Ποιος θα το περίμενε ότι μέσα στο 2020 ένα από τα καλύτερα φιλμ τρόμου/επιστημονικής φαντασίας θα ερχόταν από την παγωμένη Ρωσία. Κι όμως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το «Sputnik» του Egor Abramenko έκανε τη μικρή έκπληξη φέτος καταφέρνοντας να ξεχωρίσει σε μια δύσκολη ομολογουμένως horror υποκατηγορία. Η ταινία είναι σαφώς επηρεασμένη από το μνημειώδες «Alien» (1979) κι αυτό δεν διστάζει να το δείχνει.
Το φιλμ μάς μεταφέρει στο 1983 σε μια περίοδο κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου. Στο ξεκίνημα βλέπουμε μια σοβιετική διαστημική άκατο που ετοιμάζεται να επιστρέψει στη Γη. Κάτι όμως φαίνεται να πηγαίνει στραβά και το σκάφος επιστρέφει στη Σοβιετική Ένωση άτσαλα με έναν μοναδικό επιζώντας από τα λίγα μέλη του. Είναι φανερό όμως ότι η ψυχική κατάσταση του αστροναύτη δεν είναι φυσιολογική και ο άντρας κλείνεται σε μια απόμακρη στρατιωτική εγκατάσταση για περαιτέρω παρακολούθηση.
Έτσι λοιπόν, ο συνταγματάρχης της εγκατάστασης προσεγγίζει μια νεαρή Ρωσίδα ψυχίατρο, γνωστή για τις αμφιλεγόμενες μεθόδους της, προτείνοντάς της να διερευνήσει την κατάσταση του αστροναύτη. Αυτή δέχεται αλλά σύντομα θα βρεθεί μπροστά σε τρομακτικές εκπλήξεις μαθαίνοντας για το εξωγήινο πλάσμα που ζει μέσα του και τις επιθετικές ορέξεις του. Η ψυχίατρος παγιδευμένη πλέον στη στρατιωτική βάση πρέπει να διαλέξει αν θα συνεργαστεί με τα μεγαλεπήβολα σχέδια του συνταγματάρχη για το πλάσμα ή αν θα σώσει τον αστροναύτη αλλά και την ανθρωπότητα από την ενδεχόμενη κατασκευή ενός υπερόπλου με αιχμή του δόρατος το εξωγήινο τέρας.
Το αρχικό πλάνο του σκηνοθέτη ήταν να χρησιμοποιήσει και CGI και πρακτικά εφέ για το εξωγήινο πλάσμα. Δυστυχώς οι επαγγελματίες που του παρείχαν τα πρακτικά εφέ δεν έφεραν καλά αποτελέσματα με αποτέλεσμα το φιλμ να έχει μόνο CGI
Ξέρω, ξέρω…όλα αυτά ακούγονται κάπως cheesy και ως ένα σημείο πράγματι είναι. Η τετριμμένη ιδέα του αλαζόνα κακού που προσπαθεί να φτιάξει ένα καταστροφικό όπλο μέσω μιας ξεχωριστής πηγής -εν προκειμένω του εξωγήινου- δεν έχει να μας πει πολλά. Όσο αδιάφορη όμως κι αν ακούγεται, στο φιλμ λειτουργεί υπέρ της ψυχαγωγίας του θεατή.
Το «Sputnik» δηλαδή, παρά την «τυρίλα» του έχει πολλά στοιχεία που το καθιστούν ελκυστικό σαν φιλμ αχαλίνωτου sci-fi τρόμου και που δεν μασάει μπροστά σε τίποτα και κανέναν. Σου σερβίρει την αιματοβαμμένη δράση του και δεν του καίγεται καρφί για τις έννοιες «πρωτοτυπία» ή «ευρηματικότητα». Ευτυχώς έχει την τύχη το όλο story να υποστηρίζεται από μια εξαίρετη πρωταγωνίστρια η οποία πιάνει άψογα τον παλμό του ρόλου της και συναγωνίζεται το ίδιο το εξωγήινο πλάσμα στις εντυπώσεις.
Μιας και αναφέραμε το πλάσμα οφείλω να παραδεχτώ την καταπληκτική δουλειά που έχει γίνει στα ειδικά εφέ της κατασκευής και της κίνησής του. Παρότι το έργο χρωστάει πολλά σε ταινίες σαν το «Alien» όπως είπαμε και στην αρχή, το εξωγήινο τερατάκι του είναι αρκετά διαφορετικό σχεδιαστικά από το αντίστοιχο στο φιλμ του Ridley Scott. Εισάγονται πάντως μερικές καινοτομίες ως προς την σχέση του τέρατος με τον ξενιστή του και τα γεγονότα γίνονται ακόμα πιο πικάντικα και δραματικά.
Καλές ερμηνείες δίνουν γενικά οι περισσότεροι ηθοποιοί αν και δεν είναι αυτοί που κάνουν το «Sputnik» να ξεχωρίζει. Αντίθετα ο παράγοντας βία θα σας σημαδέψει. Ειδικά το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που επιδεικνύει το τέρας στα κεφάλια των θυμάτων του θα μείνει στη μνήμη σας για καιρό παράγοντας μερικές από τις πιο σοκαριστικές σκηνές σε όλη την ταινία. Μου άρεσε επίσης η ευρύτερη συνωμοσιολογική και μυστικοπαθής ατμόσφαιρα που αναπτύσσεται εντός της στρατιωτικής βάσης θυμίζοντάς μας την γενικότερη παράνοια γύρω από τον Ψυχρό Πόλεμο.
Δώστε λοιπόν μια ευκαιρία στο «Sputnik» και δεν θα το μετανιώσετε. Ειδικά οι λάτρεις του sci-fi/horror θα πρέπει να το παρακολουθήσουν καθότι είναι από τα πληρέστερα και διασκεδαστικότερα φιλμ αυτού του τύπου τα τελευταία χρόνια. Μην πέσετε όμως στην παγίδα συγκρίσεως με παλιότερα, κλασικά sci-fi/horror αριστουργήματα διότι η απόσταση είναι μεγάλη.
