Το «Monstrous» είναι η 12η ταινία τρόμου του σκηνοθέτη Chris Sivertson ο οποίος μας έχει δώσει πολυάριθμες διασκεδαστικές αλλά όχι και τόσο ποιοτικές ταινίες τρόμου τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Με πρωταγωνίστρια μια από τις πιο συμπαθητικές scream queens του πιο πρόσφατου cinema τρόμου, την Christina Ricci, ο Sivertson προσπαθεί να δημιουργήσει μια ατμοσφαιρική ταινία ψυχολογικού και υπερφυσικού τρόμου με ανατρεπτικό στιλ. Δεν φαίνεται να τα πηγαίνει και τόσο καλά όμως…
Η ιστορία του «Monstrous» περιέχει οικογενειακό δράμα, απροσδιόριστες απειλές supernatural χαρακτήρα και πινελιές fantasy αισθητικής. Επικεντρώνεται σε μια μητέρα (Christina Ricci) και τον επτάχρονο γιο της που μετακομίζουν σε ένα απομονωμένο σπίτι στη μέση του πουθενά για να αποφύγουν τον βίαιο πρώην σύζυγο της μητέρας. Εκεί όμως τους περιμένει ένας άλλος τρόμος εντελώς διαφορετικής φύσης…
Παρότι η κεντρική ιδέα του «Monstrous» έχει ένα ενδιαφέρον και σε παρακινεί να δεις το φιλμ, η εκτέλεση χωλαίνει κάπως. Από τον βασανιστικά αργό ρυθμό μέχρι τις προβλέψιμες αποκαλύψεις του τελειώματος, το έργο προβληματίζει με τις αδυναμίες του και την νωθρή εικόνα του. Περιστασιακά είναι ατμοσφαιρικό φιλοδωρώντας μας με σποραδικές τρομάρες. Δυστυχώς όμως δεν αρκούν για να καταστήσουν την ταινία ευχάριστη ως θέαμα. Gore δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου.
Στον τομέα των ερμηνειών, η ταινία τα πάει καλά αφού και η Christina Ricci έχει αξιοπρεπή παρουσία και ο πιτσιρικάς που υποδύεται τον γιο της. Συμμετέχουν λίγοι ακόμα ηθοποιοί που παίζουν αξιοπρεπώς τους ρόλους τους. Πάντως το δίδυμο μάνας και γιου είναι αυτό που δεσπόζει στη μεγαλύτερη διάρκεια και η χημεία τους ήταν αρκετά καλή. Τα ειδικά εφέ του πλάσματος στέκονται σε υψηλά επίπεδα. Κρίμα που δεν μπορούμε να πούμε ανάλογα καλά λόγια και για το σενάριο. Η ανατροπή που επιχειρεί είχε γίνει αντιληπτή από πολύ νωρίς.
Το σπίτι όπου γυρίστηκε η ταινία, είναι το ίδιο με αυτό στο φιλμ τρόμου «Annabelle: Creation» του 2017.
Συνοπτικά λοιπόν, το «Monstrous» είναι μια άνιση, προβλέψιμη και αργοκίνητη ταινία τρόμου που δύσκολα θα την ξανάβλεπε κανείς. Ελάχιστες ευρηματικές ιδέες από δω κι από εκεί τού δίνουν κάποιες νότες πρωτοτυπίας αλλά δεν αρκούν για να καταστήσουν την ταινία έστω συμπαθητική στο ευρύ κοινό. Κρίμα που η προικισμένη Cristina Ricci χαραμίζεται σε μέτριες ταινίες τρόμου αντί να ξεδιπλώσει το ταλέντο της σε πιο ουσιώδη και δυναμικά έργα.
