Οι ταινίες τρόμου που αναφέρονται στον πόλεμο είναι απελπιστικά λίγες. Επομένως κάθε φορά που παίρνει το μάτι μου ένα σχετικό φιλμ αδημονώ να το παρακολουθήσω. Το «The Maus» έρχεται από την Ισπανία αλλά παραδόξως αφηγείται μια ιστορία που διαδραματίζεται στη μακρινή Βοσνία. Ένα μεγάλο μέρος των διαλόγων μάλιστα γίνεται στη βοσνιακή γλώσσα που είναι η μορφή της Σερβο-Κροατικής γλώσσας που ομιλείται στη Βοσνία.
Στο ξεκίνημα γνωρίζουμε τους δύο πρωταγωνιστές. Πρόκειται για ένα ζευγάρι, τον Alex και τη Selma, που από την αρχή τους βλέπουμε εγκλωβισμένους στο βοσνιακό δάσος μετά από σοβαρή βλάβη του αυτοκινήτου τους. Το ζευγάρι προσπαθεί να βρει διέξοδο προς κάποια κατοικημένη περιοχή αλλά συναντούν μερικές δυσκολίες. Κατ’ αρχήν το δάσος φημίζεται για την τοποθέτηση ναρκών – απομεινάρι του πολέμου. Έπειτα δύο παρακμιακοί άντρες βρίσκονται στο δρόμο τους και προσφέρονται να τους βοηθήσουν. Ωστόσο η Selma η οποία είναι Βόσνια εθνολογικά, επιδεικνύει έντονη ανησυχία για τα κίνητρα των δύο αντρών κάτι που αρχικά δεν καταλαβαίνει ο Γερμανός αγαπημένος της. Η συνέχεια προμηνύεται επεισοδιακή για όλους…
Όπως καταλαβαίνετε είναι σχετικά ξεκάθαρη η ρότα που ακολουθεί η ιστορία του έργου. Πρόκειται για ένα survival horror φιλμ που σποραδικά εισάγει κάποιες fantasy πινελιές οι οποίες αντικατοπτρίζουν τον ταραγμένο εσωτερικό κόσμο της Selma. Στην οθόνη μας περνούν σκηνές που δεν είναι ξεκάθαρο αν αποτελούν παραισθήσεις ή πραγματικές καταστάσεις. Ψυχολογικός τρόμος εναλλάσσεται με στιγμές ωμής βίας με φόντο την γενοκτονία ενός αιματοβαμμένου παρελθόντος.
Το φιλμ μπορεί να ξετυλίγει την ιστορία του στα υποτιθέμενα δάση της Βοσνίας αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για δασικές εκτάσεις της Ισπανίας.
Από τα δυνατά σημεία του «The Maus» είναι η αναφορά στην φρίκη του πολέμου και της εθνοκάθαρσης που συχνά τον συνοδεύει. Η περίπτωση του πολέμου της Βοσνίας είναι κατάλληλη για να αναδειχθεί αυτό το δυσάρεστο θέμα. Μέσα από τις πειστικές αντιδράσεις της πρωταγωνίστριας μεταδίδεται και στον θεατή ένα ψήγμα του αισθήματος φρίκης και τρόμου που ένιωσαν οι πληγέντες από τον πραγματικό πόλεμο στην όχι και τόσο μακρινή δεκαετία του ‘90.
Από την άλλη νιώθουμε ότι το φιλμ ανά διαστήματα εγκλωβίζεται σε σεναριακό αδιέξοδο. Η αφήγηση παρότι συναισθηματικά έντονη, κάπου γίνεται υπερβολικά φλύαρη χάνοντας τον προσανατολισμό της. Μιλάμε για ταινία με την τυπική διάρκεια του 90λεπτου αλλά με ένα βασανιστικά αργό ρυθμό που δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι πέρασε κανά δίωρο. Οι ερμηνείες είναι απλά ok, με την ηθοποιό που υποδύεται τη Selma να βρίσκεται ένα κλικ πάνω από τους υπόλοιπους. Όμορφη είναι και η φωτογραφία από το δάσος που προσφέρεται για τη δημιουργία κλίματος απελπισίας.
Το απρόσμενο φινάλε βάζει άλλη μια νότα φρίκης παρότι αρχικά είναι λίγο δύσκολο να κατανοηθεί επαρκώς. Σε γενικές γραμμές το «The Maus» είναι μια ταινία survival horror τύπου που προορίζεται για ένα περιορισμένο κοινό. Αλλά ακόμα και σε αυτό αμφιβάλλω ότι μπορεί να γίνει καθολικά αγαπητό αφού η δυσκολία του στην ανάπτυξη της ιστορίας και στην παγίωση ρεαλιστικής ατμόσφαιρας ψυχολογικού τρόμου είναι εμφανής.
