Μετά το επιτυχημένο «Wolf Creek» του 2005, ο Αυστραλός Creg McLean δημιουργεί άλλη μια δυναμική ταινία τρόμου, εντελώς διαφορετική αυτή τη φορά από την προηγούμενη δουλειά του. Στο «Rogue» ο κακός της υπόθεσης είναι ένα υπερμεγέθης φονικός κροκόδειλος που τσακίζει τα πάντα στο πέρασμά του.
Μια ομάδα τουριστών απολαμβάνει την ξενάγησή της σε ποτάμι της Αυστραλίας φωτογραφίζοντας τους κροκόδειλους. Εν αγνοία τους όμως στο ίδιο ποτάμι κατοικεί και ένας εντελώς διαφορετικός κροκόδειλος, τεραστίων διαστάσεων, ιδιαίτερα πεινασμένος και επιθετικός. Όταν το πλεούμενο των τουριστών πλησιάζει ένα αναποδογυρισμένο βαρκάκι ύστερα από τη θέαση μιας φωτοβολίδας, ο τρομερός κροκόδειλος επιτίθεται στο σκάφος προξενώντας σοβαρή ζημιά, αναγκάζοντας τους επιβαίνοντες να το εγκαταλείψουν και να παραμείνουν σ’ ένα μικρό νησάκι εντός του ποταμού. Η θέση τους μόνο ασφαλής δεν είναι καθώς η παλίρροια πρόκειται να σκεπάσει σε λίγες ώρες το νησάκι και οι παγιδευμένοι τουρίστες πρέπει να περάσουν στην απέναντι στεριά εγκαίρως. Άλλα πόσο εύκολο είναι το εγχείρημα όταν στα νερά του ποταμού παραμονεύει ο φονικός κροκόδειλος;
Από τις καλύτερες ταινίες του είδους το «Rogue» προσφέρει άφθονες σκηνές σασπένς, έντασης και άγχους που μας καθηλώνουν. Ο άψογα κατασκευασμένος μέσω CGI κροκόδειλος δείχνει πραγματικά εντυπωσιακός και άκρως απειλητικός. Εντυπωσιακές σκηνές ανατροπών σκαφών από τα χτυπήματά του εναλλάσσονται με θανατηφόρες επιθέσεις στα υποψήφια θύματά του που δεν αφήνουν περιθώρια επιβίωσης.
Η ταινία είναι εμπνευσμένη εν μέρει από την αληθινή ιστορία του «Sweetheart», ενός μεγάλου κροκόδειλου της Αυστραλίας που επιτίθετο συχνά σε σκάφη τη δεκαετία του ’70 αλλά χωρίς να προκαλέσει θανάτους.
Εξαιρετική είναι και η φωτογραφία με τα επιβλητικά, πανέμορφα φυσικά πλάνα από τη Βόρεια Επικράτεια της Αυστραλίας να δεσπόζουν χαρίζοντας στο φιλμ νότες ρεαλισμού. Πάντως δεν είναι τόσο ρεαλιστικό όσο το έτερο αυστραλέζικο «Black Water» της ίδιας χρονιάς όπου εκεί ευχαριστηθήκαμε έναν πιο αληθοφανή κροκόδειλο. Το «Rogue» είναι όμως πιο ευχάριστο και εντυπωσιακό σαν θέαμα ακόμα και πιο cheesy αν προτιμάτε, χωρίς όμως να χάνει το γνήσιο feeling τρόμου και αγωνίας πουθενά.
Η σεκάνς όπου οι τουρίστες προσπαθούν να διαφύγουν από το νησί μετακινούμενοι σ’ ένα σχοινί καθώς και η τελική σεκάνς από το άντρο του αιμοσταγούς ζώου είναι οι κορυφαίες σε όλο το φιλμ. Πραγματικά καθηλώνουν. Καλές ερμηνείες και από τους ηθοποιούς, τουλάχιστον επαρκείς για τα standards ενός τέτοιου φιλμ.
