Ιδιαίτερα πρωτότυπο και παράξενο ψυχολογικό θρίλερ. Το «The Wild Hunt» πραγματεύεται το θέμα των «Live action role playing games» όπου οι παίκτες δεν απολαμβάνουν το παιχνίδι ρόλων στον ηλεκτρονικό τους υπολογιστή ή σε επιτραπέζια μορφή όπως συνηθίζεται, αλλά συμμετέχουν ζωντανά σε αυτό, φορώντας στολές ιστορικών ή επικών πολεμιστών, μάγων, ξωτικών κλπ και διεξάγουν μάχες σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους της υπαίθρου. Μπορεί στην Ελλάδα αυτό το είδους παιχνιδιού να είναι σχεδόν άγνωστο αλλά σε χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Ρωσία και οι Σκανδιναβικές χώρες γνωρίζουν μεγάλη άνθηση.
Στο «The Wild Hunt» το παιχνίδι διεξάγεται στον Καναδά –καναδικής προέλευσης είναι άλλωστε και η ταινία– με βασικό πυλώνα του σεναρίου την προσπάθεια ενός νεαρού να αποτραβήξει την κοπέλα του από το παιχνίδι στο οποίο υποδύεται την αιχμάλωτη ιέρεια των Βίκινγκς. Ο νεαρός αναγκάζεται να συμμετάσχει στο παιχνίδι και να την κερδίσει στα πλαίσια των κανόνων του. Σταδιακά όμως τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο ύστερα από την ένθερμη αντιδικία με έναν άλλο παίχτη για την «ιέρεια». Πόσο απέχει μια ψεύτικη μάχη από μια αληθινή; Πόσο απέχει η ψεύτικη βία από την ωμή, πραγματική βία; Και πόσο κοντά παραμονεύει ο θάνατος σε όλα αυτά; Απ’ ό,τι φαίνεται όχι πολύ και ακριβώς αυτή τη δραματική μεταστροφή παρουσιάζει το φιλμ με πειστικό τρόπο.
Ο τίτλος της ταινίας που αποτελεί και ξεχωριστή δραστηριότητα εντός του παιχνιδιού της, προέρχεται από έναν ευρύτερα διαδεδομένο θρύλο στη βόρεια, δυτική και κεντρική Ευρώπη. Σύμφωνα μ’ αυτόν ένα τσούρμο φαντασμάτων, χαμένων ψυχών, μυθικών προσώπων, νεκρών ιστορικών προσώπων, θεοτήτων ή νεραϊδών ξεχύνονται στο κυνήγι που διεξάγεται είτε στους ουρανούς, είτε στο έδαφος (ή ελαφρώς πάνω απ’ αυτό). Λέγεται ότι όποιος θνητός βρεθεί στο διάβα των «φασματικών» κυνηγών μπορεί να απαχθεί και να αποσταλεί στον κόσμο των νεκρών…
Σίγουρα η ταινία δεν είναι τέλεια και πολλοί ίσως την βαρεθούν όχι τόσο λόγω του σχετικά αργού ρυθμού της αλλά κυρίως λόγω της πρωτόγνωρης θεματολογίας της, η οποία δεν είναι καθόλου εύκολα προσαρμόσιμη στα κινηματογραφικά δεδομένα. Κάποια τεχνικά μικροπροβλήματα στο φωτισμό και στο μοντάζ περνούν σε δεύτερη μοίρα. Παρ’ όλα αυτά το φιλμ καταφέρνει να κερδίσει κάποιες εντυπώσεις με τα ωραία μεσαιωνικά κουστούμια του, τις εμπνευσμένες και γεμάτες επιτηδευμένο ηρωισμό ατάκες των πρωταγωνιστών στα πλαίσια του παιχνιδιού και με το πολύ δυναμικό τελείωμά του. Το τελευταίο εικοσάλεπτο είναι πολύ δυνατό προσφέροντας ορισμένες σοκαριστικές σκηνές βίας. Σε αξιοπρεπέστατα επίπεδα κυμαίνονται και οι ερμηνείες όλων.
Μην ψάχνετε στο «The Wild Hunt» μια καθαρόαιμη ταινία τρόμου διότι κάτι τέτοιο δεν είναι. Αξίζει όμως να την αναζητήσετε κάποια στιγμή και να την δείτε, κατά προτίμηση ξεκούραστοι. Δεν είναι το πιο συναρπαστικό θρίλερ αλλά οπωσδήποτε είναι μια διαφορετική κινηματογραφική εμπειρία με το δικό της ηχηρό μήνυμα.
