me In» είναι σκοτεινό και βίαιο αλλά ταυτόχρονα ρομαντικό και συγκινητικό. Φέρνει τόσο κοντά αντιδιαμετρικές έννοιες όσο λίγες σύγχρονες ταινίες τρόμου το κατορθώνουν. Η νεαρή βρικόλακας Abby ενσαρκώνει το απόλυτο κακό με την τρομακτική της όψη και την ασυγκράτητη επιθετικότητά της κάθε φορά που καταβροχθίζει το αίμα των θυμάτων της. Από την άλλη όμως δείχνει και ένα απόλυτα ειλικρινές συναισθηματικό πρόσωπο, μια εντελώς διαφορετική, «καλή» πλευρά του εαυτού της όντας διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για το νέο της φίλο παρά την εγγενή τους διαφορετικότητα. Από την πλευρά του ο μοναχικός Owen βρίσκει στο πρόσωπο της Abby τον σωτήρα που τον απελευθερώνει από τη μίζερη και δυστυχισμένη ζωή του αρπάζοντας την ευκαιρία για ριζική συμπεριφορική αλλαγή. Τίποτα δεν μπορεί  να σταματήσει την πρωτοφανή σύνδεση των δύο παιδιών. Επιτέλους μια ταινία τρόμου με βάθος, αμέτρητες συγκινήσεις και αριστουργηματική υποκριτική. Άργησε αλλά άξιζε την υπομονή. Από τις λίγες κινηματογραφικές μεταφορές διηγημάτων και ταυτόχρονα remake που επιδεικνύουν αυτοτέλεια και φρεσκάδα. Όταν ακόμα και ο ίδιος ο συγγραφέας του βιβλίου αποθέωσε το φιλμ παρά την ήδη υπάρχουσα σουηδική φιλμική εκδοχή τότε καταλαβαίνετε γιατί είναι επιτακτική η παρακολούθηση του «Let Me In». Μπράβο σε όλους όσους συντέλεσαν στη δημιουργία αυτής της αξιέπαινης δουλειάς.

Καλογραμμένη ιστορία, δυναμική σκηνοθεσία, μεγάλες ερμηνείες από τους δύο πρωταγωνιστές, ειλικρινή και έντονα συναισθήματα, δραματική ατμόσφαιρα.

Ίσως το ότι είναι «remake»; Δύσκολος ο εντοπισμός αρνητικών στοιχείων εδώ.

Η γνωστοποίηση της ταυτότητας της Abby στον Owen σε μια έντονη σκηνή που εξελίσσεται απρόσμενα και καταιγιστικά.
Η λυσσαλέα επίθεση της Abby σ’ ένα ανυποψίαστο θύμα της μέσα σ’ έναν αγωγό.
Η τελευταία δραματική συνάντηση της Abby με τον «πατέρα»/προστάτη της στο νοσοκομείο. Είναι από τις πιο συγκινητικές στιγμές όλης της ταινίας.
Το φινάλε που προσφέρει και μπόλικη βία αλλά και συναίσθημα.