Δεν χρειάζεται να είσαι πολύ έμπειρος θεατής ταινιών τρόμου για να υποψιαστείς την γενική εικόνα του «Wish Upon». Πρόκειται για ένα συνηθισμένο μεταφυσικό φιλμ τρόμου, προορισμένο για τον κινηματογράφο και το ευρύ κοινό. Αυτό σημαίνει εν πολλοίς ότι χαρακτηρίζεται από όλα εκείνα τα κλισέ που έχουμε παρακολουθήσει σε αμέτρητες ταινίες τρόμου μεταφυσικής κατεύθυνσης της νεότερης εποχής.
Προβάλλοντας το «safe» ρητό «από τον σκηνοθέτη του τάδε φιλμ» (εν προκειμένου του Annabelle) το «Wish Upon» του John R. Leonetti χρησιμοποιεί το μοτίβο του καταραμένου αντικειμένου ως κινητήριο μοχλό του μεταφυσικού τρόμου. Θα μπορούσα να συμβιβαστώ με την ιδέα ενός χιλιοπαιγμένου μοτίβου αν τουλάχιστον το φιλμ ήταν αξιοπρεπές και είχε αληθινό τρόμο να προσφέρει.
Δυστυχώς όμως ούτε δυνατές τρομάρες νιώσαμε, ούτε αξιοπρεπές σκηνοθετικά ήταν. Οι χαρακτήρες είναι αδιάφοροι και μερικοί όπως ο πατέρας της ηρωίδας μοιάζουν να κάνουν αγγαρεία. Διάλογοι; Μηδέν. Η εκνευριστική κουλτούρα των Αμερικανών κολεγιόπαιδων με τις αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές τους είναι πανταχού παρούσα. Σενάριο; Γεμάτο ανέμπνευστες ιδέες και προβλέψιμες εξελίξεις.
Το φιλμ βασίζεται πολύ γενικά στην μικρή ιστορία μεταφυσικού «The Monkey’s Paw» του W. W. Jacobs που εκδόθηκε στην Αγγλία το 1902. Σ’ αυτήν κεντρικό αντικείμενο είναι το μουμιοποιημένο χέρι μιας μαϊμούς που πραγματοποιεί στον κάτοχο 3 ευχές με βαρύ τίμημα.
Ενοχλητικά ρηχή και τετριμμένη βρήκα και την ιστορία της προέλευσης του κινέζικου κουτιού που ικανοποιεί της ευχές έναντι αίματος. Το κυριότερο πάντως πρόβλημα είναι ότι το φιλμ δεν τρομάζει παρά μόνο ξαφνιάζει σε λίγες περιπτώσεις. Επίσης το περίμενα περισσότερο αιματηρό αλλά φαίνεται έπεσε μαχαίρι στον δείκτη του gore για κάποιον περίεργο λόγο.
Θα πρέπει να είστε μεγάλοι λάτρεις του supernatural horror για να δείτε το «Wish Upon» με κάποια ευχαρίστηση. Οι πιο παρατηρητικοί θα εντοπίσουν ομοιότητες με τις ταινίες «Βλέπω το Θάνατό σου», τουλάχιστον στις σκηνές των θανάτων οι οποίες απαιτούν έναν αλλόκοτο συνδυασμό στιγμιαίων γεγονότων για να οδηγηθεί το θύμα στον θάνατό του. Δυστυχώς όμως ελάχιστες είναι οι πραγματικά έξυπνες σκηνές θανάτων.
Α, και για όσους αντέξουν ως το τέλος να προσθέσουμε ότι δεν πρέπει να φύγετε από τις θέσεις σας κατά τη διάρκεια των τίτλων τέλους αφού το «Wish Upon» έχει μία ακόμα τελική σκηνή να προσφέρει. Όχι ότι δεν την προβλέψαμε κι αυτήν βέβαια…Απλά αναρωτιέμαι, αξίζει να υπάρχει και συνέχεια ρε παιδί μου;
