Πρόκειται για ένα αριστούργημα του βωβού κινηματογράφου. Πρωταγωνιστής, ο ένας και μοναδικός Lon Chaney, δίνει μαθήματα ηθοποιίας και τρόμου. Ο τρελός και παραμορφωμένος συνθέτης, γνωστός και ως «Το φάντασμα της Όπερας», ερωτεύεται την Christine Daae, τραγουδίστρια της όπερας. Καταφέρνει να παραγκωνίσει την αρχική τραγουδίστρια και την θέση της παίρνει η Christine. To «φάντασμα» ασκεί τρομερή επιρροή στην Christine, γίνεται ο δάσκαλος της, της μαθαίνει την τέχνη της μουσικής και του τραγουδιού και έτσι γίνεται υποχείριο του εξαιτίας του θαυμασμού της προς εκείνον.
Έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη της, η Christine τον ακολουθεί στα έγκατα της Όπερας, όπου και της εξομολογείται τον έρωτά του για εκείνη. Αρνούμενη να τον αγαπήσει, εκείνος την κρατά φυλακισμένη, όταν όμως βλέπει ποιος είναι πραγματικά νιώθει αποστροφή. Όμως το «φάντασμα» την εκβιάζει και πρέπει να κάνει όπως της προστάζει. Και η συνέχεια επί της οθόνης…
Ο Lon Chaney δημιουργούσε ο ίδιος τις μεταμορφώσεις του. Το μακιγιάζ λοιπόν του φαντάσματος, είναι δικής του επινόησης. Η αντίδραση της συμπρωταγωνίστριάς του είναι πραγματική καθώς μέχρι την ώρα που γυρίστηκε η σκηνή, η συμπρωταγωνίστριά του δεν ήξερε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα του μακιγιάζ.
Τα σκηνικά είναι επιβλητικά, μεγαλόπρεπα και σκοτεινά. Η μουσική εξαιρετική, δένει με κάθε σκηνή του έργου. Τα λόγια είναι περιττά για τον εξαιρετικό Lon Chaney που με την ηθοποιία του αλλά και την μεταμόρφωσή του παγώνει το αίμα για τα δεδομένα της τότε εποχής και γιατί όχι και της σημερινής. Οι κόκκινες αποχρώσεις του φιλμ προσθέτουν κάτι το απόκοσμο στην ταινία. Πέρα από όλα αυτά όμως, μέσα στην ταινία, βλέπουμε την αδυναμία της φύσης του ανθρώπου, την φιλοδοξία, την τρέλα και την παραφροσύνη.
