Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80 και ειδικότερα προς το τέλος της, το άλλοτε φρέσκο και δυναμικό υποείδος του slasher βρέθηκε σε μια παρατεταμένη περίοδο παρακμής. Η έλλειψη φρέσκων ιδεών και πρωτοτυπιών σε συνδυασμό με τις πενιχρές παραγωγές είχαν κουράσει το κοινό έχοντας οδηγήσει το ιδίωμα σ’ ένα βαθύ τέλμα απ’ το οποίο δεν φαινόταν σύντομη απαγκίστρωση. Ένα τυπικό δείγμα της προβληματικής κατάστασης είναι και το «Night Screams» χωρίς βέβαια να αποτελεί και το αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα παρακμής ούτε την χειρότερη ταινία του είδους.
Παρ’ όλα αυτά παραμένει ένα εξαιρετικά μέτριο slasher συγκεντρώνοντας όλα τα τυπικά γνωρίσματα που χαρακτήριζαν τη σωρεία μέτριων slashers: Πεζή υπόθεση, σεναριακές αστειότητες, κακή ηθοποιία από ομάδα ατάλαντων, νεαρών κυρίως ηθοποιών, ανούσιοι έως και βλακώδεις διάλογοι, γυμνά πλάνα ζουμερών κοριτσιών και πολυάριθμοι φόνοι για το θεαθήναι. Βέβαια στο «Night Screams» υπάρχει και μια ειδικότερη αντιφατικότητα: πρόκειται για slasher με υπερβολικά διογκωμένο αριθμό φόνων που αν έχω μετρήσει σωστά μιλάμε για 19 φονικές περιπτώσεις (!!), αλλά παρά το εκτεταμένο μακελειό στέκεται ανήμπορο να σοκάρει όσο θα αναμέναμε.
Η υπόθεση δεν επιφυλάσσει καινοτομίες. Δύο μανιακοί το σκάνε από ένα ίδρυμα και αφού καθαρίζουν μερικούς άτυχους που έτυχε να βρεθούν στο δρόμο τους, εισβάλλουν σ’ ένα σπίτι όπου πραγματοποιείται ένα νεανικό πάρτι. Το σπίτι ανήκει σ’ έναν νεαρό αθλητή που πρόσφατα πήρε υποτροφία σε κολέγιο της Oklahoma εξού και το αποχαιρετιστήριο πάρτι όπου είναι καλεσμένοι οι φίλοι του. Όπως αναμενόταν οι προσκεκλημένοι δολοφονούνται ένας ένας…
Σύντομη συμμετοχή στο «Night Screams» έχουν και μερικοί/μερικές porno star της εποχής.
Το φιλμ ξεκινάει απότομα με διάφορες σκηνές φόνων να κυριαρχούν στην οθόνη μας. Εν συνεχεία παρακολουθούμε τα βαρετά γεγονότα γύρω από την υποτροφία του πρωταγωνιστή, τα συγχαρητήρια των φίλων και των γονιών του, την προετοιμασία για το πάρτι, το πρώιμο πάρτι σ’ ένα κλαμπ, μέχρι να περάσουμε με μια εκνευριστική καθυστέρηση στα βίαια τεκταινόμενα του δεύτερου πάρτι στο σπίτι του αθλητή. Από την τεράστια φονική λίστα υπάρχουν περιπτώσεις που ξεχωρίζουν μεταξύ των οποίων μια σύνθλιψη κάτω από αυτοκίνητο, ένα κάψιμο προσώπου σε ψηστιέρα, ένας φόνος με ρίψη δηλητηρίου μέσα σε σάουνα, μια τσεκουριά στο κεφάλι λουόμενης που θυμίζει ελαφρώς το «Dementia 13» του Coppola καθώς και ένα πνίξιμο με στέκα μπιλιάρδου. Παρά την αφθονία των φόνων το «Night Screams» παραμένει σε διακριτικά επίπεδα χωρίς τις ατελείωτες λίμνες αίματος που ενδεχομένως αναμέναμε. Σύντομα πλάνα της πανσελήνου εμφανίζονται λίγο πριν ή μετά από ορισμένους φόνους. Καλή ιδέα αν και κάπως κλισαρισμένη.
Υπάρχουν βέβαια χτυπητές αδυναμίες σε όλους τους τομείς που αναφέρθηκαν παραπάνω. Σε ορισμένες περιπτώσεις το φιλμ γίνεται υπερβολικά βλακώδες όπως στις σκηνές που ο ήρωας-αθλητής ζαλίζεται φέρνοντας στη μνήμη του προηγούμενες σκηνές διαλόγων με φίλους και γονείς. Οι αχρείαστες αυτές σκηνές συνοδεύονται από απαράδεκτα για ταινία τρόμου ηχητικά εφέ που προκαλούν θυμηδία. Ευτυχώς που υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ανατροπή προς το φινάλε την οποία κάποιοι μπορεί να είχαν υποψιαστεί από πριν, ενώ από ένα σημείο και μετά είναι φανερή η προσπάθεια του σεναριογράφου να μπερδέψει τον θεατή. Αυτές οι λίγες ιδιαιτερότητες διασώζουν κάπως το «Night Screams» από το σωρό και μας αποτρέπουν απ’ το να το χαρακτηρίσουμε σκουπίδι. Ο ορθός χαρακτηρισμός είναι απλά μέτριο slasher.
