Το «Run Rabbit Run» είναι από τις πιο πρόσφατες καταχωρήσεις του Netfilx στο horror μενού του. Έρχεται από τη μακρινή Αυστραλία με την συμπαθέστατη και ταλαντούχα ηθοποιό Sarah Snook σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Προτού ενταχθεί στο πρόγραμμα του Netflix είχε προβληθεί στο διάσημο φεστιβάλ κινηματογράφου Sundance τον Ιανουάριο του 2023 χωρίς να αποσπάσει πολλά καλά σχόλια. Θα πρέπει να ανησυχούμε μήπως; Για να δούμε την υπόθεση αρχικά.
Η Sarah (Sarah Snook) είναι μια χωρισμένη γυναικολόγος και έχει μια μικρή κόρη την Mia. Μετά τα γενέθλια της επτάχρονης κόρης της, η πιτσιρίκα αρχίζει να αλλάζει συμπεριφορά. Στην αρχή η Mia φιλοξενεί ένα λευκό κουνελάκι που βρέθηκε έξω από το σπίτι τους. Στη συνέχεια επιδεικνύει περίεργη συμπεριφορά αγνοώντας τις συμβουλές της μητέρας της. Ακόμα πιο ανησυχητική είναι η κρίση ταυτότητας της Mia η οποία αυτοπροσδιορίζεται με άλλο όνομα. Κι ενώ η Sarah προσπαθεί να κατανοήσει τις απότομες αλλαγές της κόρης της, παλιά «φαντάσματα» την περιζώνουν και την εξαναγκάζουν στην αναδίφηση του σκοτεινού παρελθόντος…
Βλέποντας το «Run Rabbit Run» παρατηρούμε αμέσως τον πρέποντα επαγγελματισμό στην ηθοποιία και τη σκηνοθεσία. Πράγματι οι ερμηνείες όλων είναι αξιόλογες με την Sarah Snook στον ρόλο της διαταραγμένης μητέρας να ξεχωρίζει αισθητά από τους υπόλοιπους. Η σκηνοθέτης Diana Reid από την μεριά της καταφέρνει με μερικά έξυπνα τοποθετημένα πλάνα να παγιώσει ένα κλίμα ανησυχίας και τρόμου για κάτι απειλητικό που φαίνεται να έρχεται αλλά δεν ξέρουμε ακόμα τι είναι.
Αρχικά τον ρόλο της πρωταγωνίστριας επρόκειτο να παίξει η Elisabeth Moss αλλά λόγω επιπλοκών με το πρόγραμμά της ο ρόλος δόθηκε στην Sarah Snook.
Πέρα από τον ψυχολογικό τρόμο η ατμόσφαιρα διαποτίζεται και από έντονο δράμα το οποίο τροφοδοτείται από τις δύσκολες και καμιά φορά σπαρακτικές επαφές της μητέρας με την προβληματική κόρη της. Παρόμοιες σκηνές είναι και αυτές στο γηροκομείο όπου μάνα και κόρη επισκέπτονται την άρρωστη γιαγιά στο γηροκομείο όπου φιλοξενείται…μάλλον για πάντα. Αυτή η δυσάρεστη εικόνα δένει καλά με το κλίμα φόβου που διαμορφώνεται βαθμιαία από την συχνότερη εμφάνιση ενός τρομακτικού λευκοντυμένου κοριτσιού.
Γιατί όμως έχει διαδοθεί μια γκρίνια για το «Run Rabbit Run»; Είναι δικαιολογημένα τα αρνητικά σχόλια που έχει λάβει; Βασικά η ταινία δεν είναι κακή αλλά κάνει πολλά νερά σε διάσπαρτα σημεία του σεναρίου. Τα πλάνα με το λευκό κουνέλι αρχικά καλλιεργούν ένα αινιγματικό κλίμα φόβου αλλά στη συνέχεια γίνονται κουραστικά και στερούνται ενδιαφέροντος. Μεγάλο πρόβλημα είναι και η προβλεψιμότητα της πλοκής. Ας μην κρυβόμαστε. Όσοι το είδαμε καταλάβαμε ίσως και από τα μισά της διάρκειας του έργου τι περίπου έχει συμβεί και παραμείναμε στην οθόνη μας για να δούμε πώς θα αποτυπωθεί σκηνοθετικά.
Και μιας και μίλησα για διάρκεια, θεωρώ πως η μία ώρα και τα σαράντα λεπτά παραήταν πολλά. Το «Run Rabbit Run» θα μπορούσε να μας πει αυτά που ήθελε και με 85 λεπτά χωρίς να μας κουράσει. Η παραπάνω διάρκεια ωφελεί μια ταινία όταν χρειάζεται χρόνο για να μας δώσει ξεκάθαρες εξηγήσεις για τον ρόλο του καθενός από τους πρωταγωνιστές. Εδώ ορισμένες πτυχές του δράματος έμειναν σκοτεινές. Πολλά αναφέρονταν λόγου χάριν για τον πατέρα της πρωταγωνίστριας χωρίς όμως να διαλευκανθούν επαρκώς, κάτι που θα βελτίωνε την γενικότερη εικόνα του φιλμ. Ο ρυθμός ήταν ενοχλητικά αργόσυρτος. Η κατάληξη ελλιπής.
Συνοπτικά το «Run Rabbit Run» είναι μια μέτρια ταινία ψυχολογικού τρόμου που σώζεται από τα λίγα καλά στοιχεία που αναφέρθηκαν. Αν είστε ένθερμος φίλος της συνομοταξίας των ψυχολογικών θρίλερ και ειδικότερα των φιλμ τρόμου με ψυχολογικά και κάποια supernatural στοιχεία, το συγκεκριμένο φιλμ ίσως σας κρατήσει ευχάριστη παρέα για ένα διάστημα. Πιστεύω όμως ότι με λίγο ψάξιμο μπορείτε να βρείτε καλύτερες επιλογές. Αν πάλι επιθυμείτε πιο ζωντανά και ολοκληρωμένα φιλμ τρόμου καλύτερα να μην ασχοληθείτε με αυτό εδώ το εργάκι.
