Το άσυλο (Shelter, 2010) Review

Η ψυχίατρος Cara Harding (Julianne Moore) είναι σκεπτική έως αρνητική ως προς την ύπαρξη του φαινομένου των πολλαπλών προσωπικοτήτων. Ωστόσο, μια ξαφνική πρόσκληση του πατέρα της (επίσης ψυχιάτρου) για γνωμάτευση θα την κάνει να αναθεωρήσει. Γνωρίζοντας έναν ασθενή με πολλαπλές προσωπικότητες, τον οποίον υποδύεται αριστοτεχνικά ο Jonathan Rhys Meyers, παρακινείται να διερευνήσει την περίπτωσή του και να τον θεραπεύσει. Αρχικά, στόχος της είναι να αποκαθηλώσει την ύπαρξη περισσοτέρων προσωπικοτήτων. Με βάση το γεγονός ότι όλες οι προσωπικότητες που εμφανίζονται στον ασθενή με ένα ανατριχιαστικό τελετουργικό ανήκουν σε δολοφονημένους άνδρες, το λογικό συμπέρασμα έγκειται στην αναγνώριση πως ο ασθενής κάπου ξεσήκωσε λεπτομέρειες της ζωής του καθενός από αυτούς και τις υιοθέτησε υποσυνείδητα. Είναι όμως αυτό που πραγματικά συνέβη;

Καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι, μπλέκεται στην ιστορία η μικρή κόρη της πρωταγωνίστριας και η έλλειψη πίστης που εκδηλώνει μετά τη δολοφονία του πατέρα της. Επίσης, γνωρίζουμε την επιβλητική περσόνα της ηλικιωμένης Μαμής και των οπαδών της πίστης της. Η επιστήμη και η πίστη αναμετρώνται και πολλές φορές συγκρούονται, με αναπάντεχες συνέπειες. Ένας αγώνας δρόμου ξεκινά, ώστε η Cara να κατανοήσει έγκαιρα τι κρύβεται πίσω από τις διαρκείς μεταμορφώσεις του ασθενή της, ερμηνεύοντας ταυτόχρονα και κάποιους ανεξήγητους θανάτους. Στο πλευρό της έχει τον καλλιτέχνη αδερφό της και τον αειθαλή πατέρα της. Αυτή τους η στήριξη όμως ενέχει κι ορισμένους κινδύνους.

Σε αυτήν την ταινία, η Julianne Moore υποδύεται τη γιατρό Cara Harding. Στην ταινία «The Lost World: Jurassic Park» είχε υποδυθεί επίσης μια γιατρό με παρόμοιο όνομα (Sarah Harding).

Η ταινία αποτελεί έναν ικανοποιητικό συνδυασμό ψυχολογικού και supernatural τρόμου. Βλέποντας το «Shelter», σίγουρα θα εκτιμήσετε τις εναλλαγές προσωπικοτήτων και το υπόβαθρό τους. Όσοι αγαπούν το μυστήριο, εδώ θα βρουν μια ταινία που κρατά την αγωνία σε υψηλά επίπεδα και δίνει τροφή για πολλαπλές εικασίες κι ερμηνείες.

Μυστηριώδης ατμόσφαιρα, καλές ερμηνείες, σποραδικές στιγμές τρόμου και σασπένς.

Ειδικά στο δεύτερο μέρος της ταινίας, το σενάριο αναλώνεται σε σεναριακά άλματα κι ευκολίες.

Η κάθε στιγμή που ο ασθενής της ψυχιάτρου αλλάζει προσωπικότητες, κουνώντας το κεφάλι του ανατριχιαστικά προς τα πίσω.
Η παρουσία της ηλικιωμένης Μαμής και του έργου της.
Το σοκαριστικό φινάλε.