To «The Hidden», εάν ήταν μαθητής, δεν θα άνηκε σίγουρα σε μια συγκεκριμένη κλίκα. Αυτό είναι σιγουράκι. Η ταινία ξεκινάει ως αστυνομικό story δράσης με κλασικά στοιχεία του είδους. Παράλληλα και πολύ μεθοδικά, ένας sci-fi σπόρος φυτεύεται, μεγαλώνει και θεριεύει μπροστά στα μάτια μας. Δεν ξενίζει, δεν προβληματίζει. Ίσα ίσα, η αστυνομική έρευνα και το ανάλογο κυνηγητό γίνονται πιο ενδιαφέροντα με τη πρόσμιξη μιας εξωπραγματικής ιστορίας.
Ας δούμε, λοιπόν, λίγο πιο αναλυτικά το πρωταγωνιστικό μας δίδυμο. Η συνεργασία τους μπορεί να φαίνεται ασύμφορη και η επικοινωνία τους προβληματική αλλά η χημεία τους είναι ολοφάνερη. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που η ταινία επιτυγχάνει. Ο αστυνόμος Tom Beck (Michael Nouri) έχει άγνοια, για ένα μεγάλο μέρος της ταινίας, σχετικά με την πραγματική φύση της υπόθεσης που έχει αναλάβει. Την ίδια στιγμή, ακολουθεί τον dead pan for a reason FBI πράκτορα Lloyd Gallagher (Kyle MacLachlan) που ξέρει πολλά, πολλά περισσότερα από όσα ένας απλός ανθρώπινος νους μπορεί να χωρέσει. Εμείς βέβαια ξέρουμε αρκετά περισσότερα από τον συνάδελφο του πράγμα που μας βοηθά να σταθούμε δίπλα στον Gallagher από το πρώτο τέταρτο της ταινίας. Η θλιβερή ιστορία του ξετυλίγεται σταδιακά και με μαεστρία μέσα από ένα καλογραμμένο σενάριο. Στη πραγματικότητα, κάτω από το κυνηγητό, τους θανάτους και το χάος, έχουμε πολλά στοιχεία δράματος γύρω από έναν άνδρα που υποφέρει στωικά, ζητά δικαίωση και παλεύει για το γενικό καλό.
Αυτός δεν είναι ο τελευταίος ρόλος πράκτορα FBI για τον Kyle MacLachlan. Λίγα χρόνια μετά το «The Hidden» θα ενσαρκώσει τον Dale Cooper στη mystery horror σειρά Twin Peaks (1990) δια χειρός David Lynch που στιγμάτισε το είδος του mystery horror.
Στον αντίποδα της ταινίας, έχουμε τον κακό μας (Miller, Willis ή με όποιο άλλο όνομα παίρνει) που είναι μια δύναμη, ανώριμη και ανεξέλεγκτη. Βλέπει αυτό που επιθυμεί και το παίρνει χωρίς δεύτερη σκέψη. Λεφτά, σεξ, ποτό, αμάξια και heavy metal με μια συνεχόμενη δόση σαδισμού. Απ’ ότι φαίνεται ο villain μας έχει εγκλωβιστεί σε μια αρρωστημένη κακομαθημένη εφηβεία όπου οι συνέπειες των πράξεων του δεν έχουν σημασία και η κυριαρχία του κόσμου είναι συνώνυμη με την απόλαυση.
Αν σας θυμίζει κάτι ο Michael Nouri που ενσαρκώνει τον Det. Thomas Beck, ρίξτε μια ματιά στο Flashdance. Δεν είναι τυχαίο ότι στο κινηματογραφικό κοινό ως Nouri είναι γνωστός ως “ο τύπος από το Flashdance”.
Στο μεγαλύτερο μέρος της, η ταινία δε κουράζει, κρατά το σασπένς και το ενδιαφέρον στο ζενίθ. Παράλληλα, χτίζει βήμα-βήμα τους δύο βασικούς χαρακτήρες της χωρίς μελοδραματισμούς ή υπερβολές. Φυσικά, με taglines τα «A new breed of criminal» και «It’s only human on the outside…», η ταινία είχε όλα τα φόντα για να αποτύχει. Βέβαια, το «The Hidden» έκανε την έκπληξη με ένα σφιχτοδεμένο σενάριο και μια συνεπή σκηνοθεσία. Τι άλλο να πούμε, το «The Hidden» ήταν αυθεντικό και αποτελεσματικό. Τα χρόνια δεν το επηρέασαν και βλέπεται ευχάριστα, ακόμη και τώρα.
Για ελάχιστα δευτερόλεπτα, ένας νεαρός Danny Trejo κάνει την εμφάνιση του ως κρατούμενος στο αστυνομικό τμήμα. Χωρίς machete ή βαμπιρικούς κυνόδοντες.
Θετικά:
Σωστό και καθόλου κουραστικό pacing.
Μεστές και αινιγματικές ερμηνείες από το πρωταγωνιστικό δίδυμο.
Απρόσμενο sci-fi twist που ξεδιπλώνεται με αρκετό ενδιαφέρον.
Αρνητικά:
Ένα λιγότερο cheesy τέλος θα ήταν επιθυμητό.
Δυστυχώς έχει ένα υποδεέστερο δεύτερο μέρος (The Hidden II).
Συμπέρασμα:
Σίγουρα ένα από τα καλύτερα παντρέματα μεταξύ action thriller και sci-fi horror της δεκαετίας του ‘80. Άφθονο κυνηγητό και πυροβολητό για κάθε ντετεκτιβική ψυχή, άψογο sci-fi twist όπως και διάχυτη heavy metal για να κρατά τα ντεσιμπέλ και την αδρεναλίνη στα ύψη.
Βαθμός:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η εμφάνιση του παράσιτου της ταινίας είναι άξια σχολιασμού. Δεν το λες μικρό σκουληκάκι, κάθε άλλο… Το εν λόγω ον περισσότερο θυμίζει διασταύρωση χταποδιού, αράχνης, γυμνοσάλιαγκα με ένα touch από τυφλή κατσαρίδα.
- Η εμμονή του εξωγήινου με την heavy metal, τα πολυτελή αυτοκίνητα, το γρήγορο χρήμα, την εξουσία και γενικά τις εγκόσμιες απολαύσεις μπορεί να ιδωθεί ως μια σατιρική ματιά στη κουλτούρα των 80s.
- Ο ιδιαιτέρως αστείος διάλογος μεταξύ Beck και Gallagher λίγο πριν μπουν στο κατάστημα στο οποίο προσγείωσε το αμάξι η κυριευμένη από το πλάσμα stripper Brenda.
- Το φινάλε της ταινίας δεν ήταν αυτό που ήθελε ο σκηνοθέτης. Εκείνος ήθελε το πλάσμα «φορώντας» τον γερουσιαστή να καταφέρει να ξεφύγει. Τότε μάλλον θα είχε περισσότερο σημασία και ένα sequel…