Μόνο δέος μπορεί να νιώσει κανείς όταν βλέπει αυτόν τον μοναδικό ηθοποιό, Vincent Price, να ξεδιπλώνει το ατελείωτο ταλέντο του και να δίνει μαθήματα ηθοποιίας, εκφραστικότητας και αριστοκρατίας στους υπόλοιπους. Σε κάθε ταινία που πρωταγωνιστεί, όσο και χάλια να είναι αυτή, ο ίδιος δεν περνάει ποτέ απαρατήρητος και το μόνο που θα σου μείνει από την ταινία είναι οι εκφράσεις του, η χαρακτηριστικότατη φωνή του και το παράστημα του.
Στο «Theatre of Blood» υποδύεται έναν ηθοποιό ο οποίος έχει πάθος με τα έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και σε όλη την καριέρα του υποδύεται μόνο ρόλους από τον συγκεκριμένο συγγραφέα. Όντας μοναχικός και απόλυτος, δεν γίνεται ποτέ αποδεκτός από τους κριτικούς. Η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι είναι όταν δεν του απονέμουν το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού. Εκεί λοιπόν απελπίζεται και μετά από έναν εκπληκτικό μονόλογο, αυτοκτονεί.
Καιρό μετά τον θάνατό του, αρχίζουν οι μυστηριώδεις δολοφονίες των κριτικών οι οποίοι δεν τον αναγνώρισαν ποτέ. Αιματηροί φόνοι, πάντα με μια ποιητική διάσταση και την κατάλληλη δόση χιούμορ. Έξυπνα δοσμένοι και με έναν Vincent Price να «κεντάει». Απόλυτα απολαυστικός, μακάβριος, με την λύσσα για εκδίκηση να αντικατοπτρίζεται στα μάτια, στο σώμα αλλά και σε όλη του την αύρα. Βασισμένος σε φόνους που έχουν γίνει στα έργα του μεγάλου βάρδου, σκοτώνει έναν-έναν αυτούς που του στέρησαν την μεγαλύτερή του διάκριση. Μεγάλη έκπληξη για εμένα αποτελεί ο βοηθός του. Θα καταλάβετε γιατί στο τέλος της ταινίας.
Είναι η αγαπημένη ταινία του Vincent Price. Χρησιμοποιήθηκαν πάνω από έξι γαλόνια (23 λίτρα) ψεύτικου αίματος για τους οχτώ φόνους.
Μαθήματα ηθοποιίας από αυτόν τον τεράστιο, μοναδικό, αρχοντικό ηθοποιό του τρόμου. Μέσα από τον ρόλο του, βλέπουμε την απόγνωση ενός ανθρώπου για την αναγνώριση της δουλειάς του, την λατρεία ως προς αυτό που κάνει και το πόσο αφοσιωμένος είναι σε αυτό.
