Το «Tentacles» ήταν μια από τις πολλές ταινίες που δημιουργήθηκαν μετά την μεγάλη επιτυχία του «Jaws» (1975) από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’70 κι έπειτα. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι περισσότερες από αυτές τις ταινίες προσπάθησαν να αντιγράψουν -η καθεμιά με τον τρόπο της- το διαχρονικό αριστούργημα του Spielberg με συνήθως τραγικά αποτελέσματα. Δυστυχώς και τα περιβόητα «Πλοκάμια του Τρόμου» (όπως ήταν ο γραφικός τίτλος στην ελληνική βιντεοκασέτα) εντάσσονται στη συγκεκριμένη συνομοταξία της συμφοράς.
Πρόκειται για ιταλοαμερικανική παραγωγή που κάνει τη μικρή καινοτομία να αντικαθιστά τον καρχαρία με ένα τεράστιο χταπόδι. Το εν λόγω πλάσμα, κάπως μεταλλαγμένο είναι η αλήθεια, σπέρνει τον τρόμο σε μια τουριστική περιοχή της Καλιφόρνια σκοτώνοντας δύτες και λουόμενους. Κανείς απ’ αυτούς δεν έχει την παραμικρή ιδέα για τον τρόμο που ελλοχεύει κάτω από τα νερά. Την υπόθεση ερευνούν ένας δαιμόνιος δημοσιογράφος, ο τοπικός σερίφης και ένας εκπαιδευτής φαλαινών. Απ’ ό,τι φαίνεται…υπεύθυνη για το φονικό ξέσπασμα του χταποδιού είναι μια κατασκευαστική εταιρία που φτιάχνει ένα υποθαλάσσιο τούνελ.
Από πού να ξεκινήσει κανείς για να περιγράψει το χάλι του έργου; Από την απογοητευτικά συγκρατημένη σκηνοθεσία που δείχνει το χταπόδι τμηματικά και αποκρύπτει μεγάλο μέρος των σκοτωμών; Από την άνευρη δράση; Από την ανυπαρξία ειδικών εφέ; Από τους πολλούς ανούσιους χαρακτήρες που μπλέκονται στις εξελίξεις; Χμμμ….ή μήπως από την εκνευριστικά αταίριαστη ψιλοχαρούμενη μουσική που συνοδεύει τις σκηνές με τις επιθέσεις τoυ χταποδιού; Όλα κάτω του μετρίου. Όλα βαρετά και προβλέψιμα.
Για να απεικονίσει το μεγάλο χταπόδι, η παραγωγή ξόδεψε σχεδόν 1 εκατομμύριο δολάρια για μια ρεπλίκα η οποία βυθίστηκε αμέσως μόλις την έβαλαν στο νερό!
Έκπληξη αποτελεί η παρουσία ορισμένων καταξιωμένων ηθοποιών όπως ο Henry Fonda και ο John Huston. Εντάξει, οι εν λόγω κύριοι ως αψεγάδιαστοι επαγγελματίες παίζουν σοβαρά τους ρόλους τους παρότι δεν τους ταιριάζουν καθόλου. Είναι εξωφρενικό που έβαλαν τέτοιου διαμετρήματος ηθοποιούς να χαραμιστούν για αυτό το ανάλατο φιλμ βήτα κατηγορίας. Φυσικά δεν θα μπορούσε η παρουσία τους από μόνη τους να διασώσει την εικόνα του «Tentacles». Ούτε μερικές στιγμιαία εμπνευσμένες λήψεις του χταποδιού την ώρα που προσεγγίζει τα θύματά του.
Το φινάλε είναι εντελώς ήπιο και άδειο από ένταση και συναίσθημα επινοώντας λύσεις του ποδαριού. Λέγεται επίσης ότι η συγκεκριμένη ταινία πρέπει να αξιολογείται και ως κωμωδία τρόμου καθώς έχει μερικές ερμηνείες που προκαλούν γέλιο. Ναι αλλά όχι με την καλή έννοια. Ίσως πάλι μερικοί να γελάνε με τους ερασιτεχνισμούς και τις προχειρότητες των συντελεστών. Κατανοητό…Αλλά ακόμα και πραγματική κωμωδία τρόμου να ήταν, δεν θα άλλαζε η άποψή μου όταν όλο το φιλμ μοιάζει με σαράβαλο προς απόσυρση.
Το αναπόφευκτο συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω είναι ότι έχουμε να κάνουμε με σαβούρα. Όσο επιεικείς κι αν θέλουμε να είμαστε και όσο κι αν θέλουμε να σεβαστούμε τους σπουδαίους ηθοποιούς, το «Tentacles» δεν μας αφήνει το περιθώριο. Είναι απελπιστικά κακό σαν φιλμ, πατώνοντας σχεδόν σε όλους τους τομείς. Και είναι κρίμα διότι τα γιγάντια χταπόδια μοιάζουν όντως τρομακτικά σαν πλάσματα και θα μπορούσαν να γεμίσουν με αληθινό τρόμο μια ταινία. Αρκεί να είναι σοβαρή στο σενάριο και στη σκηνοθεσία, κάτι που εδώ δεν συμβαίνει.
