Άλλη μια αδιάφορη ταινία τρόμου το «Psychosis» από τη Μεγάλη Βρετανία που φαίνεται να μη μπορεί να συναγωνιστεί -προς το παρόν τουλάχιστον- την άνοδο άλλων σημαντικών ευρωπαϊκών αντιπάλων της στο χώρο του τρόμου όπως η Ισπανία ή η Γαλλία.
Το «Psychosis» παρακολουθεί τη ζωή της Susan και του συζύγου της David, που μετακομίζουν σ’ ένα εξοχικό σπίτι της αγγλικής υπαίθρου κοντά στο Λονδίνο. Ο David είναι ένας πολυάσχολος businessman και η Susan ταλαντούχα συγγραφέας μυθιστορημάτων τρόμου. Στο νέο σπίτι η συγγραφέας ελπίζει ότι θα βρει την απαραίτητη ησυχία για την ολοκλήρωση του νέου έργου της. Δυστυχώς για εκείνη μια σειρά παράξενων και εφιαλτικών οραμάτων δεν την αφήνουν να προσηλωθεί στην δουλειά της. Αλλόκοτες εικόνες μέσα και έξω από το σπίτι κάνουν τη διαμονή της μαρτύριο δυσκολεύοντας ελαφρώς και τη σχέση της με τον σύζυγό της, ο οποίος όμως δεν φαίνεται και τόσο συντετριμμένος κρίνοντας από τις περίεργες «επαγγελματικές» εξαφανίσεις του στην πόλη. Ποια η φύση των οραμάτων της Susan; Είναι όλα στο μυαλό της ή μήπως εξυφαίνεται κάποιο σατανικό σχέδιο με σκοπό να την τρελάνει μιας και έχει ήδη βεβαρυμένο ψυχολογικό παρελθόν;
Η ταινία είναι remake του επεισοδίου «Dreamhouse» από την ανθολογία τρόμου «Screamtime» του 1986.
Το «Psychosis» έχει όλα τα κλισέ και τις κοινοτοπίες που χαρακτηρίζουν πολλά ψυχολογικά και μεταφυσικά θρίλερ. Το απομονωμένο σπίτι στην ύπαιθρο, οι παράξενοι ήχοι, τα εφιαλτικά οράματα, τα απότομα πετάγματα που τρομάζουν είναι μερικά απ’ αυτά τα τετριμμένα στοιχεία που δεν έχουν τίποτα νέο να μας προσφέρουν. Και αν συμπαθούμε την γλυκιά Charisma Carpenter (γνωστή κυρίως από την αμερικάνικη σειρά «Buffy: The Vampire Slayer») στο ρόλο της Susan, σίγουρα δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τον σύζυγό της με την εκνευριστική μπάσα φωνή και την ξενέρωτη αγγλική προφορά ούτε για όλους τους άλλους συμμετέχοντες. Μεγάλα μειονεκτήματα αποτελούν ο νωχελικός ρυθμός και η ερασιτεχνική σκηνοθεσία που φαίνεται περισσότερο στα πλάνα των φρικτών «οραμάτων» της πρωταγωνίστριας μέσα στο σπίτι. Γενικά σου δίνεται η εντύπωση ότι παρακολουθείς ένα ανούσιο φιλμ χωρίς προσανατολισμό και όραμα, παρότι επιφυλάσσει μια μικρο έκπληξη στο φινάλε. Είναι πολύ λίγη όμως για να σώσει το «Psychosis» από το ναυάγιο στο οποίο έχει ήδη περιέλθει. Επομένως…