Σας τρομάζουν καθόλου τα δωμάτια πολυτελών ξενοδοχείων; Αν ναι, τότε η ταινία αυτή είναι για εσάς. Ειδικά αν μαθαίνατε ότι το «1408» βασίζεται σε ομώνυμη ιστορία τρόμου του μετρ Stephen King πιθανότατα θα ενθουσιαζόσασταν περισσότερο. Ας μπούμε λοιπόν γρήγορα στο ψητό. Έχοντας επισκεφτεί και απομυθοποιήσει πολυάριθμους τόπους με θρύλους για παρουσία φαντασμάτων, ο θαρραλέος σκεπτικιστής συγγραφέας Mike Enslin (John Cusack) αποφασίζει ύστερα από τη λήψη μιας καρτ ποστάλ να επισκεφτεί το ξενοδοχείο Dolphin στη Νέα Υόρκη και να διαμείνει στο «απαγορευμένο» δωμάτιο υπ’ αριθμόν 1408 το οποίο πλέον δεν είναι προσβάσιμο για κανέναν πελάτη. Βλέπετε…το ιστορικό του δωματίου είναι βαμμένο με ατελείωτο αίμα. Προηγούμενοι ένοικοι αυτοκτόνησαν, άλλοι έβγαλαν τα μάτια τους και γενικά κανείς δεν άντεξε πάνω από μία ώρα…
Ύστερα από μια δυναμική κόντρα και σοβαρή ανταλλαγή επιχειρημάτων με τον μυστηριώδη διευθυντή του ξενοδοχείου Gerald Olin (Samuel Jackson), ο Mike θα καταφέρει τελικά να μείνει στο δωμάτιο αψηφώντας όλες τις προειδοποιήσεις του διευθυντή. Από το σημείο αυτό και μετά ξεκινάει το «one man’s show» με τον πεισματάρη συγγραφέα να περιεργάζεται αρχικά το δωμάτιο και εν συνεχεία να γίνεται μάρτυρας αλλόκοτων περιστατικών εντός του δωματίου τα οποία κλιμακώνονται ανησυχητικά. Ένα ράδιο ανοίγει από μόνο του αναγράφοντας συγκεκριμένη ώρα που μετρά αντίστροφα, μυστηριώδεις ήχοι ακούγονται από ένα σημείο του ταβανιού καθώς και πίσω από τον τοίχο. Ανατριχιαστικά είδωλα του εαυτού του εμφανίζονται σε παράθυρο του απέναντι κτιρίου ενώ και οι εικόνες των προηγούμενων ενοίκων ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια του κλονισμένου πλέον πρωταγωνιστή εν είδει φαντασμάτων.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά η πόρτα του δωματίου δεν δείχνει να ανοίγει με τίποτα κι έτσι ο ήρωάς μας βρίσκεται εγκλωβισμένος στο δωμάτιο. Σιγά σιγά τα υπερφυσικά φαινόμενα επαναφέρουν εικόνες του δραματικού προσωπικού παρελθόντος του Mike μετατρέποντας την εφιαλτική περιπέτεια σε αμιγώς προσωπικό ζήτημα. Ο πόνος του Mike όταν για παράδειγμα αντικρίζει την εικόνα της αδικοχαμένης μικρής του κόρης μεταξύ των φαντασμάτων, είναι πραγματικά δυσβάσταχτος. Υπάρχει τρόπος να ξεφύγει ο Mike από τα εφιαλτικά τερτίπια του δωματίου που τον σφίγγουν σαν μέγγενη κάνοντάς τον να χάνει τα λογικά του; Υπάρχει τρόπος να διασώσει τη σωματική του ακεραιότητα από τις δυσάρεστες επιπτώσεις του δωματίου πάνω του;
Στο «1408» ο John Cusack συμμετέχει για δεύτερη φορά σε κινηματογραφική μεταφορά βιβλίου του Stephen King. Η πρώτη συμμετοχή του ήταν στο μνημειώδες «Stand By Me» του 1986.
Αξιολογώντας εν συντομία το «1408» θα παρατηρούσα ότι διαφέρει αρκετά από πολλές ταινίες τρόμου με φαντάσματα. Εντύπωση προκαλεί το πλούσιο χρώμα που στολίζει την ταινία ακόμα και στις εικόνες των φαντασμάτων. Η σταδιακή μετάβαση από τις τρομακτικές παραστάσεις γενικού περιεχομένου σε παραστάσεις ειδικότερου, σχετικά με το δραματικό παρελθόν του Mike δίνει άλλη διάσταση στην ταινία, παγιώνοντας έναν ιδιόμορφο αυτοβιογραφικό χαρακτήρα. Αν και ο τρόπος που αποτυπώνεται στο φιλμ η εν λόγω μεταστροφή δεν είναι ο καλύτερος δυνατός, δεν παύει να αποτελεί θετικό στοιχείο που φορτίζει συναισθηματικά τον θεατή, όπως κάνουν επίσης και οι δραματικοί διάλογοι του συγγραφέα με τον εαυτό του σε μια απελπισμένη προσπάθεια να επιστρέψει στην πεζή πραγματικότητα.
Πράγματι το «1408» προσπαθεί να σοκάρει περισσότερο μέσα από μια περίπλοκη ψυχολογική μεθοδολογία παρά με συνηθισμένες, φτηνές τρομάρες από ξαφνικές εμφανίσεις φαντασμάτων και πλασματικών εικόνων (όχι ότι δεν υπάρχουν κι αυτά βέβαια). Μέχρι και κάποια ηθικά μηνύματα προσπαθεί να περάσει. Τελικά το μπλέξιμο πραγματικού και φανταστικού κόσμου μοιάζει ως η αναπόφευκτη εξέλιξη στο φιλμ και η γενική γεύση που αφήνει είναι οπωσδήποτε ευχάριστη με έναν αέρα φρεσκάδας να φυσάει αμυδρά. Το φινάλε πάντως το βρήκα μέτριο και αρκετά happy για τα δεδομένα της ταινίας. Ο Cusack βρίσκεται στα γνωστά καλά επίπεδα με μια αξιοπρεπέστατη ερμηνεία σε μια ταινία που φαίνεται να την σηκώνει άνετα στους ώμους του με λίγη βοήθεια από τον αεράτο Samuel Jackson. Αν ήταν λίγο πιο σουλουπωμένη στην προσπάθεια να αναμείξει φαντασία και πραγματικότητα θα την συμπαθούσα περισσότερο.
