Νεκροταφείο ζωντανών (Pet Sematary, 1989) Review

Το «Pet Sematary» θεωρείται μια από τις πιο πιστές μεταφορές μυθιστορήματος του Stephen King σε ταινία. Επιπλέον θεωρείται και μια από τις κορυφαίες δουλειές του ενώ και η ταινία τυχαίνει ανάλογης θερμής υποδοχής και αξιολόγησης. Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από την οικογένεια των Creeds που μόλις μετακόμισαν στη νέα τους εξοχική κατοικία. Εκεί θα γνωριστούν με τον ηλικιωμένο γείτονά τους Jud Crandall ο οποίος θα τους ενημερώσει για τις ιδιαιτερότητες της περιοχής. Ο δρόμος έξω από το σπίτι τους είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος αφού ογκώδη φορτηγά περνούν καθημερινώς με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Υπάρχει και ένα μονοπάτι εκεί κοντά που οδηγεί σ’ ένα νεκροταφείο ζώων μέσα στο δάσος. Πολλά μικρά παιδιά έθαψαν εκεί τα κατοικίδιά τους που σκοτώθηκαν στον επικίνδυνο δρόμο.

Μέχρι εδώ καλά διότι το μέρος πέρα από το μικρό νεκροταφείο είναι «απαγορευμένο». Εκεί υπάρχει ένα παλιό ινδιάνικο νεκροταφείο με τη μεταφυσική ιδιότητα να ανασταίνει τους νεκρούς. Ο κύριος Crandall φαίνεται να γνωρίζει τα σατανικά μυστικά του νεκροταφείου και προειδοποιεί τους Creeds ότι μερικές φορές «ο θάνατος είναι προτιμότερος». Όλα θα έρθουν πάνω κάτω στη ζωή της οικογένειας η οποία θα αναστατωθεί από απροσδόκητες απώλειες. Το κοντινό νεκροταφείο θα αποτελέσει πειρασμό για να ξαναβρούν τα μέλη που έχασαν, παραβλέποντας την προειδοποίηση του γείτονά τους…

Η ενδιαφέρουσα αυτή υπόθεση πλαισιώνεται από ενδιαφέρον cast και ποιοτική ηθοποιία (με κάποιες μικροεξαιρέσεις). Η αξιόλογη σκηνοθετική δουλειά από την Mary Lambert καταφέρνει να δώσει στο μυθιστόρημα μια ισορροπημένη τηλεοπτική μορφή χωρίς να στερείται ζωντάνιας και ατμόσφαιρας. Πράγματι ένα από τα χαρακτηριστικά του «Pet Sematary» είναι η διατήρηση μιας μακάβριας ατμόσφαιρας, απορρέουσας από την πραγμάτευση εννοιών όπως ο θάνατος και το ενδεχόμενο της μεταθανάτιας ζωής. Τα νυχτερινά πλάνα του δάσους και του νεκροταφείου ενισχύουν την σκοτεινή ατμόσφαιρα. Ενίοτε η ταινία γίνεται δυσάρεστη με τους «άδικους» θανάτους που προκύπτουν καθώς και με θλιβερές εικόνες όπως νεκρών ζώων που έχουν κολλήσει στο έδαφος παγωμένα αλλά τουλάχιστον είναι ταιριαστά με το μακάβριο θέμα της υπόθεσης. Ο ρυθμός είναι σχετικά ισορροπημένος, ούτε πολύ γρήγορος ούτε πολύ αργός, με τα νεκρά σημεία να είναι ελάχιστα. Σε ανάλογα ισορροπημένα επίπεδα βρίσκεται και το gore.

Τον ρόλο του πατέρα της οικογένειας Creed αρχικά επρόκειτο να παίξει ο πρωταγωνιστής των «The Evil Dead» Bruce Campbell.

Από τους χαρακτήρες ξεχωρίζει αναμφισβήτητα ο ηλικιωμένος γείτονας τον οποίο υποδύεται ένας εξαιρετικός Fred Gwynne, ο γνωστός Frankenstein της θρυλικής οικογένειας «The Munsters» από την διάσημη τηλεοπτική σειρά κωμικού τρόμου. Υπάρχει και μια σύντομη παρουσία του ίδιου του Stephen King στο ρόλο ιερέα για όσους αναζητούν λεπτομέρειες. Το τελείωμα με το ομότιτλο hit «Pet Sematary» από τους θρυλικούς Ramones είναι το ιδανικότερο για να ροκάρει τα κορμιά μας! Γενικότερα αν επιθυμείτε οπωσδήποτε μια ταινία τρόμου από μεταφορά βιβλίου του Stephen King για το σαββατόβραδό σας, το «Pet Sematary» θα μπορούσε να βρίσκεται μέσα στις 5-6 πρώτες επιλογές σας από το μακρύ κατάλογο του βασιλιά του συγγραφικού τρόμου.

Πολλές τρομακτικές σκηνές, πειστική σκοτεινή ατμόσφαιρα, καλή ηθοποιία, στιβαρή σκηνοθεσία.

Λίγα νεκρά σημεία στην πλοκή, ίσως το ότι γίνεται υπερβολικά δυσάρεστο σε σημεία.

Η αποκρουστική φιγούρα-φάντασμα του νέου με το ημισαραβαλιασμένο κεφάλι που εμφανίζεται ανά διαστήματα επηρεάζοντας την εξέλιξη των γεγονότων.
Η ακόμα πιο αποκρουστική εικόνα μιας άρρωστης αδερφής της μητέρας της οικογένειας Creed που εμφανίζεται στις αναμνήσεις της. Αυτή η σκελετωμένη μορφή προκαλεί πραγματική ανατριχίλα όχι μόνο σε μικρά παιδιά!
Το ξέσκισμα ενός λαιμού με δράστη ένα νεκραναστημένο πιτσιρίκι!
Το μακάβριο και ερωτικό φινάλε!