Μετά την «επανάσταση» που έφερε το «Scream» στα μέσα των 90s επαναφέροντας στο προσκήνιο τη μόδα των νεανικών ταινιών τρόμου/slasher, ξεπήδησαν αρκετές ταινίες με παρεμφερές στιλ για να εκμεταλλευτούν το ανανεωμένο ενδιαφέρον του κόσμου ευελπιστώντας παράλληλα και σε εμπορική επιτυχία. Ένα γνωστό φιλμ τρόμου κινούμενο πάνω σ’ αυτή τη ρότα, με νεανικό χαρακτήρα, αγωνιώδεις σκηνές και αιματηρή διάθεση βγαλμένη από τα 80s είναι το «Urban Legend» του 1998.
Η ταινία στηρίζεται σε διάφορους αστικούς θρύλους της μοντέρνας εποχής οι οποίοι σχετίζονται κυρίως με περιστατικά φόνων. Ξεκινάει με το βίαιο φόνο μιας νεαρής φοιτήτριας η οποία την ώρα που οδηγούσε, αποκεφαλίστηκε από μία σκοτεινή μορφή που κρυβόταν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου της…όπως περιγράφεται και σ’ έναν σχετικό αστικό θρύλο. Σ’ ένα κοντινό Πανεπιστήμιο μια ομάδα φοιτητών μαθαίνει για το περιστατικό αλλά κανείς δεν δείχνει να το παίρνει στα σοβαρά εκτός από την Natalie, την πρωταγωνίστρια της ταινίας. Στην πορεία ακολουθούν διάφοροι περίεργοι φόνοι βασισμένοι σε γνωστούς αστικούς θρύλους και η Natalie τυχαίνει να είναι μάρτυρας σ’ αυτούς.
Εν τω μεταξύ ένας νεαρός δημοσιογράφος προσεγγίζει τη Natalie και προσπαθεί ταυτόχρονα να μάθει πληροφορίες για το παρελθόν της σχολής. Ανακαλύπτει ότι το 1973 είχε πραγματοποιηθεί εκεί μια σειρά αιματηρών φόνων και ο μοναδικός επιζών είναι ένας από τους καθηγητές που διδάσκουν σήμερα στη σχολή. Επιπλέον η Natalie εξομολογείται στην κολλητή της ότι η κοπέλα που αποκεφαλίστηκε στην αρχή ήταν μια παλιά φίλη της με την οποία είχαν παλιότερα μπλεχτεί σε ένα δυσάρεστο περιστατικό: αποφάσισαν να εφαρμόσουν στην πράξη το γνωστό αστικό θρύλο σύμφωνα με τον οποίο θα κυνηγούσαν με το αμάξι τους τον πρώτο οδηγό που θα τους αναβόσβηνε τα φώτα ενώ αυτές τα είχαν σβηστά. Το αποτέλεσμα ήταν ο θάνατος ενός νεαρού οδηγού όταν κατά τη διάρκεια της καταδίωξης έχασε τον έλεγχο του οχήματός του το οποίο ανατράπηκε.
Η Sarah Michelle Gellar επρόκειτο αρχικά να παίξει στο «Urban Legend» υποδυόμενη τον χαρακτήρα της Sasha. Τελικά αποσύρθηκε λόγω δυσκολιών με το πρόγραμμά της αφού εκείνη την περίοδο αναλάμβανε τον ρόλο της Buffy Summers στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Buffy The Vampire Slayer» (1997-2003) Τελικά ο ρόλος πήγε στην συμπαθητική Tara Reid (Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι, American Pie κ.α.)..
Η κατάσταση σιγά σιγά αρχίζει να αγριεύει με περισσότερους φόνους στη διάρκεια ενός νυκτερινού πάρτι και η Natalie προσπαθεί να σώσει τους φίλους της αλλά και τον εαυτό της καθώς βρίσκεται και η ίδια πλέον στο στόχαστρο του μυστηριώδους δολοφόνου.
Η εικόνα που σου αφήνει το «Urban Legend» είναι γενικά καλή αλλά σίγουρα έχει και χτυπητές αδυναμίες. Κάποιες από αυτές είναι τα διάφορα κλισέ που εμφανίζονται συχνά (π.χ. η ανήσυχη κοπέλα που κανείς δεν την πιστεύει για το φονιά) καθώς και ορισμένες μέτριες ερμηνείες που δεν πείθουν ιδιαίτερα. Από την άλλη, η ιδέα να αξιοποιηθούν οι αστικοί θρύλοι με αιματηρό τρόπο προσφέρει μια πινελιά πρωτοτυπίας και διαφορετικότητας κάνοντας την ταινία ελκυστική και ενδιαφέρουσα (έστω και από ενημερωτική άποψη). Επίσης στο κρίσιμο τελευταίο μέρος, η αγωνία εντείνεται και οι μαντεψιές της ταυτότητας του δολοφόνου εναλλάσσονται συνεχώς στο μυαλό του θεατή. Η γοητεία που εισάγεται με το «Whodunit» στοιχείο είναι πραγματικά απολαυστική. Τελικά νομίζω πως οι περισσότεροι έχουν μείνει ικανοποιημένοι από το «Urban Legend». Σ’ αυτούς ανήκω χαλαρά κι εγώ.
Θετικά: Καλός ρυθμός, ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη ιδέα σχετικά με το μοτίβο των αστικών θρύλων που ακολουθεί ο φονιάς, συνεχές μυστήριο σχετικά με την ταυτότητα του μανιακού.
Αρνητικά: Ουκ ολίγες τυπικότητες, μερικές κατώτερες των περιστάσεων ερμηνείες.
Συμπέρασμα: Από τα πιο αξιόλογα απότοκα του επαναστατικού «Scream». Η ταινία ενδείκνυται για σαββατόβραδο, παρέα με φίλους και μπόλικο junk food.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Ο στραγγαλισμός της gothic συγκατοίκου της Natalie εντός του δωματίου τους. Αν και η Natalie εισήλθε στο δωμάτιο και άραξε, δεν πήρε χαμπάρι τίποτα αφού η αντιπαθητική συγκάτοικος την είχε προειδοποιήσει να μην την ενοχλεί όταν «περνάει καλά», ούτε να ανάβει το φως! Ευφυής και ειρωνική σκηνή πραγματικά.
- Τα τελευταία αγωνιώδη 15-20 λεπτά της ταινίας που καθηλώνουν τον θεατή.
- Η απειλητική φιγούρα του δολοφόνου με το τσεκούρι και το παλτό με την κουκούλα. Not bad…