«This is not a Child’s Play» αναγράφεται στο εξώφυλλο του «Puppet Master» ρίχνοντας σαφή «μπηχτή» στην περιβόητη «Κούκλα του Σατανά» και τον αγαπημένο του horror κοινού Chucky, αλλά κρίνοντας από το αποτέλεσμα, το εν λόγω σύνθημα είναι ατυχές. Εννοείται ότι το «Child’s Play» είναι σαφώς καλύτερη ταινία από το «Puppet Master», ωστόσο αυτό το φιλμάκι της Full Moon Features δεν περνάει απαρατήρητο.
Κατάφερε μάλιστα να δημιουργήσει το δικό του πολυπληθές «cult» κοινό ώστε να γυριστούν άλλα δέκα (!) sequels. Σκηνοθετημένο από τον γνωστό για τις low budget ταινίες τρόμου David Schmoeller (Tourist Trap, The Seduction κ.α.) και γραμμένο από τον εργατικότατο Charles Band, αφεντικό της Full Moon Features, το «Puppet Master» είναι μια άνιση δουλειά που όμως προσφέρει ένα εξαιρετικά συμπαθητικό team μαριονέτων με πολλούς οπαδούς στο χώρο των b-movies.
Στο «Puppet Master» παρακολουθούμε το δολοφονικό ξεφάντωμα αξιοπρόσεκτων μαριονετών/κούκλων με θύματα κάποια άτομα με ψυχικές ικανότητες, κοινώς μέντιουμ, στο χώρο ενός ξενοδοχείου. Προτού ξεκινήσει η σφαγή τα μέντιουμ έβλεπαν περίεργα οράματα τα οποία τους οδήγησαν στο Bodega Bay Inn της Καλιφόρνια. Εκεί αναζητούν τον Neil, έναν πρώην συνάδελφό τους που θεωρείται υπεύθυνος για τα οράματα-κάλεσμα που είδαν, ωστόσο τους υποδέχεται μόνο η σύζυγός του καθότι ο ίδιος έχει αυτοκτονήσει και το πτώμα του βρίσκεται σε κοινή θέα στο πανδοχείο.
Παρά τον σκεπτικισμό τους τα μέντιουμ περνούν τη νύχτα στο πανδοχείο μη γνωρίζοντας τον κίνδυνο που ελλοχεύει. Η νύχτα προμηνύεται άγρια και αιματηρή, με τα μικρά αλλά άκρως επικίνδυνα ανδρείκελα να αναλαμβάνουν δράση μέχρι την αποκάλυψη ενός σατανικού σχεδίου που κανείς δεν υποψιαζόταν.
Το «Puppet Master» αρχικά επρόκειτο να προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες αλλά ο παραγωγός Charles Band αποφάσισε να το κυκλοφορήσει κατευθείαν σε βίντεο εκτιμώντας ότι έτσι θα αποκόμιζε περισσότερα κέρδη.
Το φιλμ ξεκινάει αινιγματικά και δυναμικά. Παρακολουθούμε έναν παράξενο ηλικιωμένο (William Hickey) να φτιάχνει κούκλες/μαριονέτες συνομιλώντας μαζί τους. Παράλληλα βλέπουμε δύο άντρες με καμπαρντίνες να εισέρχονται στο ξενοδοχείο που διαμένει ο γέρος καθιστώντας σαφές ότι ο σκοπός τους δεν είναι καλός. Όμως το μυστήριο δεν σταματάει εδώ διότι οι χαμηλές και ζωηρά κινούμενες λήψεις της κάμερας μάς πληροφορούν ότι και κάτι άλλο κινείται προς τον ίδιο προορισμό με τους δύο άνδρες.
Η συνέχεια όμως δεν είναι ισάξια του ιδανικού ξεκινήματος και χαρακτηρίζεται από σκαμπανεβάσματα στο ενδιαφέρον καθώς και από προχειρότητες στο εκτελεστικό μέρος. Η ιστορία δεν πείθει, όντας λιγάκι αφελής. Ο ρυθμός είναι σχετικά αργός, το ξύλο προς το φινάλε δείχνει υπερβολικά ψεύτικο και η ηθοποιία κυμαίνεται σε μέτρια επίπεδα. Είναι κρίμα που στο ερμηνευτικό μέρος δεν έχουμε καλύτερα αποτελέσματα δεδομένης της συμμετοχής του Paul Le Mat (Melvin and Howard, American Graffiti) και της Irene Miracle (Midnight Express, Inferno) η οποία πάντως τα πάει καλύτερα από τον Le Mat που θεωρητικά τουλάχιστον είναι ο πρωταγωνιστής.
Όμως το «Puppet Master» γενικά δεν είναι κακή ταινία και καταφέρνει να περάσει τη βάση κυρίως χάρη στις εντυπωσιακές και ιδιαίτερα εμπνευσμένες κούκλες/μαριονέτες οι οποίες αποτελούν το κύριο highlight του φιλμ. Εκτός από τον θρυλικό Blade με την αιχμηρή λεπίδα στο χέρι, υπάρχει ο θηριώδης Pinhead (όχι ο δαίμονας από το «Hellraiser») που με τις τεράστιες γροθιές του και την υπερβολική για κούκλα δύναμή του δείχνει αρκετά τρομακτικός (ειδικά με την πετυχημένη αντίθεση να έχει μικρό κεφάλι), ο Tunneler με το κωνικό κεφάλι-τρυπάνι, ο αδρανής Jester με το στριφογυριστό κεφάλι που παίρνει ποικίλες εκφράσεις καθώς και η γκόμενα της μικρής παρέας, η Leech Woman με την αηδιαστική ιδιότητα να ξερνάει βδέλλες (!) στα θύματά της.
Υπάρχουν λίγες ακόμα κούκλες όμως οι προαναφερθείσες είναι αυτές που διαδραματίζουν τον ουσιαστικότερο ρόλο εδώ, κλέβοντας την παράσταση από τους ηθοποιούς. Τα εφέ της κίνησής τους είναι σχετικά προσεγμένα ενώ όταν συνδυάζουν τις δυνάμεις τους προκαλούν ζημιά με σχετική ευκολία.
Οι λάτρεις των b-movies αξίζει να ρίξουν μια ματιά στο «Puppet Master» παρά τις φανερές αδυναμίες του. Η σκέψη που μου ‘ρχεται στο μυαλό είναι ότι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για μια σπουδαία ταινία τρόμου. Το υλικό υπήρχε αλλά δυστυχώς δεν έγινε η επιδέξια διαχείρισή του που θα το ενέτασσε σε μια πιο σφιχτοδεμένη και σοβαρή ιστορία.
