Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της χρονιάς. Ήδη οι πρώτοι απόηχοι θριαμβολογίας για το αυστραλέζικο «The Babadook» όταν αυτό προβλήθηκε στις αρχές τους έτους στο Sundance Film Festival, δημιουργούσαν υποψίες, ακόμα και στους πιο συγκρατημένους, ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι σπουδαίο, που πιθανώς θα ξεχωρίσει από το σωρό των συνηθισμένων ταινιών τρόμου. Βλέποντας λοιπόν το «The Babadook» ιδίοις όμμασι ένιωσα πραγματικά δικαιωμένος που του έδωσα την ευκαιρία καθώς το τελικό αποτέλεσμα επιβεβαιώνει τους αρχικούς επαίνους και επαναφέρει λίγα χαμόγελα σε όλους όσους έχουμε απογοητευτεί από την ποιοτική ένδεια του σημερινού horror κινηματογράφου.
Το «The Babadook» είναι ουσιαστικά η πρώτη full length ταινία της σκηνοθέτριας Jennifer Kent αποτελώντας κατά κάποιο τρόπο «προέκταση» της ταινίας τρόμου μικρού μήκους «Monster» που είχε δημιουργήσει η ίδια το 2005. Η ιστορία που αφηγείται η ταινία, εκ πρώτης όψεως φαίνεται συνηθισμένη, η αξιόλογη συνέχεια της όμως αποκαλύπτει πολλές ενδιαφέρουσες και φυσικά τρομακτικές εκπλήξεις που καθηλώνουν ακόμα και τους πιο υποψιασμένους και θαρραλέους θεατές.
Η μητέρα και ο μικρός της γιος είναι οι τραγικοί πρωταγωνιστές της εφιαλτικής εμπειρίας που προσφέρει το «The Babadook». Η τραγικότητα των χαρακτήρων διαφαίνεται από νωρίς όταν πληροφορούμαστε ότι η γέννηση του γιου συνέπεσε με τον θάνατο του πατέρα του σε τροχαίο την ώρα που μετέφερε τη γυναίκα του στο μαιευτήριο για τη γέννηση του παιδιού τους. Από εκείνη τη στιγμή η ζωή της μάνας και του γιου είναι συνώνυμο του δράματος αφού καθίσταται προφανές ότι η μητέρα δεν έχει ξεπεράσει ακόμα το σοκ του χαμού του άντρα της ενώ το συμβάν έχει αφήσει πασιφανή σημάδια και στον πιτσιρικά. Η προβληματική συμπεριφορά του τόσο εντός του σπιτιού όσο και στο κοινωνικό περιβάλλον είναι το αποτέλεσμα του οδυνηρού συμβάντος ενώ η τραγικότητα μεγεθύνεται από τη διαπίστωση ότι δεν έχει γιορτάσει μέχρι σήμερα τα γενέθλια του!
Ένα ποσό από τον μέτριου επιπέδου προϋπολογισμό του φιλμ συγκεντρώθηκε από το κοινό, μέσω της πλατφόρμας του Kickstarter.
Η πετυχημένη οικοδόμηση του δράματος των χαρακτήρων είναι το πρώτο σημαντικό χτύπημα στην ψυχολογία μας. Η συνέχεια της ιστορίας μετατρέπει αριστοτεχνικά το αρχικό δράμα σε κολοσσιαίο τρόμο που δεν υποχωρεί μέχρι το τέλος. Κάποια στιγμή το αγόρι ανακαλύπτει στο σπίτι ένα βιβλίο με σχέδια και χάρτινες αναπαραστάσεις ενός τρομακτικού πλάσματος ονόματι Babadook και γρήγορα του γίνεται εμμονή. Πιστεύει ότι ο «μπαμπούλας» του βιβλίου είναι πραγματικός και βρίσκεται στο σπίτι. Η μάνα παραμένει δύσπιστη αρχικά και μάλιστα εκφράζει τον εκνευρισμό της για την έμμονη ιδέα του γιου της. Σύντομα όμως διαπιστώνει και η ίδια την σκοτεινή παρουσία του Babadook η οποία γίνεται όλο και πιο ασφυκτική. Τα γεγονότα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα την διαμόρφωση ενός κλίματος τρόμου και παράνοιας που επηρεάζει μάνα και γιο με διαφορετικούς τρόπους και σε διαφορετική ένταση.
Ένα μεγάλο προτέρημα του «The Babadook» είναι η μοναδική ατμόσφαιρά του. Χάρη σ’ αυτήν, η απελπισία, ο τρόμος και η παράνοια αναδεικνύονται στον μέγιστο βαθμό αιχμαλωτίζοντας τον θεατή, εισχωρώντας βαθιά μέχρι το μεδούλι του. Τόσο διαπεραστική ατμόσφαιρα σπάνια συναντάμε σε ταινία τρόμου. Επίσης είναι φανερό ότι η σκηνοθέτης χρησιμοποιεί με περίτεχνη ευελιξία στοιχεία και τεχνικές από άλλες γνωστές ταινίες τρόμου εντάσσοντάς τα δημιουργικά στον σκελετό της ιστορίας του έργου της. Το κλίμα αβεβαιότητας και παράνοιας των «Rosemary’s Baby» και «Repulsion» του Polanski συναντά την βαθμιαία καταβύθιση στην εγκληματική τρέλα όπως την ανέδειξε το «The Shining» του Kubrick. Επιπρόσθετα, η παραμυθένια και σκοτεινή αισθητική του «The Orphanage» πλημμυρίζει το φιλμ εντείνοντας τον φόβο. Η εμφάνιση οιωνών μέσω του βιβλίου Mister Babadook για αυτό που θα γίνει ή δεν θα γίνει μας θυμίζει λίγο το κλασικό «Don’t Look Now».
Ένα άλλο πλεονέκτημα του «The Babadook» είναι ότι καταφέρνει να σε τρομάξει όχι με το συνηθισμένο τρικ των ξαφνικών πεταγμάτων, αλλά με την επιβλητική παρουσία της μυστηριώδους σκοτεινής οντότητας. Για παράδειγμα η αργόσυρτη εμφάνισή του Babadook από το σκοτεινό μέρος του υπνοδωματίου με το ανατριχιαστικό άπλωμα των άκρων του προκαλεί δέος και ανατριχίλα. Σίγουρα αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην σκηνοθέτη που μας χάρισε τέτοια ευφυή πλάνα. Επιπλέον, το φιλμ προσφέρεται για αναλύσεις περί της ταυτότητας του τέρατος και της ειδικής σχέσης του με το δίδυμο μητέρας-γιου. Εδώ δεν λέω περισσότερα προς αποφυγή spoilers αλλά νομίζω αν πιάσετε το νόημα πίσω από όλα αυτά θα εντυπωσιαστείτε.
Τα εύσημα, τέλος, πρέπει να δώσουμε και στους δύο πρωταγωνιστές. Τόσο το παιδάκι όσο και η μητέρα παίρνουν άριστα στις ερμηνείες τους. Αμφότεροι συνέδραμαν στο να είναι το φιλμ πειστικό και σοβαρό. Ειδικά η μητέρα με τις ποικίλες αγχωτικές εκφράσεις του προσώπου της θα σας μείνει αξέχαστη. Εν κατακλείδι, το «The Babadook» αποτελεί σημείο αναφοράς στο σύγχρονο cinema ψυχολογικού τρόμου και σίγουρα θα ξεχωρίσει από τον σωρό. Φιλμ σαν κι αυτό είναι που μας κρατούν ακόμα έστω και λίγο αισιόδοξους για το μέλλον της σκηνής του τρόμου. Κανένας φίλος του ποιοτικού τρόμου δεν πρέπει να το χάσει.
