Μπορεί να δείτε ή να ακούσετε σχολιαστές να θάβουν αυτή την low budget, άσημη παραγωγή όμως για έναν περίεργο λόγο μπορεί να ασκήσει μια δυναμική έλξη, ειδικά αν είστε λίγο ανοιχτόμυαλος ή την πάρετε χαλαρά. Ο λόγος για το θάψιμο του «For Sale By Owner» οφείλεται κυρίως στην φαινομενικά ερασιτεχνική ηθοποιία και σκηνοθεσία όμως δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος ότι η εικόνα αυτή δεν διαμορφώθηκε έτσι εσκεμμένα για να δημιουργήσει ένα ευχάριστο κλίμα χαβαλέ, παράνοιας και ξεπεσμού (με την καλή έννοια). Ας έρθουμε τώρα στο προκείμενο.
Ένας ψυχοπαθής δολοφόνος βρίσκεται «επί το έργον» στην αμερικάνικη πόλη Emeryville χαράσσοντας τον αριθμό 13 στο στήθος των θυμάτων του. Κατά τη διάρκεια μιας σφοδρής νυχτερινής καταιγίδας μια μοναχική γυναίκα κάτοικος της πόλης, φιλοξενεί στο σπίτι της έναν real-estate πωλητή και έναν τεχνικό εταιρίας security για να επιδιορθώσει μια βλάβη. Η συνάντηση των τριών ανθρώπων προμηνύεται επεισοδιακή με δραματικές εκπλήξεις καθώς ο δολοφόνος θα μπορούσε να κυκλοφορεί ανάμεσά τους…
Και οι τρεις χαρακτήρες είναι αυτό που λέμε ένας κι ένας. Έχουμε την μοναχική οικοδέσποινα με το απλανές βλέμμα, βυθισμένη στις παραισθήσεις της. Τον γεματούλη πωλητή με την κυκλοθυμική συμπεριφορά, τα φανερά ψυχολογικά προβλήματα λόγω του κινδύνου να χάσει την κηδεμονία της κόρης του και με το μάτι του να γυαλίζει τρομακτικά. Τρίτος στη λίστα ο νεαρός τεχνικός security με την έντονη προσκόλληση στη θρησκεία, την άριστη γνώση χωρίων της Βίβλου και την έκδηλη διάθεση να σώσει τον κόσμο από τις αμαρτίες του.
Η ταινία είναι γνωστή και με τον τίτλο «Th13teen» στη Μεγάλη Βρετανία.
Πρόκειται για συνδυασμό φωτιά! Μέσα στο σπίτι εκτυλίσσονται σκηνές για highlight, με τους προβληματικούς χαρακτήρες να διασταυρώνουν τις απόψεις τους χωρίς φυσικά να συμφωνούν. Μολονότι υπάρχουν μερικές άστοχες ή γελοίες ατάκες και κλισαρισμένες αντιδράσεις, ανά διαστήματα η κουβέντα ανεβάζει επίπεδο όταν π.χ. μια απρόβλεπτα φιλοσοφημένη ατάκα σκάει από το πουθενά εκπλήσσοντας τους θεατές, για να επανέλθουν τα δρώμενα στο γνωστό κλίμα σήψης αμέσως μετά. Αναπόφευκτα αναδύεται γρήγορα μια ατμόσφαιρα καχυποψίας λόγω του κοκτέιλ εκκεντρικών χαρακτήρων αλλά και της είδησης για το μανιακό που σουλατσάρει στην περιοχή. Μια καχυποψία που εντείνεται καθώς περνούν τα λεπτά. Οι εμπνευσμένες τελικές αποκαλύψεις αφήνουν ένα απροσδόκητο χαμόγελο σε όσους δεν πήραν την ταινία πολύ στα σοβαρά. Αυτό λοιπόν το χαμόγελο προτιμώ να κρατήσω και την γενικότερη ψυχαγωγία που μου πρόσφερε η παρακολούθηση του «For Sale By Owner».
Είναι από τα θριλεράκια το «For Sale By Owner» που προσφέρεται για διασκέδαση σαββατόβραδου με snacks, junk food και αναψυκτικά ή άλλα ευχάριστα ροφήματα. Μια διασκέδαση που ενισχύεται από την διάθεση να μαντέψετε αν υπάρχει ή ποιος είναι ο φονιάς. Προς θεού όμως μην περιμένετε σοβαρή ταινία με υψηλού προφίλ σκηνοθετική επιμέλεια γιατί θα την θάψετε όπως κάνουν πολλοί.
Θετικά: Απολαυστικό μυστήριο σχετικά με την ταυτότητα του φονιά, παρανοϊκή ατμόσφαιρα, ορισμένες πολύ έξυπνες και φιλοσοφημένες ατάκες, εντυπωσιακά απρόσμενες εξελίξεις.
Αρνητικά: Μέτρια ηθοποιία, ορισμένοι βλακώδεις διάλογοι, ψιλοερασιτεχνική σκηνοθεσία.
Συμπέρασμα: Απρόσμενα διασκεδαστικό φιλμ τρόμου-μυστηρίου με κάποιες εμφανείς αδυναμίες αλλά και ωραίες εκπλήξεις.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Οι μακάβριες παραισθήσεις της οικοδέσποινας που αποτελούν στιγμιαίες ψυχολογικές τρομάρες, σίγουρα καλοδεχούμενες για το ύφος του φιλμ.
- Η ευφυής και απολαυστική αποκάλυψη του δολοφόνου. Πρόκειται ουσιαστικά για την πεμπτουσία αυτού του low budget φιλμ.
