Να άλλο ένα ιδιαίτερο φιλμάκι τρόμου από τη χρυσή εποχή των 70s. Επηρεασμένο από τα άφθονα giallo της περιόδου, το αμερικανικής προέλευσης «Alice Sweet Alice» (ένας εναλλακτικός τίτλος ήταν «Communion») προσφέρει τη δική του εκδοχή στη συγκεκριμένη υποκατηγορία και αποτέλεσε ίσως την κορυφαία στιγμή του σκηνοθέτη Alfred Sole. Ένα άλλο αξιοσημείωτο στοιχείο της ταινίας είναι η πρώτη κινηματογραφική παρουσία της Brooke Shields.
Κεντρικός χαρακτήρας είναι η δωδεκάχρονη Alice η οποία μετά τον φρικτό θάνατο της αδερφής της (την οποία υποδύεται η Brook Shields) στην εκκλησία λίγο πριν την πρώτη της μετάληψη θεωρείται ο νούμερο ένα ύποπτος για το φόνο της. Μια δεύτερη απόπειρα φόνου της θείας της Alice σοβαρεύει τα πράγματα. Οι γονείς της μικρής κοπέλας πολιορκούνται από την αστυνομία ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να προσφέρουν τη μέγιστη δυνατή ψυχολογική βοήθεια στην ιδιόρρυθμη κόρη τους. Θα μπορούσε η μικρή Alice να έχει διαπράξει αυτές τις βίαιες πράξεις; Ή μήπως τελικά κρύβεται κάποιος άλλος πίσω από τη μυστηριώδη φιγούρα με το κίτρινο παλτό και την απόκοσμη μάσκα που διέπραξε τα χτυπήματα σε όλες τις περιπτώσεις; Και οι φόνοι συνεχίζονται…
Η Paula E. Sheppard που υποδύεται την δωδεκάχρονη Alice, στην πραγματικότητα ήταν τότε 19 χρονών!
Πολλά είναι τα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά της ταινίας. Κατ’ αρχήν είναι αδύνατο να μη νιώσει κανείς στο πετσί του τη νοσηρή ατμόσφαιρα παράνοιας που επικρατεί σε όλη σχεδόν τη διάρκεια. Σε αυτό βοηθούν η στοιχειωμένη μουσική και οι νευρικές ερμηνείες των ηθοποιών πολλοί από τους οποίους συνεχώς φωνάζουν και οδύρονται! Πραγματικά τέτοια φασαρία δεν συναντάμε συχνά σε ταινία! Το ενδιαφέρον είναι όμως ότι όλη αυτή η παρανοϊκή κατάσταση δένει άρτια με το φιλμ χαρίζοντάς του μια αξιοσημείωτη ιδιαιτερότητα. Εκτός όμως από τους φωνακλάδες υπάρχουν και κάποιοι άλλοι χαρακτήρες που σου καρφώνονται στη μνήμη όπως ο παχουλός άντρας που μένει στο ίδιο κτίριο με την οικογένεια της Alice ο οποίος προκαλεί αηδία με τις βρώμικες συνήθειές του.
Η ίδια η Alice είναι παράξενο φαινόμενο από μόνη της. Η όλη συμπεριφορά της είναι αλλόκοτη, σκοτεινή και άκρως αινιγματική, κάνοντας όσους ασχολούνται μαζί της να τραβούν τα πάνδεινα. Πραγματικό διαβολάκι θα έλεγε κανείς. Η φορεσιά του δολοφόνου –ένας πρώιμος «Ghostface» με φανταχτερά χρώματα– συνιστά άλλο ένα highlight και διαφοροποιείται από την πεπατημένη που θέλει τους φονιάδες σε ταινίες τρόμου να επιλέγουν σκοτεινή ενδυμασία. Εδώ έχουμε κίτρινο χρωματάκι που φαίνεται από «χιλιόμετρα» αλλά δεν μας χαλάει καθόλου! Η έμπνευση για το κίτρινο αυτό αδιάβροχο φαίνεται πως έρχεται από το κλασικό «Don’t Look Now» (1973).
Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει το ντετεκτιβικό στοιχείο, το μυστήριο και τα φονικά που αυξάνουν το ενδιαφέρον. Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια σφιχτοδεμένη ταινία τρόμου που παρά ορισμένες σεναριακές κακοτοπιές, σου μένει για πολύ καιρό στη μνήμη. Νοσηρό, βλάσφημο και φασαριόζικο το «Alice Sweet Alice» μας καλεί να βιώσουμε μια διαφορετική τρομακτική εμπειρία από αυτές που έχουμε συνηθίσει.
