Το «School Tales: The Series» είναι μια mini σειρά τρόμου από την Ταϊλάνδη που περιλαμβάνεται στο πλούσιο μενού του Netflix. Αποτελείται από μία σεζόν με οχτώ επεισόδια που διαρκούν 50 λεπτά με 1 ώρα περίπου το καθένα. Το εν λόγω project μεταφέρει ιστορίες από ένα τοπικό κόμιξ στην μικρή οθόνη. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της σειράς η εξέλιξη κάθε επεισοδίου σε σχολικό περιβάλλον ή πολύ κοντά σε αυτό. Δεν υπάρχει ιστορία-περιτύλιγμα και το κάθε επεισόδιο αφηγείται διαφορετική ιστορία που δεν συνδέεται με τις άλλες. Ας δούμε αναλυτικά τα 8 επεισόδια:
Q: Στο παράξενο πρώτο επεισόδιο ένας μαθητής φτάνει νωρίτερα κάθε πρωί στην τάξη για να προειδοποιήσει τους υπόλοιπους για τα μηνύματα που εμφανίζονται στον πίνακα της τάξης. Πρωτότυπη υπόθεση με χωλαίνουσα εκτέλεση και μέτρια εφέ. Η τρομακτική ατμόσφαιρα υπάρχει, ο τρόμος από την υποβόσκουσα μεταφυσική απειλή ενίοτε σε κυριεύει αλλά η ερασιτεχνική σκηνοθεσία και ο αργοκίνητος ρυθμός προβληματίζουν και απογοητεύουν. Σίγουρα όχι το καλύτερο ξεκίνημα.
Vengeful Spell: Εδώ τα πράγματα βελτιώνονται αισθητά. Το θέμα της αντιζηλίας των μαθητών περνάει μέσα από μια φονική κατάρα. Υπάρχουν βίαιες σκηνές θανάτων που σοκάρουν όπως το κάρφωμα ενός κοριτσιού στα σχολικά κάγκελα ύστερα από πτώση. Επιπροσθέτως η δραματική τροπή της πλοκής μάς αποζημιώνει μετά από το άνοστο ξεκίνημα.
Τα γυρίσματα έγιναν στην πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης, Μπανγκόκ.
Beautiful: Και αυτή η ιστορία κινείται σε σχετικά υψηλά επίπεδα για τα standards της σειράς. Εξερευνά το ενδιαφέρον θέμα της απόκτησης ομορφιάς και το κλίμα παράνοιας και φθόνου που αναπτύσσεται από τις ενδιαφερόμενες. Μια νεαρή κοπέλα ανακαλύπτει έναν αλλόκοτο τρόπο για να γίνει καλλονή όμως μια συμμαθήτρια και αντίζηλή της την πιέζει να της το αποκαλύψει με τις πλέον βρώμικες μεθόδους. Το τίμημα όμως για την αποκάλυψη του μυστικού θα είναι απρόβλεπτο και συγκλονιστικό! Καλές ερμηνείες από τις πρωταγωνίστριες, δυνατό τελείωμα με απόκοσμη αίσθηση στο στιλ του Lovecraft. Η διάρκεια όμως ήταν υπερβολικά μεγάλη.
The Book of Corpses: Είναι ίσως η καλύτερη ιστορία της σειράς. Σε αυτήν την προσεγμένη σκηνοθετική προσπάθεια, τα ενδιαφέροντα θέματα του σχολικού μπούλινγκ και των μυστηριωδών εξαφανίσεων συναντιούνται. Η σαγηνευτική αφήγηση χτίζει τον τρόμο βαθμιαία μέχρι το ανατριχιαστικό φινάλε-έκπληξη που θα σας καθηλώσει. Αξιόλογες είναι και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών εν αντιθέσει με κάποια άλλα επεισόδια. Χωρίς να είναι απαλλαγμένη από λίγα κλισέ και προβλέψιμα σημεία, η ιστορία αυτή σαν σύνολο δείχνει σφιχτοδεμένη και αληθινά τρομακτική.
The Headless Teacher: Πρόκειται για την μοναδική comedy horror ιστορία. Το συγκεκριμένο επεισόδιο μπορεί να παρακολουθηθεί μόνο αν έχετε όρεξη για χαβαλέ και «αυτοτρολάρισμα». Διαφορετικά θα το βρείτε εντελώς γελοίο ακόμα και για τα χαμηλά standards της σειράς. Όταν μια ευτραφής και μάλλον αντιπαθητική δασκάλα εξαφανίζεται, το περιφερόμενο ακέφαλο πτώμα της προσπαθεί να βρει το κεφάλι του με τη βοήθεια δύο σχολιαρόπαιδων. Τα εφέ πάντως του ακέφαλου πτώματος της δασκάλας ήταν ικανοποιητικά. Η ίδια η ιστορία όμως χωλαίνει παρά την whodunit δομή της. Πολλές αχρείαστες κραυγές, βλακώδη καμώματα, διάλογοι της πλάκας, αργός ρυθμός και αποτυχημένες προσπάθειες παραγωγής χιούμορ καθιστούν την ιστορία εντελώς για τα πανηγύρια.
Lunch: Σε αυτή την ιστορία ένας μαθητής προσπαθεί να εκθέσει την τραπεζοκόμο του σχολείου του και να πείσει τους θεατές του live streaming του ότι το φαγητό που φτιάχνει στους μαθητές περιέχει κομμάτια σκύλου. Η αλήθεια όμως θα είναι πολύ πιο τρομακτική από ότι περίμενε. Η ιστορία είναι απλά ok και περνάει τη βάση στο τσακ. Το σενάριο όμως είναι προβλέψιμο και η ροή των γεγονότων νωχελική. Σίγουρα έχουμε δει πολύ καλύτερες ιστορίες «φρικιαστικής» μαγειρικής.
The Curse: Το θέμα της θανατηφόρου κατάρας επανέρχεται. Ένας άτολμος μαθητής και θύμα μπούλινγκ ζητά τη βοήθεια του διαβολικού πνεύματος μιας νεκρής νοσοκόμας που ικανοποιεί τις ευχές του. Βίαιοι θάνατοι ακολουθούν αλλά…όταν έρθει η ώρα της «πληρωμής» του πνεύματος ο μαθητής θα εγκλωβιστεί σε ένα εφιαλτικό λαβύρινθο χωρίς εμφανή διέξοδο. Πολλές σκηνές αποτρόπαιων θανάτων έχουμε κι εδώ μαζί με κάποια αξιόλογα εφέ. Η ιδέα πάντως είναι τετριμμένη και οι ερμηνείες κυμαίνονται στη μετριότητα.
A Walk in School: Το τέλος της σειράς ομοιάζει με το ξεκίνημα. Μια άνοστη και βαρετή ιστορία με κλισαρισμένο αυτή τη φορά περιεχόμενο. Ορθολογισμός εναντίον κυνηγών φαντασμάτων. Το livestreaming αξιοποιείται κι εδώ. Λείπει όμως η έμπνευση και η δημιουργικότητα. Μερικές φτηνιάρικες τρομάρες δεν επαρκούν για να σώσουν την ιστορία από το ναυάγιο.
Προς τα πού γέρνει λοιπόν η ζυγαριά για το «School Tales: The Series»; Θα έλεγα ότι η γεύση που αφήνει είναι μάλλον γλυκόπικρη. Μαθηματικά οι αξιόλογες ιστορίες είναι περισσότερες από τις «σάπιες». Το πρόβλημα έγκειται στο ότι ακόμα και αυτές που θεωρήθηκαν καλές, στην πραγματικότητα δεν σε εντυπωσιάζουν ούτε σου μένουν στη μνήμη για καιρό. Το ότι οι περισσότερες ιστορίες «βλέπονταν» δεν σημαίνει ότι αποτελούν και προτεινόμενες επιλογές. Τα «κενά» τους διαστήματα, η ξύλινη ηθοποιία, η έλλειψη πρωτότυπων θεμάτων και τα κλισέ τους δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα όπως και η ευρύτερη σκηνοθετική προχειρότητα.
Επιπλέον, οι κακές ιστορίες ήταν πραγματικά χάσιμο χρόνου. Αυτές ευθύνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό για το γκρέμισμα της όποιας αξιόλογης προσπάθειας έγινε σε άλλες ιστορίες. Τα ποιοτικά σκαμπανεβάσματα μεταξύ των επεισοδίων ξενερώνουν και προβληματίζουν. Ίσως η καλύτερη επιλογή είναι να δείτε 2-3 από τα επεισόδια που σας φάνηκαν πιο ενδιαφέροντα μέσα από την παρούσα κριτική και αν σας πείσουν να παραμείνετε στον κόσμο της σειράς, κάντε το βήμα και προς τα υπόλοιπα επεισόδια. Άλλωστε δεν χρειάζεται να τα δει με τη σειρά κάποιος αφού οι ιστορίες είναι άσχετες μεταξύ τους. Η βαθμολογία μας πάντως πρέπει να είναι αυστηρή.
