Το ιδιαίτερο στιλ των ταινιών του Darren Aronofsky νομίζω ότι λίγο πολύ το ξέρετε. Ο καταξιωμένος Αμερικανός κινηματογραφιστής (Black Swan, Pi, Requiem for a Dream κλπ.) αρέσκεται στο να μας βυθίζει σε σουρεαλιστικά κινηματογραφικά ταξίδια υψηλής έντασης με δυσδιάκριτα όρια πραγματικότητας και παραίσθησης αναδεικνύοντας ταυτόχρονα μνημειώδεις, ψυχικά διαταραγμένους χαρακτήρες. Το «Mother!» (Μητέρα!) δεν διαφέρει σημαντικά από τις παραδοσιακές δουλειές του και σίγουρα έχει κάποια πράγματα να πει στους φίλους της ξεχωριστής φιλμογραφίας του. Το ευρύ κοινό βέβαια δεν ξέρω πόσο εύκολα θα εκτιμήσει μια δύσκολη κατά τ’ άλλα ταινία φορτωμένη -μερικές φορές σε υπέρμετρο βαθμό- με αλληγορίες, συμβολισμούς, θρησκευτικές δοξασίες, βιβλικές αναφορές και νοσηρές εικόνες βγαλμένες από τη σφαίρα του παραλόγου.
Η έννοιες της απλότητας και του ρεαλισμού απλά δεν υπάρχουν στο «Mother!» και όσοι περιμένετε μια τυπική supernatural μορφής ταινία θα πέσετε εντελώς από τα σύννεφα. Ναι μεν η έναρξη δείχνει «νορμάλ», η συνέχεια όμως δίνει ευρύ πεδίο στις παραδοξότητες και την φαντασία για να μας αφηγηθούν την δραματική ιστορία της Μητέρας (Jennifer Lawrence) και του συζύγου της (Javier Bardem). Πώς θα μπορούσε άλλωστε μια ταινία να είναι νορμάλ από τη στιγμή που δεν αναφέρονται πουθενά στη διάρκειά της τα ονόματα των πρωταγωνιστών…
Από τη στιγμή που το μυστηριώδες ζεύγος (Ed Harris, Michelle Pfeiffer) καταφτάνει στο σπίτι των πρωταγωνιστών θρυμματίζεται κάθε λογική, κάθε πτυχή του «φυσιολογικού» cinema τρόμου. Η ένταση διογκώνεται με μια σειρά αλλόκοτων «out of place» γεγονότων που κλιμακώνονται στο βίαιο και παραισθησιογόνο φινάλε. Κύριο θύμα των τραγικών καταστάσεων η άτυχη «Μητέρα» που ενσαρκώνεται από μια ορεξάτη Jennifer Lawrence. Ο χαρακτήρας της περνάει τα πάνδεινα στην κυριολεξία!
Η αρχική ονομασία της ταινίας ήταν Day 6 ενώ το προσχέδιο του σεναρίου γράφτηκε από τον Aronofksy μέσα σε 5 μέρες.
Προσωπικά βρήκα τα αναδυόμενα φιλοσοφικού/θεολογικού τύπου θέματα αρκετά ενδιαφέροντα. Η σουρεάλ, ψυχοφθόρα ατμόσφαιρα της γενικής ανασφάλειας εντός του οίκου δουλεύει υπέρ της ταινίας φέρνοντας στο νου παρόμοιες ταινίες κλειστοφοβικού, ψυχολογικού τρόμου του Polanski. Επίσης η συνεχόμενη αύξηση της έντασης και του δράματος κατάφερε να συντηρήσει το ενδιαφέρον μου μέχρι το τέλος όχι όμως χωρίς σποραδικές βαρεμάρες λόγω κάποιων αδιάφορων σημείων που θα ήταν δύσκολο να απουσιάζουν από μια ταινία που πλησιάζει το δίωρο.
Το cast των ηχηρών ονομάτων εξασφαλίζει μια συνολικά αξιοπρεπή παρουσία στο ερμηνευτικό μέρος όπως αναμενόταν από τέτοιας ποιότητας ηθοποιούς. Από κει και πέρα δεν υπάρχουν πολλά να προσθέσουμε. Οι γνώστες του έργου του Aronofsky ξέρουν τι να περιμένουν και πιστεύω θα συμπαθήσουν το «Mother!» παρότι δεν φτάνει στο επίπεδο του εκπληκτικού Black Sawn ή του μαθηματικού έπους Pi. Οι υπόλοιποι προτιμήστε μια πιο ελαφριά και απλή ταινία στην κατηγορία του ψυχολογικού τρόμου.
