Πρωτότυπο και τρελό, το «Sint» είναι από εκείνες τις ταινίες τρόμου που δεν περνούν απαρατήρητες. Αυτό που στην αρχή δεν περνά απαρατήρητο είναι το όνομα του δημιουργού της ταινίας, Dick Maas. Οι πιο παλιοί θα τον θυμούνται για το cult φιλμ τρόμου «De Lift» του 1983, γνωστό στην ελληνική αγορά με τον γραφικό όσο και cheesy τίτλο «Το Ασανσέρ του Τρόμου». Ο εν λόγω σκηνοθέτης λοιπόν μόνο πρωτάρης δεν είναι και έχει και άλλες αξιόλογες ταινίες στο ενεργητικό του. Αυτό δημιουργεί υψηλές προσδοκίες για το «Sint» κι ας υποψιαζόμαστε το κιτσαριό που ενδεχομένως κρύβει σαν ταινία.
Η πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα ιστορία του «Sint» επικεντρώνεται σε μια παραμορφωμένη εκδοχή της λαογραφικής φιγούρας του Sinterklaas ή Sint Nicolaas (Άγιος Νικόλαος) η επέτειος του οποίου γιορτάζεται στις 5 Δεκέμβρη στην Ολλανδία. Έχουμε με άλλα λόγια ακόμα μια παραλλαγή του γνωστού μας Άγιου Βασίλη, την οποία όμως η ταινία παρουσιάζει με σκοτεινό προφίλ και αχαλίνωτη δολοφονική διάθεση. Ο συγκεκριμένος κύριος λοιπόν υπήρξε κάποτε ένας καταπιεστικός επίσκοπος που σκοτώθηκε από ένα τσούρμο χωριατών στα μεσαιωνικά χρόνια. Από τότε, κάθε 5 Δεκέμβρη που έχει πανσέληνο, ο Sinterklaas επιστρέφει ως δαίμονας στον κόσμο των ζωντανών και σκοτώνει μικρά παιδιά (όχι μόνο τα άτακτα) αλλά και ενήλικες που θα βρεθούν στο δρόμο του. Συνοδεύεται από τους επίσης δαιμονικούς βοηθούς του που συνηθίζεται να είναι μαύροι.
Το 2010 λοιπόν το Άμστερνταμ βάζει τα γιορτινά του για να γιορτάσει την επέτειο του Sinterklaas με πανηγύρια, δώρα και μασκαρέματα. Όμως ένας μπάτσος που πιστεύει στο σκοτεινό θρύλο προσπαθεί να πείσει τους συναδέλφους του να απαγορέψουν κάθε εκδήλωση με τη συγκεκριμένη φιγούρα. Εις μάτην. Κανείς δεν τον πιστεύει και το γλέντι ξεκινά. Μαζί με το γλέντι όμως ξεκινά και η αιματοβαμμένη είσοδος του δαιμονικού επισκόπου ο οποίος καβάλα στο άσπρο άλογό του και με την ευγενική συνδρομή των νεκροζώντανων βοηθών του σπέρνει το θάνατο σκοτώνοντας αδιακρίτως μεγάλους και παιδιά. Ο μπάτσος με τη βοήθεια ενός νεαρού άντρα που θεωρήθηκε ύποπτος για τα πρώτα φονικά προσπαθεί να εξοντώσει τον Sinterklaas μια και καλή. Θα τα καταφέρει;
Το «Sint» κινείται μεταξύ τρόμου και κωμωδίας με διάσπαρτα fantasy στοιχεία. Η ζυγαριά βέβαια γέρνει κατά πολύ στον τρόμο που συνοδεύεται από υπέρογκο αιματοκύλισμα. Τα φονικά είναι πράγματι το κύριο στοιχείο που ξεχωρίζει στο φιλμ. Ξεκοιλιάσματα, αποκεφαλισμοί, ακρωτηριασμοί, εξορύξεις οφθαλμών και άλλα τέτοια «όμορφα» γεμίζουν τα πλάνα και θα χαροποιήσουν τους λάτρεις του splatter. Η fantasy, παραμυθένια ατμόσφαιρα αναδεικνύεται λιγότερο όπως και οι χαρακτήρες οι οποίοι γενικά δεν έχουν τίποτα ιδιαίτερο να πουν. Εδώ είναι που αποτυγχάνει ουσιαστικά το «Sint» καθώς κανένας από τους πρωταγωνιστές δεν κερδίζει το ενδιαφέρον μας ενώ κάποιοι από αυτούς χρησιμοποιούνται ανεπαρκώς παρότι αρχικά φαινόταν πως ο ρόλος τους θα ήταν σημαντικότερος (π.χ. η κοπέλα του νεαρού που βοηθά τον μπάτσο).
Βλέποντας το «Sint», μας έρχονται φευγαλέα στο μυαλό διάφορες άλλες ταινίες από το ευρύτερο horror/fantasy ρεπερτόριο. Οι γρήγοροι καλπασμοί του δαιμονικού Sinterklaass σε συνδυασμό με τις φιγουρατζίδικες σούζες πάνω στο άλογό του υπό το άπλετο φως της πανσελήνου δεν γίνεται να μη σου θυμίσει εικόνες από τον «Ακέφαλο Καβαλάρη» (2000). Το χριστουγεννιάτικο περιβάλλον σε συνδυασμό με την slasher επέλαση οδηγεί τη σκέψη μας κατ’ ευθείαν στο cult slasher «Silent Night, Deadly Night» του 1984. Το μοτίβο των τακτικών επιστροφών ανά πολλά έτη στον κόσμο των ζωντανών με αιματηρή διάθεση φέρνει στο νου το «Jeepers Creepers» (2001) ενώ η συνολική κιτς αισθητική και το σκούρο παραμορφωμένο πρόσωπο του Sinterklaas θυμίζει τους κακομούτσουνους κακούς χαρακτήρες από τα cult σκουπίδια «Uncle Sam» (1996) και «Maniac Cop» (1988) του William Lustig.
Στις 4 Ιανουαρίου 2011, το φιλμ τιμήθηκε με το TV Krant Filmposter Award, το ετήσιο ολλανδικό βραβείο για το καλύτερο poster ταινίας σύμφωνα με τις ψήφους του κοινού.
Η τελική γεύση είναι γλυκιά αλλά όχι αυτή που προσδοκούσαμε. Διότι πέρα από το μειονέκτημα των αδιάφορων χαρακτήρων (πλην του επιβλητικού Sinterklaas φυσικά) τα επίσης αδιάφορα μέρη του σεναριακού κορμού είναι πολλά. Κάποια όχι και τόσο προσεγμένα εφέ μπορούν επίσης να προστεθούν στα προβλήματα του «Sint». Γενικότερα όμως αξίζει να δώσετε μια ευκαιρία στο φιλμ αφού η διασκέδαση είναι εγγυημένη. Και σε συνδυασμό με τον αέρα φρεσκάδας που το διαπερνά δεν μπορούμε παρά να συμπαθήσουμε αυτή την τίμια προσπάθεια.
