Κλασική ταινία που επηρεάστηκε από το ομότιτλο βιβλίο της Mary Shelley χωρίς να το έχει ακολουθήσει πιστά. Ο γιατρός Henry Frankenstein, έχει κλειστεί στο εργαστήριο του και με τον βοηθό του προσπαθούν να δώσουν ζωή σε έναν «άνθρωπο» τον οποίο έχουν δημιουργήσει από μέλη νεκρών. Καταφέρνουν να δώσουν ζωή σε αυτό το τέρας αλλά μαζί με την ζωή τού δίνουν και απίστευτη δύναμη, κάτι που το καθιστά ανίκητο και αδύνατο να ελεγχθεί. Το τέρας το σκάει από το εργαστήριο και ο Frankenstein πρέπει τώρα να το βρει και να το σταματήσει.
Καταπληκτική ατμόσφαιρα, σκοτεινή σε καίρια σημεία. Σκηνικά απλά και λιτά, ούτως ή άλλως πρόκειται για το 1931. Ερμηνείες συγκλονιστικές χωρίς υπερβολές. Ο Boris Karloff στο ρόλο του ως τέρας είναι απολαυστικός και ασύγκριτος. Κατά την γνώμη μου, από αυτόν πρέπει να επηρεάστηκαν οι ταινίες που έχουν γυριστεί με ζόμπι όσον αφορά το περπάτημα, την έκφραση και τα μουγκρίσματα που χρησιμοποιεί για να επικοινωνήσει.
Το τέρας της ταινίας δεν μοιάζει στον χαρακτήρα της Mary Shelley. Το μακιγιάζ ήταν έμπνευση του Jack P. Pierce ο οποίος εισήγαγε μερικές καινοτομίες στην εμφάνιση του τέρατος όπως το επίπεδο κεφάλι, τις βίδες στο λαιμό, τα κλειστά βλέφαρα και το φθαρμένο κοστούμι του. Το μακιγιάζ αποτελεί πνευματικό δικαίωμα της Universal μέχρι το 2026.
Η ταινία δεν είναι απλά μια ταινία η οποία γυρίστηκε για να τρομάξει ή να προκαλέσει. Έχει πολλά νοήματα που αφορούν τον άνθρωπο. Αισθήματα όπως η συμπόνια, η κακία, η φιλοδοξία, η ματαιοδοξία, η αγάπη, το μίσος μπλέκονται μεταξύ τους τόσο αριστοτεχνικά που στο τέλος βρίσκεσαι να αναλύεις την ταινία αυτή σε κοινωνικό και ανθρώπινο επίπεδο. Ταινία η οποία μέχρι και σήμερα είναι επίκαιρη χωρίς να υπερβάλλει στο παραμικρό. Από τις λίγες ταινίες που σου δίνουν λόγο να σκεφτείς και να αναλύσεις τις συμπεριφορές των ηρώων και να βρίσκεσαι σε δίλημμα αν πρέπει να τους δικαιολογήσεις ή να τους κατηγορήσεις για τις πράξεις τους και τα αισθήματά τους.
Θετικά: Ο συγκλονιστικός Boris Karloff και η όλη αισθητική της ταινίας.
Αρνητικά: Κανένα
Συμπέρασμα: Κλασική ταινία που καμία μετέπειτα διασκευή δεν μπόρεσε να την ξεπεράσει. Παρόλο που δεν ακολουθεί το βιβλίο, προσωπικά, πιστεύω πως το ξεπερνά.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η ατάκα «It’s alive».
- Η σκηνή της «γέννησης» του τέρατος και ο Boris Karloff.
