Το «Red State» σίγουρα δεν είναι άλλη μια συνηθισμένη ταινία με αιρέσεις και παρανοϊκές θρησκευτικές οργανώσεις. Όχι ότι δεν έχει τα τυπικά χαρακτηριστικά μιας ταινίας τρόμου της συγκεκριμένης συνομοταξίας (όπως π.χ. η αυξημένη παράνοια, ο χαρισματικός και πολύ evil ταγός της αίρεσης) αλλά διαφοροποιείται με την προσθήκη πολλών στιγμών δράσης και πιστολιδιού.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη των ΗΠΑ τρεις ανήλικοι έχουν κανονίσει να επισκεφτούν το τροχόσπιτο μιας σχετικά μεγάλης σε ηλικία πόρνης για να βιώσουν την απόλυτη σεξουαλική εμπειρία. Τελικά αντί να βρουν την ηδονή βρίσκονται αντιμέτωποι με έναν ανείπωτο εφιάλτη καθώς αιχμαλωτίζονται από τα μέλη της υπερσυντηρητικής χριστιανικής αίρεσης που δραστηριοποιείται στην περιοχή και πρόκειται να τιμωρηθούν για τις αμαρτίες τους με θάνατο! Οι συγκυρίες όμως φέρνουν στο άντρο της αίρεσης ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που πολιορκούν τους αιρετικούς και αποτελούν τη μοναδική ελπίδα των απαχθέντων να επιβιώσουν. Θα τα καταφέρουν;
Το φιλμ χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο μέρη: στο πρώτο μέρος παρακολουθούμε την αιχμαλωσία των τριών νέων και τις στιγμές τρόμου που βιώνουν. Στο δεύτερο κυριαρχεί η παρατεταμένη ανταλλαγή πυρών ανάμεσα στα μέλη της αίρεσης και στους αστυνομικούς που πολιορκούν την εκκλησία τους. Το πρώτο μέρος είναι και το πιο κοντινό στον τρόμο θυμίζοντας λίγο από την ανησυχητική ατμόσφαιρα του «Hostel». Το δεύτερο προσομοιάζει με ταινίες δράσης που εστιάζουν στο θέμα της ομηρίας και της αστυνομικής πολιορκίας.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ο νεαρός ηθοποιός Kyle Garner έπαθε κρίση πανικού όταν τον έδεναν στο σταυρό μέσα στην εκκλησία της αίρεσης. Οι παρευρισκόμενοι δεν κατάλαβαν εξαρχής ότι ήταν αληθινό ξέσπασμα και νόμιζαν ότι ο ηθοποιός υποκρινόταν.
Προσωπικά απόλαυσα περισσότερο το πρώτο μέρος που αποπνέει αέρα στέρεα δομημένου ψυχολογικού τρόμου. Όταν σκάνε μύτη οι αστυνομικές δυνάμεις τα πράγματα ξεχειλώνουν αισθητά χωρίς όμως να χάνουν ολότελα το ενδιαφέρον τους. Ο πολύς John Goodman στο ρόλο τους επικεφαλής των αστυνομικών δίνει μια καλή τουλάχιστον ερμηνεία αν και σίγουρα τον έχουμε απολαύσει περισσότερο σε άλλες ταινίες. Γενικά οι ερμηνείες είναι ένα από τα δυνατά σημεία του «Red State».
Επίσης μέσα από το φιλμ επιχειρείται κοινωνική κριτική στην ομοφοβία, στον φονταμενταλισμό και στον υπερσυντηρητισμό μέσα από την επιτηδευμένη ανάδειξή τους στα κηρύγματα του ηγέτη της αίρεσης. Αυτό που φαίνεται να λείπει από το «Red State» είναι η ευρηματικότητα στην αξιοποίηση των πολυάριθμων χαρακτήρων καθώς και στην ίδια τη δομή της δράσης. Η έμπνευση δείχνει να στερεύει αρκετά νωρίς και δεν βλέπουμε γεγονότα που θα μας ενθουσιάσουν ή θα διατηρήσουν την ταινία στη μνήμη μας για καιρό.
Με άλλα λόγια συμπεραίνουμε ότι το «Red State» εκπροσωπεί ικανοποιητικά το action-horror ρεπερτόριο αλλά χάνει την ευκαιρία να αναδειχθεί περαιτέρω. Και είναι κρίμα διότι οι προϋποθέσεις σαφώς υπήρχαν…
